De integratie is compleet.

We zijn al 15 dagen in Nederland en nu is het gezin compleet. Ik heb inmiddels al werk en vooruitzichten op meer. We hebben een huurhuis gevonden, kopen stellen we even uit totdat onze financiële uitzichten wat voorspelbaarder zijn. De kinderen zijn aangenomen op de openbare school De Ploeg. Ze zitten op zwemles. Binnenkort worden er twee hondjes uit het asiel gehaald. De logeerpartij bij Isabelle’s mam is voorbij en we wonen weer tijdelijk op SeaWalk in afwachting van de oplevering van ons huurhuis. Zowel Isabelle en ik hebben weer een vast mobiel telefoonnummer. Kortom, we zijn weer terug.

Het gaat verrassend snel. Stilzitten is er nog niet bij. Nadenken over de geweldige ervaring ook niet. De blik ligt op het heden en de toekomst. Misschien komt de klap nog en lijden we allemaal straks aan een post-cruise depressie, een geheel nieuwe welvaart ziekte onlangs ondekt door een scheepsarts.

De tocht van Rotterdam over zee naar Muiderzand was lekker snel. Eigenlijk had ik geen kaarten van Nederland maar wat kopieren van het internet met behulp van Google Maps en je komt een heel eind, zo blijkt. Frido voer met me mee en dat was erg gezellig.

Eerst lekker Shoarma eten in de Rotterdamse hoerenbuurt aan tafel met twee Roemeense dames. Uiteraard was het voetbal het gesprek van de dag. Vroeg naar bed want de wekker stond om 5 uur. Bij het ochtendgloren gingen de trossen los en knalden we met 9 knopen over de Maas naar buiten.

Erg leuk om de Rotterdamse haven eens van dichtbij te bekijken. Mega Containers carriers en olietankers in overvloed. Gelukkig niet te dichtbij. De Maasmond was druk als altijd. Maar wij hoefden niet te ver naar buiten en konden al snel noordwaarts. Het gunstige tij gaf ons 1 knoop extra en keerde pas 1 uurtje voor IJmuiden waardoor we best snel in de jachtensluis aanmeerde.

Het Noordzeekanaal is saai en druk met binnenvaart. Opletten dus, maar toch ook weer niet. Vlak voor Amsterdam komt over de marifoon de melding dat het IJ gestremd is. Het Nederlands Elftal  wordt op een van de drukste maritieme punten van Nederland toegejuigd, de binnenvaart laat onverbloemd horen wat ze daar van vinden. Sommige schippers manen hun collega’s tot begrip maar een enkeling gaat vol door. Zij gaan ervan uit dat de duizenden amsterdamse sloepjes heus wel ruimte maken als een grote binnenvaarder met 4 knopen over het IJ doorzet. Ook wij zetten door. Tussen alle drukte zigzaggen we door. Het is werkelijk een chaos. Tot twee keer toe mag ik een noodstop maken, even de keerkoppeling testen. De IJ-veren kijken nergens naar tenzij het groter is dan zij. Op de vele megaschermen langs de kant kunnen we de inhuldiging mooi volgen.

Bij de Schellingwoude brug gaat het fout. Een akelige brand op drie woonboten geeft groot alarm bij de brandweer en net als de brug omhoog gaat, komen de brandweerwagens aansnellen. De brugwachter stopt de brug maar daar is die oude brug niet op bedacht en gaat kapot. Niet open en niet dicht. De brugdelen staan  anderhalve meter uit elkaar. Een paar kleine jachten kunnen er zo wel onderdoor.

Over de radio wordt duidelijk dat dit uren gaat duren. Een 50-voet racejacht neemt de gok en kruipt er tussendoor. En dan is het hek van de dam. Als hij het kan, dan kunnen wij het ook, lijkt iedereen te denken. En wij dus ook. Onze zalingen zijn echter veel breder dan het racejacht en we zijn na hem de grootste. Maar ook wij komen er zonder schade doorheen met wellicht enkele tientallen centimeters speling. Een uur later varen we Marina Muiderzand binnen en knopen we SeaWalk aan de wal.

Mijn laatste zeevaart met SeaWalk zit erop!

Seawalk staat te koop via onze vriend John Rodriquez waar mee wij de Caribische eilanden hebben verkend. Zie hier zijn site en kijk onder Brokerage: http://www.jryachts.com/yachtbrokeragelistings.html

Terug in het pak, wel een beetje onwennig nog, wat was ook al weer de bedoeling van die das?