We liggen eindelijk weer eens lekker alleen. We hebben afscheid genomen van Stolen Hour. Zij hebben haast en daarom hebben we besloten om niet mee te gaan. We blijven achter. We varen op ons gemak naar Highborne Cay.

De speed limit wordt door ons zeker niet overschreden

De bodem van de boot is flink vervuild en ik duik onder de boot om de schroef en een deel van de romp schoon te maken. Tot mijn schrik zie ik 6 meters grote remora’s (zuigvissen) onder de boot. Die zuigen zich normaal gesproken vast aan haaien. Ik kijk om mij heen maar zie gaan haaien. Enigszins ongemakkelijk besluit ik om ze te negeren en mijn werk te doen.

Na een uurtje is de romp redelijk schoon en de schroef geheel vrij van aangroei. Blij klim ik weer aan boord. De vissen blijven de hele tijd onder onze boot en zijn dol op onze voedselrestjes.  Alles wordt opgegeten.

We spelen op het strand en in de marina. Dan raak ik in gesprek met een rijke Amerikaan die zijn powerboot even de Bahamas ingestuurd heeft om te gaan vissen met vrienden. Ze hebben mooie verhalen en ze zijn erg onder indruk van onze tocht. De drank vloeit rijkelijk.

Isabelle hard aan het werk

Ze hebben 12  grote Mahi Mahi gevangen en 1 tonijn. Al snel wordt 1 Mahi Mahi aangeboden, daar zeggen we geen nee tegen. Gezamelijk lopen we naar de steiger om de vissen schoon te maken. We eten rauwe tonijn en voeren de Nursesharks met de restanten. Wat een prachtig gezicht. Uiteindelijk nemen we 1 ½ kilo filet mee naar de boot. Dat zijn 4 volle porties. Wat een heerlijkheid. Helaas geen camera meegenomen, de volgende dag nemen we toch een paar mooie foto’s.

SeaWalk ligt heerlijk voor anker achter het eiland. Overdag liggen we hier geheel alleen. ’s Avonds komen de andere boten maar die vertrekken de volgende ochtend weer. Haast. Iedereen moet voor het orkaan seizoen terug in Amerika zijn.