1-9-7

Pfff, nog net in augustus zijn we dan toch eindelijk overgestoken. Het heeft wel drie weken geduurd voordat de condities goed genoeg waren. De keuze om de reis in twee delen te hakken, is een goede geweest. Er is geen dag geweest zonder te veel wind in Brest dan wel La Coruna. Erg frustrerend Niet dat we er minder om gevaren hebben.

De tocht vanuit Camaret naar Gijon zou rond de 300 zeemijl zijn, vanuit Bourgenay is het in een rechte lijn 243zm. Het belangrijkste voordeel is de weersystemen. Vanuit Bourgenay hoefde we alleen met het Spaanse weer rekening te houden.

Bij het teruglezen van mijn vorige entry zie ik allerlei typefouten. Het is lastig om te typen op een rollend schip, voeg daar wat vermoeidheid aan toe en dan krijg je zoiets.

Het geeft een aardig beeld van de overtocht. We hebben heel hard gevaren. Tijdenlang hebben we 7-8 knopen gelopen. De wind heeft ’s avonds ruim boven de 20 knopen gestaan en het schip loopt er op vol tuig heerlijk op. Dat belooft wat voor de passaat winden. In 24 uur hebben we ruim 172 mijl gelopen, gemiddeld 7,1 knoop. Okay, deels was wel op de motor, maar op de motor varen we circa 5.7 knopen bij 2200 toeren, de rest moet echt van het zeilen komen.

Overdag hebben we nog een paar keer dolfijnen gezien. De eerste keer bestond uit een groepje van 4-6 dolfijnen. Maar de tweede keer een echte school van 50-100 dolfijnen. Prachtig, we waren omsingeld. Ook dit keer bleven ze kort rond de boot, maar wel lang genoeg om Alec en Katie aan dek te halen en er ruimschoots van te genieten. De dolfijnen waren in een opperbeste stemming want ze spongen uit het water alsof het een lust is,

Ik herinner mij dat dolfijnen zo uit het water springen als ze aan het jagen zijn. Nu jagen dolfijnen voornamelijk ’s nachts op inktvis en dergelijke, terwijl de ontmoeting rond het middaguur was. Dus het kan ook dat ze lekker aan het spelen waren. Hoe dan ook, het was erg leuk om te zien. De show was indrukwekkend, met z’n drieën sprongen ze parallel aan de boot uit het water.

Later op de dag kwamen we nog 3 dolfijnen voorbij zwemmen, even kijken en dan weer snel door. Tevens denk ik dat ik in de verte kleine walvissen heb gezien, maar het kan ook zijn dat het een school dolfijnen is geweest. Dolfijnen blazen niet zo’n wolk naar boven, terwijl deze groep dieren dat wel deed. Nou ja, het is leuk om te zien.

Alec kwam Isabelle enthousiast vertellen toen ze wakker werd om 13:00h dat hij dolfijnen had gezien. ”Ze waren naar school, maar nu zijn ze gaan eten.”

De kinderen hebben zich prima vermaakt tijdens de overtocht. Als je Alec vraagt of hij het slingeren niet vervelend vindt, antwoordt hij verbaasd met “nee hoezo”. Wel hebben ze veel voor de televisie gehangen en met Lego gespeeld. Niet echt actief dus.

Wel merk ik tijdens de schaarse momenten dat ze in de kuip komen dat katie ook al wat zeebenen krijgt. Ze begint te reageren op de beweging waardoor ze niet simpelweg omvalt. Dat geeft vertrouwen. Alec heeft er in het geheel geen last van, die slingert aan zijn armen door de kuip en springt heen en weer.

Gistermiddag gaf Alec wel blijk van heimwee. “Ik mis mijn vriendjes in Laren” zei hij met een ernstig gezicht. Ik vond dat triest om te zien. Terug gaan wil hij trouwens absoluut niet, dus de heimwee is beperkt. Wel wilde hij een kaart sturen naar Izzy (oma), Omi (oma) en Opa. Dus dat moeten we maar eens doen in Gijon.

Het nieuwe wachtschema heeft zich prima gehouden. Veel zeilers doen een 3 uur op 3 uur af systeem. We merken dat we daardoor niet aan slapen toekomen. Bij deze overtocht is de wacht om 20:00h ingegaan. Isabelle nam de eerste wacht tot 01:00h, daarna heb ik dat overgenomen tot 06:00h, waarna ik weer wacht op gegaan ben om 11:00h. Hierdoor kan iedereen wat langer slapen en geeft dat meer rust. 

Zeeziekte is grotendeels uitgebleven ondanks het rollen. Alleen Isabelle heeft dit keer wat last gekregen in de avond waardoor ik weer eens de kinderen naar bed heb gebracht. Isabelle doet dat meestal, dus dat is wel even wennen. Meestal is Isabelle redelijk immuun voor zeeziekte waardoor zij lange tijd benedendeks kan blijven. Nu was die eer aan mij toebedeeld.

Tot mijn verrassing voelde ik mij ijzersterk. Nu heb ik de hele reis (vanaf Nederland) nog geen zeeziekte gehad, maar ik merkte wel dat ik soms niet lang naar binnen moet gaan. Die luxe was er nu niet.

Het laatste stuk van de reis hebben we zonder zeilen gedaan, er stond 6 knopen wind recht op de kop en daarna recht van achteren. Tjsa, en daar schieten we niet van op. Door het grootzeil eraf te halen, beschermen we haar wel tegen schade door het klapperen maar de boot gaat er wel meer door rollen.

Met zo weinig wind gaat de snelheid er wel uit. Gelukkig met een beetje stroom mee bleef de SOG 7 knopen en waren we aangemeerd om 18:00 in de haven van Gijon. Na de formaliteiten nog even de boot verhalen naar een box en we liggen! 250 zeemijl in minder dan 36 uur, niet slecht.