Oei, de verleiding! Zullen we het doen? Maar dan gaan we naar de Pacific en trekken er nog een jaar bij. Mhhh, de Pacific. We hebben net foto’s van Ohana bekeken, prachtig. Vooral  1 foto waarbij ze voor anker liggen met naast de boot bultrugwalvissen met babies. De Ohana’s zwemmen er naast. Dat moeten we toch ook doen!

Op de boatshow willen ze wel handelen. Ja, inruilen is zeker een optie. De nieuwprijzen zijn erg aantrekkelijk, alles in dollars en spotgoedkoop. Nou ja, relatief dan. Een spiksplinternieuwe 44 voeter of misschien zelfs 46 voet. Ik moet natuurlijk wel overal staruimte hebben. En volgens goed Amerikaans voorbeeld, electrische lieren, generator, airco. Mhhh, zullen we het doen?

Na dagen van twijfelen valt het Salomon’s oordeel. Nee!  We doen het niet! We kopen nu geen nieuwe Catamaran! Maar oh wat zou het lekker zijn, zo veel  ruimte en snelheid. Vooral het voordeel dat degene op wacht betrokken is bij het leven aan boord. Op een monohull zit je altijd buiten achter het roer, alleen.  Maar goed, de volgende keer wordt het wel een catamaran.

De boatshow zelf valt wat tegen. Die patriotische Amerikanen noemen Annapolis de “Sailing Capital of the world” en de “Annapolis Sailtboat Boat Show” de grootste van de wereld. Nou, dan hebben ze Europa over het hoofd gezien. Ik kan zo vier grotere zeilcentra in Frankrijk en Engeland noemen. En de boatshows in London en Dussedorf lijken mij zeker 3 keer zo groot.

We liggen dit keer in Spa Creek zodat we gemakkelijk het centrum in kunnen. De eerste dag zijn we helemaal niet van boord geweest omdat het zo hard waaide. Ankerwacht houden was het motto. Dankzij die storm zat het anker er zo diep in dat we bij vertrek het anker in het geheel niet uitkregen. Pas met de motor erbij konden we de anker uitbreken.

Catacaos was er ook en gezamelijk hebben we veel leuk dingen gedaan. Uiteraard heeft Alec  ’s morgens school en dan gaan Graham en ik met de kinderen naar de speeltuin in het centrum maar ook het (kleine) Children’s Museum was erg leuk. Er naar toe varen was wel een avontuur. Het zou in de buurt van Spa Creek zijn dus zijn we gaan zoeken met de dinghy. Na een paar keer vragen, was het raak. We werden een klein kreekje ingestuurd. Aan het eind zou het kinder museum zijn. De kreek zou wel erg ondiep zijn. Met de peddels duwden we ons de kreek in en daar was het museum.

De volgende keer dat we er heen gingen was het echter laag water en stond er helemaal geen water in de kreek en moest ik een andere ingang vinden. Via een steiger die min of meer aan een openbare weg lag zijn we met de Catacaos, Virage (Canandeese boot) en Shaka aan land gegaan. Onderweg vond Alec nog een platte (dus dode) slang.

In Spa Creek heb ik ook voor het eerst een Amerikaanse Adelaar gezien. Hij cirkelde lekker in de rondte. Jammer genoeg vloog hij een beetje hoog. Maar toch. Al met al was Annapolis erg leuk. En als klap op de vuurpijl belde Jim (uit Bodkin Creek):  “of we het leuk vinden als ze langs komen nu we nog in de buurt zijn? ” Tuurlijk, daar zijn we altijd voor in. Het was wel een drukke dag, eerst de hele dag op de boat show, daarna de hele avond gezellig borrelen en eten aan boord van SeaWalk met Jim, Marcia en hun kinderen. Ik heb die nacht lekker geslapen.