Eergisteren hebben we onze langste dagtocht gemaakt, wel 2.7 mijl. Geheel zeilend met de cruising chute, tot de ingang van de ankerplaats. Het is erg ondiep in de geul naar de ankerplaats, dus goed opletten. De Nocture volgt, wij hebben het voordeel van een voorwaarts kijkende sonar waardoor we de bodem voor de boot kunnen zien. Ooit aangeschaft voor koraalriffen en zo, maar ook erg handig in modderige geulen zonder betonning.

De “bar” (een verhoging in de ingang) is slechts 2 meter en is de reden dat je slechts met mooi weer hier naar binnen kan. De Balchis en Kiara zijn een dag eerder vertrokken om hier te gaan ankeren. De swell was te hoog om binnen te lopen en zij zijn verder gegaan naar Portimao om te ankeren. Daar zijn ze vervolgens weg gestuurd en nu zitten ze toch weer in de marina.

De ankerplaats is erg druk met boten die daar permanent aan een boei liggen. Het ankeren gaat steeds beter en we vinden een krappe plek en leggen de anker en ketting precies goed. De Nocturne komt er krap naast liggen en we coördineren de kettinglengte. Normaal leg ik standaard 30-40 meter ketting, het is hier maar maximaal 4 meter diep, 20 meter is dus genoeg.

De rivier waarin we liggen is schitterend. We liggen totaal stil, de enige beweging komt van een enkele visser die uitvaart. Vaak zijn het kleine boten, de wash is minimaal. Heerlijk, totdat ik wakker schrik ’s nachts door een bons. Shit, zijn we tegen de Nocturne aangekomen. Ik sprint naar buiten en zie niets. Een zacht gekreun naast de boot trekt mijn aandacht. Een visser in een roeiboot die constant “No Problemo” roept terwijl hij zich naar de voorkant van SeaWalk trekt. Er blijkt een vislijn om onze boot te zitten. Dat krijg je als je dronken aan het vissen bent, wat trouwens de norm lijkt te zijn hier.

Rondom de boot valt het geheel droog. De zandbanken zitten vol met kokkels. Gisteren zijn we 's middags met de dingy naar de zandbanken gevaren (zwemmen had ook gekund ware het niet dat het water hier er wat modderig uit ziet dus niet echt zwemwater). Kinderen zijn op zoek gegaan naar mooie schelpen. Wij naar Kokkels.  Eerst zochten we op de bodemoppervlakte. Er waren er maar weinig. De locals zijn ons voor geweest dachten we. Maar de truk is te graven in de modder. Zo hebben we met blote handen een paar kilo kokkels uit de modder gehaald.Samen met de Nocturne hebben we die smakelijk opgegeten. Isabelle had ze heerlijk klaargemaakt. Jammie.

Het dorpje waar we liggen ziet er prachtig uit. Maar als je aan land gaat, blijkt het toch wel heel toeristisch te zijn. Alleen maar restaurants. Wel mooi om te zien en leuk om te wandelen.

School gaat gewoon door. Dat is wel eens lastig omdat je daardoor in de mooie plaatsen niet alles samen kunt gaan bekijken. Ik vind het lesgeven erg leuk. Het onderdeel expressie is lekker informeel. Toch blijft het lastig om Alec bij de les te houden. We bouwen huisjes en bussen van karton. Gisteren hebben we memory gespeeld, het is verbazend hoe goed hij daarin is.

Katie's haar groeit enorm. Haar pijpekrullen zitten er nog stevig in. Als je haar haar wast, komt haar haar al tot halvewegen haar rug. Opgedroogt in pijpekrullen rondom haar schoudertjes. Ook Alec is sinds zijn vertrek niet meer naar de kapper geweest. Het is nodig. Die hippie krijgt dus ook al een behoorlijke slag in zijn haar, naast zijn coupe soleil.

Katie heeft een nieuw woordje geleerd: NEE. Fonetisch klinkt het als “ni”. Maar ze bedoelt ook echt nee, van wie zou ze dat eigenwijze hebben? Volgens mij is ze behoorlijk genetisch belast met zulke ouders.

Darren van de Nocturne vroeg zich af waarom wij “more content” zijn als we voor anker zijn? Dat is een goede vraag. Voor de hand liggend is natuurlijk het feit dat je gratis ligt. Maar dat is maar een klein voordeel. Persoonlijk is voor anker liggen een gevoel van vrijheid, ik heb campings ook altijd leuker gevonden, je ontmoet veel makkelijker mensen en leeft lekker buiten. Met SeaWalk heb je een eigen hotel bij je met alle luxe. We hebben dus het beste van beide werelden.

Het grootste voordeel van een marina, naast een gezekerde plaats, is onbeperkt stroom en makkelijke toegang tot de vaste wal. Allemaal voordelen die niet erg groot zijn. Stroom maken we zelf wel en met de dinghy naar de wal gaat prima. En het anker houdt ons ook wel op zijn plaats.

Maar Darren heeft wel gelijk, wij zijn inderdaad meer content als we voor anker liggen. Het is gewoon veel mooier. Je ligt in je eigen paradijs. Isabelle heeft weer heerlijke bolletjes gebakken,  dus daar ga ik nu maar eens van genieten.