We zijn eindelijk in Mallorca. De tocht erheen was rottig, veel wind, 30 graden aan de wind, 20-25 knopen. Dat is dus weer stuiteren geweest. Gelukkig was het maar 49 mijl . We waren er om 3 uur ‘s middags. Op zoek naar een goede plek in de baai om de storm uit te rijden.

De beste plek was bezet door tientallen moorings en na twee pogingen om een mooringboei te pakken, hebben we dat maar opgegeven. Niet omdat het oppakken niet ging, dat ging eigenlijk prima, aangezien we dat nog nooit hadden gedaan. Nee, het probleem was dat de swing ruimte voor ons te kort was.

Dan dus maar op anker aan de overkant. Maar de overkant was onbeschermd naar het westen. Volgens de weersverwachting zouden we geen westenwind krijgen, maar je weet maar nooit. In de pilot stond al dat de holding ground slecht zou zijn en dat klopt. We moesten het anker er wel 8 keer ingooien voordat we goed lagen. Voor de zekerheid heb ik er ook mijn tweede anker bij gegooid.

Om ½ 5 ontvangen we een SMS van Balchis dat zij ook onderweg zijn naar Mallorca. Wow, een tocht van 70 mijl want zij komen van het meest Oosten puntje van Ibiza en dat met deze wind. Een prestatie van formaat. 5 minuten later komt er een duitse catamaran die onze plek claimt. We lagen inderdaad vlak bij een een mooring en die bleek van hen. Dus wij weer anker op en op dat moment komt ook de Balchis binnen. Wij varen even samen op om bij te kletsen en gooien in 9 meter water ons anker weer uit. Daar gaat het in 1 keer goed. Voor de zekerheid toch maar weer het tweede anker er ook bij want de rotskust ligt slechts 50 meter achter ons en als het anker niet houdt, nou ja, dan hebben we een probleem.

De Balchis heeft ook wat moeite om het anker goed te krijgen maar in 2 pogingen liggen ook zij. De Duitse catamaran is inmiddels verlaten en we gaan de nacht in. We liggen heerlijk. Lekker stil achter ons anker ondanks de sterke windstoten. Buiten op zee waait het stevig maar omdat wij achter en voor ons grote heuvels hebben, liggen we mooi beschut.

De volgende dag gaan we aan land om boodschappen te doen. Carolyn gaat mee. Toch heb ik gevoel dat Seawalk van plaats veranderd is en op hoge snelheid planeer ik alleen naar de boot. Inderdaad, het ankeralarm was afgegaan maar ze ligt nog steeds stevig op haar anker. Ik vermoed dat de ketting ergens achter was blijven hangen en met een fikse windstoot loskwam. Daardoor verplaatste de boot zich een paar meter. Zoiets zit je niet lekker natuurlijk.

Terug van het boodschappen doen, stond er een fikse Westenwind. West! Met de kop in de wind heeft Seawalk geen last van de swell die duidelijk aan het opbouwen is. Maar de wind draait natuurlijk terug naar het Noorden om 8 uur ’s avonds. En dus beginnen we te rollen. Meestal wordt die swell na een paar uur minder, maar helaas… de hele nacht liggen we te rollen.

De combinatie van het rollen en een ankeralarm zorgen ervoor dat Isabelle en ik nauwelijks slapen. De kids liggen heerlijk op een oor, Katie is wel een paar keer wakker geworden. ’s Morgens zegt Alec dat hij HEERLIJK geslapen heeft. Nou, wij niet.

Om 1 uur ’s nachts kijk ik weer een naar buiten of we nog op de zelfde plek liggen. Dat doe je door referentiepunten / peilingen te controleren. En plots zie ik het silhouet van Balchis naast ons. Ik schrik met werkelijk de pleuris. Ik maak Belle wakker en ren naar buiten. Belle probeert de mobiele telefoon en de marifoon en ik pak de scheepstoeter. Binnen een tel beantwoordt de Balchis onze oproepen. Ze zaten nog aan de chocolademelk.

Ze moesten van de Duitser weg van hun plek omdat hij vond dat ze te dicht bij zijn boot lagen. Werkelijk! De Balchis lag prima, mooi 20 meter er vanaf. Maar goed, om 12 uur zijn zij dus weer ankerop gegaan en naast ons gaan liggen.