Vandaag is mijn moeder jarig. Mam, van harte gefeliciteerd. Het is al weer de derde verjaardag dat ik er niet bij kon zijn. Uiteraard heb ik haar gebeld, maar dat is toch niet hetzelfde. Gelukkig zijn we over drie weken in Nederland en dan kunnen we de verloren tijd proberen in te halen.

Vandaag zijn we vertrokken uit Washington en doorgevaren naar het midden van de Potomac. Eigenlijk zou het verstandiger zijn geweest om te blijven liggen in Washington. Er komt een koude front over en in de Cheasepeake zorgt dat altijd voor spectaculair weer. Iedere keer als warme lucht botst met koude lucht begint het hier te onweren. Dat onweer is op zich al gevaarlijk genoeg met ontzettend veel lichtflitsen. Maar voor een boot komt er nog een ander verschijnsel bij: wind! Heel veel wind.

Dus als een koude front overkomt, moet je heel goed opletten. Continue wordt de weerdienst uitgeluisterd waar de onweersbuien zich bevinden. En we fietsen er mooi tussendoor. Ook de ankerplaats is verschoont van onweer. Mooi zo. Morgen heel vroeg op om de tij mee te pakken en voor de middag aan te komen in St Mary’s. Na 2 uur is morgen onweer voorspelt in ons gebied.