Boodschappen doen, daarom zijn we hier. Nou, laat maar. De enige winkel is picolo. Maar ze hebben verse groente en fruit. We liggen in de rivier met twee beleefdheidsvlaggen, een Portugese en een Spaanse. Als de boot draait in de stroom, liggen we of in Spanje of in Portugal. Heel grappig. Het dorpje in Portugal Alcoutim heeft niet veel. Morgen gaan we kijken of San Lucar meer te bieden heeft.

Het gaat stormen aan de Atlantische kust, dus kunnen we beter even in de rivier blijven voor de komende dagen. We kijken het wel even aan. ’s Avonds blijft het beduidend kouder op de rivier.

De beide dorpen  hebben een mooi kasteel, dus daar gaan Alec en ik morgen maar eens naartoe.

Vandaag was de navigatie op de rivier weer bijzonder. Een oog op de dieptemeter en een oog vooruit. De rivier zit namelijk vol met riet en boomstammen en daar wil je niet overheen varen. Af en toe is het spitroeden varen. Isabelle op de punt en dan van links naar rechts. Tot dat je bij een zandbank komt en de diepte steeds minder wordt en je niet weet welke kant je opmoet. Zolang je langzaam vaart is er niet aan de hand, dus doen we het langzaam.

Heel spannend en heel vermoeiend. Je moet letterlijk op je tenen staan om de rotzooi in het water te omzeilen. Maar eenmaal aangekomen geeft het veel voldoening, wordt vervolgd.