Zucht, weer niet. Dit is de tweede dag achtereen dat het weerbericht van 06:24h anders is dan de dag ervoor. Gisteren gesproken met een Engelsman die wist te vertellen dat de jetstream een paar graden warmer is dan normaal en daardoor te zuidelijk zit. Hierdoor worden de depressie steeds door het kanaal gestuurd in plaats van over het noorden. En nu zitten we met een depressie die blijft hangen, een beetje naar het oosten en dan weer terug naar het westen. Ruzie met een hogedrukgebied, moet je nagaan.

We wisten dat er wat wind zou zijn, maar in ieder geval bezeild. Noordelijk.  Nou nee, de wind is er wel, maar nu variabel draaiend naar het noorden, 6-7 BFT later. Met kinderen varen we dus niet uit.

We hebben uitgerekend dat Cherbourg 13 tot 16 uur varen is, en we moeten rekening houden met de getijdestromen bij Cherbourg. Dus we mogen niet aankomen voor 19: 00h bij Barfleur, de start van de getijdestroom naar Cherbourg.

Anyway, we liggen dus nog in Fecamp.  5 dagen mooi weer is alles wat we nodig hebben. 1 om naar Cherbourg te gaan, dan op naar Geurnsey, Trebeurgen, L’Aber Wrac’h, Camaret. En van daar afwachten op een goed weer voor de overtocht naar La Coruna.

Vooralsnog doen we helemaal niets. In gebied Plymouth is al een Gale warning 9 van kracht, dus die moet eerst voorbij. Ik hoop dat dat snel gebeurd.

Onze probleempjes vallen in het niet met de verhalen die we horen over de drama’s uit Engeland. Cornwall en omstreken schijnt geheel overstroomd te zijn. Mensen hebben drinkwater in het bad laten stromen en gebruiken dat water. Iets anders is er niet meer. Misschien een leuk klusje voor Prins Willem Alexander om orde op zaken te stellen bij de engelse waterschappen.

Fecamp is een leuke stad. De boulevard is gezellig (in het bijzonder op zondag). Alec heeft er gisteren gefietst en ik heb mij verbaasd dat hij niemand heeft aangereden, een prachtige slalom en verbaasde gezichten. Leuk om te zien.

Katie begint al aardig goed te worden in klimmen. We hadden haar in de speeltuin twee minuutjes uit het oog verloren en Katie weg!. En… ze had zich naar boven weten te klimmen op een zeer zeer open rek dat bedoeld is voor de grote kinderen. Bovenaan riep ze ons. Trots als een pauw! Wij niet, beschaamd en opgelucht hebben we haar maar snel naar beneden gehaald. Alec was altijd de Tarzan in de familie, maar nu hebben we ook een Jane. Nog even en ik hoef nooit meer in de mast, dan kan ik dan delegeren bij de kids.

Gister zijn we ook naar het centrum gelopen om in een internet cafe wat zaken te regelen. Maar helaas, dicht. Gelukkig was de McDonalds wel open en zaten we om 10 uur ’s morgens een bacon burger te veroberen. Lekker. Dat was al een tijdje geleden, een maand of drie.

Vanmiddag ga ik een nieuwe poging doen om het internet op te komen.