Het feest is begonnen. Het is hier ontzettend leuk en we vermaken ons kostelijk. Dit is precies waarom we met de ARC mee wilde doen. De ARC (Atlantic Rally for Cruisers) is een Engelse organisatie die initieel door Jimmy Cornell is opgezet. Er doen veel Engelse boten aan mee maar de ARC is ook erg internationaal, naast de Engelse boten doen er veel Noorse en Duitse boten aan mee. Maar ook Nederland is goed vertegenwoordigd met 13 boten. Die boten zijn trouwens nog niet allemaal aangekomen, er zijn nu 170 boten in de haven, dus er moeten er nog ca. 50 boten aankomen.

De ARC is onder te verdelen in een voor ons aantal aantrekkelijke onderdelen:

-         een verzameling van familie boten op 1 ponton

-         vele seminars over langdurig cruisen, EHBO, proviandering, veiligheid en natuurlijk de oversteek

-         veel gesponsorde feesten

-         een gezamenlijke oversteek waardoor de veiligheid enigszins verhoogd wordt

-         een hereniging in St Lucia  met hopelijk een aantal boten waarmee we kunnen optrekken in de Caribbean

Omdat de ARC net begonnen is, hebben we vooralsnog alleen nog maar mogen proeven aan het eerste onderdeel. En dat is erg leuk. SeaWalk en Ohana hebben het initiatief genomen om een aantal feesten te organiseren o.a. Halloween. Een aantal boten moest worden uitgelegd wat dat precies is dus hebben we posters gemaakt voor twee potons. De boten die mee wilden doen, moesten hun deklicht aan doen zodat we wisten dat zij de kinderen wilden ontvangen. De opkomst was erg goed.

Seswalk omgetoverd tot verkleedkamer          Trick or Treat  bij de Tatt Av Vinde

Trick or Treat  op een andere poton                Trick or Treat bij Seawalk                                         

De heksen, spoken en piraten van de ARC, ponton 17

Natuurlijk was er een after-party op de Winddancer, een grote Canadese Catamaran met een leuke familie aan boord, Ziggy, John, Jenny (9) en Connor (12). Katie speelt graag aan boord van de Cat, vooral het net tussen de voorpunten is erg populair en Connor is zo lief om dat een beetje in de gaten te houden. Een echt schatje!

Het klikt erg goed met Ziggy en John. Jammer dat zij niet veel verder gaan na de oversteek. Na de oversteek wordt de boot in de verkoop gedaan en gaan ze verhuizen naar Vancouver.

De ponton party in Lanzarote smaakte naar meer! Dus hebben de Ohana en Seawalk weer een party georganiseerd. Nou ja, organiseren? Dat bestaat meer uit het opperen van het idee, weerbericht checken en een poster maken waar de datum en tijd wordt vermeld. Het idee blijft simpel en geniaal. Iedereen neemt mee wat hij wil drinken en neemt ook iets origineels mee te eten. We zetten een aantal planken op emmers en daar wordt het eten opgezet. Met een aantal familie boten hebben we kindvriendelijke maaltijden afgesproken. En wat een feestmaal is het weer geworden! De party begon om 4 uur zodat we nog lekker van de zon konden genieten. Uiteindelijk duurde het feest tot laat in de avond. De kleinste kinderen hadden zwemvesten aan want geen overbodige maatregel was omdat Mailin deels (met de beentjes) in het water schoof. De lol was er niet minder om.

Natuurlijk moest het eiland ook worden verkend. Dat werd nog een heel avontuur. Allereerst was de kaart van de verhuurder weinig gedetailleerd en de wegen waarop we ons bevonden, stonden er nauwelijks op. Dus heeft Isabelle een betere kaart gekocht. Maar die was nou ook niet de kwaliteit die we in NL gewend zijn. Wel stonden er leuke sites op. De bergrit duurde eeuwig en van tijd tot tijd moest ik heel snel een plek zoeken om te stoppen. Katie is goed bezig met haar zindelijkheid en als zij ¨Buikpijn¨ roept, dan moeten we natuurlijk direct reageren. Dus hebben we op de gekste plekken onze markering aan gebracht. Ook Alec heeft fijn meegedaan.

Toen we bijna bij een mooie bergpiek waren na bijna vruchteloze zoektochten bleek dat de benzine in de bergen wel erg snel is opgegaan en natuurlijk was er nergens een benzinestation te vinden. Dus konden we de hele tocht weer terug rijden. Pfff, wat een toestanden. Ik kon geen bergweg meer zien. Uiteindelijk hebben we 3 uur in de bergen gereden waarbij er iedere 100 meter een scherpe bocht was. De auto was op zich prima maar zoals zo vaak wat aan de lage kant. De deurstijl en de achteruitkijk spiegel zitten vaak in mijn beeld en het is erg vermoeiend om iedere honderd meter je hoofd te bukken om in de bocht te kijken.

De bergpiek hebben we nooit van bovenaf gezien. Maar andere plekken gelukkig wel.

We hadden de auto samen met de Ohana voor een week gehuurd, iedereen dus 3,5 dag. Er moest natuurlijk ook een bezoek gebracht worden aan een Nederlandse supermarkt en dat werd gecombineerd met een bezoek aan het Zuiden van het eiland, Playa de Ingles. Het weer werkte niet echt mee, winderig en koud.

Ook hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om in te slaan voor de overtocht. We hadden in Las Palmas nergens geitenmelk gevonden dus onderweg naar het Zuiden hebben we iedere supermarkt bezocht. Uiteindelijk vonden we geitenmelk in de Mercadona in Playa de Ingles. Op de terugweg werd groots ingeslagen bij Al Campo, een megasupermarkt. Ongelofelijk dat we al die spullen iedere keer weer weten op te bergen.

Lekker in de auto het eiland verkennen            Playa de Ingles

Koud maakt Alec niets uit                               Katie vond de wind en kou maar niets

De proviandering is een uitdaging op zich. Isabelle heeft een menu samengesteld  zodat op basis daarvan kunnen aankopen. We moeten ten slotte voor 5 mensen minimaal 20 dagen eten en drinken aan boord hebben. En volgens ons motto willen we niet besparen op eten. En zeker met een Belg aan boord hoort het eten van een zekere kwaliteit te zijn. Alhoewel ik mij een beetje zorgen maak of Yannick de Nederlands getinte smaak kan waarderen. Nou ja, hij heeft het voer van Viva Tropic overleeft, dus moet dit een verademing zijn. Natuurlijk wordt het menu aangepast aan de omstandigheden aan boord.

Bovenstaand menu is nog in concept en goede tips zijn welkom! De geel gemerkte maaltijden zijn al gemaakt en zitten in de vriezer.

Omdat één feestje niet genoeg is, hebben we het initiatief genomen om een Kids Beach Picknick te organiseren. Poster op de ponton deuren en het was weer geregeld. Helaas verwijderd iemand de posters na een dag of zo. Maar doordat we zelf een familie VHF kanaal in het leven hebben geroepen (VHF 72) konden we toch de meeste ouders oproepen om te komen. En dat bleek wederom erg gezellig. Ik schat in dat we zo´n 30 kinderen op het strand hadden. Grappig om te zien dat er enkele losvaste groepen ontstaan. Sommige kinderen voelen zich dan wel een beetje buitengesloten. De groepen zijn voornamelijk naar leeftijd en taalgebied ingedeeld. Enkele Noorse kinderen vallen buiten de boot. Ook Alec loopt er een beetje tussendoor alhoewel hij er niet zoveel last van heeft. 

Hij heeft nu een paar Nederlandse kinderen waarmee hij kan spelen, Ruben (6 jaar) van de Samba ( Karen en Michiel) en Evan (6 jaar), Dante (9 jaar) en Ammedee (11 jaar) van de Saeftinghe (Gazalli en Erik) . Silve (6 jaar ) en Ingeborge (4 jaar ) is van de Noorse boot Rosea (Suzanne en Tom) en daar hebben wij  ook erg leuk contact mee.

Katie is vaak te vinden op de Rosea en speelt uren met Ingeborg. Alec en Silve zijn vaak achter onze Playstation 2 te vinden met het spel Star Wars. Ook de andere kinderen zijn hier vaak te vinden. We zijn de enige boot met een grote televisie én een Playstation. Van tijd tot tijd hebben we wel 7 kinderen aan boord en geen van die kinderen is van ons.

Natuurlijk wordt er ook op de ponton gespeeld (stok vechten, vissen, krabben jacht) en is het een drukte van belang. Tussendoor wordt er aan de jachten gesleuteld om aan de ARC veiligheidsregels te voldoen. Dat gaat soms om heel knullige regels maar meestal is het een goede, zij het dure zaak. Het geld vliegt naar de scheepswinkels toe.

Daarnaast zwermen er ook spreekwoordelijke gieren rond de ARC jachten die een slaatje willen slaan uit de ARC. De prijzen zijn duidelijk aangepast. Helaas maar in één richting: omhoog. Maar de organisatie van de ARC is hier natuurlijk niet verantwoordelijk voor.

Sinds we in Las Palmas zijn, hebben we een serieuze poging ondernomen om Katie zindelijk te krijgen. Ze heeft nu de smaak goed te pakken. Ze is eigenlijk al meer dan een week droog. Bijzonder is dat ze ook ´s nachts droog is. De eerste paar dagen gaf ze het niet altijd aan en moesten we haar iedere 2 uur op de WC zetten. Daarna kreeg ze het in de gaten en zei ze ¨buikpijn¨ als ze moest plassen. Nu gaat ze zelfstandig naar de WC alhoewel we zelf ook de tijd in de gaten moeten houden. Alec is ook een goed voorbeeld voor Katie. En als Alec moet, dan moet Katie natuurlijk ook en we hebben maar 1 wc. Dan maar Alec op de w.c. en Katie op het potje voor de deur. Dat leidt tot erg gezellige conversaties tussen die 2.

 Als ze erg druk aan het spelen is, moeten we haar helpen onthouden om te plassen. Dat heeft tot een paar ongelukjes geleid. De meest opvallende was dat ze het liet gaan binnen op een spik splinter nieuwe Halberg Rassy!  Maar we zijn erg onder de indruk. Meisjes zijn blijkbaar toch sneller zindelijk dan jongentjes.

De komende dagen wordt het erg druk met ARC feesten en seminars. Voor het eerst in bijna twee jaar heb ik mijn agenda in outlook moeten gebruiken en synchroniseren met mijn telefoon. We hebben soms wel drie (!) afspraken op één dag. Hoe jullie dat in Nederland allemaal bijhouden is mij een raadsel. Wat een drukte! Alles is relatief.