Plotseling is het gebeurd. Katie stond in bad en wees op haar buik en riep iets in de trant van “Poepje”. Een scheetje bevestigde wat er stond te gebeuren en ik heb haar snel op de wc gezet. En ja hoor, na wat persen kwam daar het poepje uit. Natuurlijk moest mamma en Alec er snel bij komen.

Katie stond er wat angstig bij, je zag haar denken “dat is vast niet goed”. Maar pappa, mamma en Alec stonden te juichen. Beteuterd keek ze ons aan. Ik geloof niet dat ze ervan onder de indruk was, want ze wilde meteen verder gaan spelen. Tjsa, je beleeft heel wat zo in Gibraltar.

We vinden dat Katie een beetje achter blijft met praten. Ze is erg slim en begrijpt heel moeilijke vragen en zinnen en kan daar ook prima op reageren. Doof is ze zeker niet. Maar ze heeft gewoon geen zin om de woorden uit te spreken. Bij de vraag of ze iets wil zeggen, is het steevast “Ta Ta” in verschillende toonhoogte. Dat wel.

Maar goed, we willen haar toch stimuleren. Dus zijn we begonnen met een uurtje speciaal voor Katie in te ruimen om met haar woordjes door te nemen. Dat proberen we door voor te lezen en plaatjesboeken te bekijken. En tekeningen te maken van voorwerpen en die (laten) benoemen. Alec vindt dat ook een erg leuk spelletje en gaat het van tijd tot tijd ook met Katie spelen (zie onderstaande foto).

Omdat we in het appartement geen DVD speler hebben, zijn we afhankelijk van wat er op de televisie wordt uitgezonden. Alec snapt nog steeds niet helemaal dat wij niet het programma opzetten en dat we het ook niet opnieuw kunnen laten spelen. Laatst heeft hij een nieuwe held gevonden: BATMAN. En dus moest meester Knustel een Batman-masker maken. En alle bedtijd verhaaltjes gaan nu dus over SuperAlec en Batman die allerlei avonturen beleven.

Uiteraard wordt school niet vergeten. Maar als Alec dan moet gaan schilderen, dan is creatieve Katie niet meer te houden. Dan moet zij ook. En dat houdt ze erg lang vol. Totdat pappa moet ingrijpen omdat de handjes en armpjes al vol zitten en er dan maar op de tafel geschilderd moet gaan worden. Grappig om het verscil tussen Alec en Katie te zien. Katie kan minuten lang schilderen, terwijl Alec het alleen doet omdat het van school moet.

De reparatie van de boot gaat voorspoedig. Uiteraard niet zonder de nodige discussies en uitzoekwerk. Maar we zijn in de opbouw fase beland. Het loopt aardig op schema ondanks dat het werk groter is dan voorzien. De jongens van Sheppard’s weten van wanten en werken flink door. Erg positief is ook dat zij er ook echt prioriteit aangeven. Fijn.

Jammer is dat het stuurboord voorste raam verzakt is door het terug omhoog komen van het dek. Dat raam moest dus ook opnieuw gelijmd worden. Bij verwijderen is het raam ernstig beschadigd en moet vervangen worden. Probleem hierbij is dat Jeanneau deze niet op voorraad heeft liggen en op maat gemaakt moet worden in Frankrijk. We waren er al bang voor, daarom hadden we het verwijderen zo snel mogelijk gedaan om extra besteltijd te hebben. Laten we hopen dat het raam snel genoeg afgeleverd wordt.

Maar goed, waar gewerkt wordt, vallen spaanders. Ik ben zelf nu ook druk bezig met klussen op de boot. De lijst was toegenomen in 2007 en nu er niet geleefd wordt op de boot, sla ik mijn slag. Gezien de lijst ben ik nog wel voltijds een week bezig, maar dan is de lijst ook helemaal leeg.

Het voelt goed om straks het nieuwe seizoen met een schone lei te beginnen.