We zijn weer in Ayamonte. Na bijna twee weken op de rivier zijn we weer terug op zout water. De waterlijn is al aardig omhoog gekomen. Een teken dat de voorraden afnemen. We moeten dus verder boodschappen doen. Diesel, accu’s bijvullen en voedsel inslaan.

Vlak nadat we vertrokken waren uit Alcoutim worden we opgeroepen door de Nocturne. We hebben bezoek aan de kade. Snel worden de lijnen klaar gelegd en de stootwillen en gaan we met één knoop stroom langzij bij de kade. En daar staan Jaap en Diana en Caroline en Trevor. Zij zijn met de auto bij ons op de bezoek gegaan. Tien minuten later zouden ze ons gemist hebben.

Het was een hartelijk weerzien. Caroline en Trevor zouden we toch wel zien in Ayamonte Marina waar zij liggen voor de komende weken, maar de bemanning van de Kiara ligt in Lagos en die komen we pas weer tegen in de Baleares. Helaas zaten we op het spreekwoordelijke vinkentouw want de stroom liep al mee en we moesten 20 mijl naar Ayamonte doen voor de stroom keert en het donker zou worden.

We  zijn de rivier afgekomen met 8 knopen. Een heel verschil met het omhoog kruipen dat drie dagen heeft geduurd. Omhoog vertrokken we altijd met laag water om stroom mee te hebben, maar we deden dat wel langzaam omdat je de rivier niet kent. Terug gingen we dus met hoog water en dan kan je gewoon doorvaren. De terugreis hebben we dus in drie uur gedaan. De gehele reis heeft het verschrikkelijk geregend. Het kwam met bakken naar beneden. De gehele reis heb ik in mijn zeilpak vertoefd.

Nadat we voor anker waren, bleek de VHF (Marifoon) het niet meer te doen. De volgende ochtend heb ik alles uit elkaar gehaald en na veel zoeken bleek de Junction Box doorgebrand te zijn. Ik vermoed dat de buiten aansluiting kortsluiting heeft veroorzaakt. Nu gebruik ik die toch niet, dus met wat een soldeerbout heb ik een by-pass gemaakt en nu werkt alles weer. Maar, koop nooit een Sailor Marifoon. Ze zien er mooi uit, maar zijn van discutabele kwaliteit. Er zit gewoon roest op de connectors! Voor twee kwartjes heb je connectoren van goede kwaliteit die niet door zeewater roesten.

De volgende dag heb ik Isabelle met de dinghy aan de wal gebracht om wat inkopen te doen. Het waaide nogal. De windmolen stond zowaar 10 ampere te laden. Uiteraard staat veel stroom in de rivier. Het achterlaten van de dinghy bij de visserskade leek ons geen goed idee. Bij de kade stond heel veel stroom, maar alles ging goed. Het kostte mij toch veel langer om in plané terug te komen naar de boot. Isabelle keerde terug met boodschappen toen het slack water was, dus dat ging een stuk beter.

Katie sliep, dus hebben Alec en ik zitten dammen. Hij snapt zowaar het spelletje en heeft uiteraard gewonnen. Ook heb ik even gekeken hoe lang Alec nu al is: 115 centimeter. Hij wordt echt groot.

Alec speelt heel veel met zijn pistool. Vooral het neerschieten van Kattegeesten (onderdeel van een DVD van Knabbel en Babbel) is een favoriet spelletje. Dat pistool heeft een heel avontuur meegemaakt. Isabelle moest bij de douane komen op vliegveld Rotterdam. Of ze wel wist dat ze geen wapens mag meenemen. Uiteraard wist Isabelle de boze heren te overtuigen dat ze ze toch mee mocht meenemen. Haar zoontje zou toch zo verdrietig zijn…