We zijn op de grens van Florida en Georgia. Onze boot ligt in Georgia en een bevriende boot ligt aan de andere zijde van de rivier in Florida. Gek hé. Het was een tocht om te herinneren. Het begon al in Charleston. De ankerplaats is berucht om zijn vervuilde ankergrond met oude ankerkettingen (je weet wel, die van echte schepen), betonnen palen etc. Onze buurboot  in de ankerplaats heeft dit persoonlijk kunnen ervaren. Hij  probeerde zijn anker eruit te halen maar die gaf geen krimp.  Hij is wel 3 uur bezig geweest en is toen zelf maar in het water gedoken. Helaas had dit ook geen effect. Waarschijnlijk is hun anker onder een betonnen paal terecht gekomen. Dat zette de toon.

Katie en Alec in het “Children Murseum of the Lowlands”.

Wij lagen op twee ankers en dat geeft altijd wat uitdagingen. Na een paar dagen zijn de twee ankerkettingen in elkaar gedraaid omdat de boot rond draait als de stroom van richting verandert. Dat moest dus eerst opgelost worden. Voor de zekerheid had ik een ankerboei aan het eind van de ankerketting geknoopt voor het geval dat ik één van de kettingen los moest gooien in een noodsituatie, dan kun je het anker later weer terugvinden door het boeitje op te pakken. Had ik dat maar niet gedaan.

Het hoofdanker moest er eerst uit en dat ging erg soepel. Wel moest ik de andere ankerketting flink vieren om onder het hoofdanker te komen. Daarna zette Isabelle de boot in zijn vooruit en ging ik met de hand de andere ketting ophalen. Plotseling stopte de motor. Shit! Shit! Shit! De lijn van de ankerboei had zich om de schroefas gedraaid. Isabelle roept  het me toe en ik sla me voor de kop. Ik had natuurlijk die boei eerst uit het water moeten halen. Het stroomde hier zo hard dat de lijn van de boei onder water werd getrokken, zo in de schroefas.

Voorzichtig laat ik de ankerlijn weer vieren, gelukkig het anker houdt nog. Met enorme krachtinspanning weet ik de ankerlijn iets op te tillen om de ankerboeilijn van de ankerlijn los te snijden zodat we weer vrij aan het anker liggen. Zonder te merken blesseer ik hierdoor een paar ribben en een spier in mijn been. Lekker hoor.

Isabelle is inmiddels aan de telefoon met Towboat US. Nadat ik ze overtuigd heb van de noodzaak van een duiker, komen ze twee uur later met een duiker die een en ander in 5 minuten geklaard heeft. Dat had ik natuurlijk ook wel zelf kunnen doen, maar we hadden sowieso moeten wachten op “Slack Water” dus dat levert geen tijdswinst op. En de duiker valt onder ons abonnement, dus waarom niet.

TowBoat US gereed om SeaWalk te redden van een verstopte schroefas

De tocht naar Florida moest dus nog even uitgesteld worden. Na een controle van de schroefas, de motorophanging en de koppeling ging het dan toch nog los. Inmiddels hadden we het tij niet meer mee en gingen we kruipend de Charleston Inlet uit met stroom tegen.

De zee was op zijn best. Een langzame deining met 10s interval, mooier krijg je niet. Het grootzeil zorgde voor een demping in de swing en de motor + zeil zorgde voor de voortstuwing aangezien we nauwelijks wind stond. Je kunt niet alles hebben.

Wedstrijdje in de haven van Charleston

24 uur later kruipen we de St Mary Inlet binnen met ca. 2 knopen stroom tegen. Waren we op de geplande tijd vertrokken,  dan hadden we stroom mee gehad. Maar ja, zo is het leven op een boot.

De rivier naar St Mary is op zijn zachtst gezegd meanderend. Diep genoeg, dat wel maar het laatste stuk is niet bekaart. Op geen enkele plek hebben we een kaart van de rivier gevonden, niet bij NOAA, niet bij CMAP en niet bij MAPTECH. Lekker. Dan maar ouderwets met de dieptemeter rustig aan varen. We vinden een mooie plek in een binnenbocht. Dat is gunstig omdat de stroom meestal een buitenbocht kiest, de weg van de minste weerstand.

Om 14:00h gaat het anker erin en om 15:30h gaan we aan land om even de benen te strekken. St Mary is erg klein. We vinden een leuk eettentje waar we een hapje eten. Isabelle is te moe om te koken dus verwennen we ons maar eens een keertje. Vanavond gaan we vroeg naar bed. Een nacht doorhalen gaat prima maar het is te kort om in een ritme te komen.