5 juli 2007, Dunkerque: zwembad in Frankrijk is wel heel ouderwets geregeld.

We zijn niet vertrokken, al dagen krijgen we tegenstrijdige berichten waarbij de BBC het tot nog toe correct heeft gehad. Windkracht 7 of meer. De haven ligt vol met verwaaide Nederlanders.

Het leven aan boord blijft genieten ook al regent het pijpenstelen. Heerlijk samen met elkaar optrekken. De levensruimte aan boord van SeaWalk is altijd haar sterkste punt geweest, en dat blijft ze bewijzen. Alleen motorboten bieden meer, maar ja, … die

komen niet zo ver op ons budget.

Wel hebben we nog steeds het gevoel dat we slaaptekort hebben. Natuurlijk, we gaan niet om 10 uur naar bed, maar we blijven dutjes willen doen. Behalve Alec natuurlijk, die is vol energie en wil altijd spelen. ’s Avonds is hij echter uitgescheten. Wij ook.

Katie heeft een regelperiode achter de rug. De afgelopen nachten is ze gaan spoken. En ze is dan klaar wakker! Vaak wordt Alec er niet eens wakker van, gisteren lieten we haar maar even huilen voor een uurtje en dat was Alec te veel. Dus eerst Pappa bij Katie om een slaapliedje te zingen maar toen ze zag dat het Pappa was, begon ze te krijsen. Mamma was wat ze wilde en natuurlijk wat ze kreeg. Na een kwartier was het weer rustig en sliep iedereen.

Het eten is aan boord een feest. De inkoopwoede is erg goed gelukt. Overal aan boord zitten er bakskisten (in een huis zou dat een kast heten) vol met eten, gerangschikt naar soort. Zo hebben we een bak met pasta’s en rijst, een bak met blikgroente, een bak met vlees en bak met meelproducten. Verder zijn er bakken met snoep, kruiden en soepjes. Isabelle zei vandaag dat ze het gevoel heeft dat ze in de AH aan het shoppen is om te kijken wat ze vandaag eens gaat maken.

Zolang we bij een supermarkt kunnen komen, gebruiken we de voorraden zo weinig mogelijk. Gisteren zijn we op zoek gegaan. Wij dachten dichtbij de boulevard wel iets te vinden, maar… helaas. We hebben uren gewandeld op steeds wijzigende aanwijzingen. Uiteraard hebben we een hele grote gevonden met alles wat we nodig hadden. Maar, nu terug naar de boot. Volgeladen. Gelukkig was de route in een rechte lijn een stuk korter en rijdt er een busje naar de haven van de boulevard.

In dat busje mis ik iets. Isabelle heeft het zelfde gevoel. Alsof we iets moeten doen. Als ergens een GSM afgaat, weet ik het. Ik mis een GSM die ons steeds belt. We lopen al een week onbereikbaar rond. Gek gevoel! Niemand die belt, niemand die je even belt om te vertellen wat je aan het doen bent. Beetje eenzaam? Nee, niet echt, gewoon vreemd.

Zaterdag zou het beter weer moeten worden. Dan vertrekken we naar Boulogne, hopelijk. Ben benieuwd wanneer het zomerweer de overhand gaat krijgen en we eens kunnen gaan genieten van het zeilen.

Ik heb net gesproken met Robert, die komt zaterdag. Waar is nog de vraag. We zien wel. Erg leuk om Robert te zien. Het geeft eens te meer aan dat we echt weg zijn. Niet even bij mijn moeder langsgaan of onverwacht bezoek. Alles wordt nu van te voren gepland. De kinderen vinden het prima. Maar ik merk wel dat Alec een leeftijdgenootje mist. Dit compenseert hij door met mij of Isabelle een spel te spelen. Wij zijn dan standaard een vriendje van hem waarmee hij van alles beleeft. Erg leuk, maar het heeft een donkere keerzijde. Hier in Dunkerque is niet veel voor Alec, hopelijk wordt dat beter verderop. Alhoewel er in de speeltuin een meisje erg graag met Alec wilde spelen, maar Alec wilde niet. Het was wel gek om te zien. Katie wilde graag met het meisje spelen, het meisje (Eva) wilde niet met Katie spelen. Maar wel met Alec. Op een gegeven moment gingen we een broodje eten. Sergej in het midden met Katie en Alec aan beide zijden.  Eva ging naast Alec zitten, die weer aan de andere kant van z’n vader ging zitten. Katie wil naast Eva, maar Eva gaat toch weer naast Alec zitten. Zo leek het wel een  stoelen dans.

Aan boord begint duidelijk te worden wat werkt en wat niet werkt. Ik ben erg tevreden over alle wijzigingen die zijn doorgevoerd. Succesnummers zijn de zonnepanelen, de computer/WiFi, de DVD (!),  FLS sonar, matrassen, opbergruimtes, gasflessen en de dekwaspomp.

Minder tevreden ben ik over het stoppende vermogen van de klapschroef. Dat is echt een drama. Vooruit gaat goed, alhoewel hij niet het vermogen heeft van de vaste schroef en daarmee de boot door de golven kan duwen zonder te veel snelheidsverlies. Het brandstofverbruik is positief en heeft mij verrast. Gemiddeld zo’n 2,3 liter per uur en dat is gelijk aan de vaste schroef. De gegevens zijn nog enigszins onbetrouwbaar omdat het maar om een halve tank gaat.

Het elektrische toilet is ook geen onverdeeld succes. Hij maakt veel lawaai zodat we ’s nachts hem niet kunnen spoelen. En de logica van spoelen en zuigen is onvoorspelbaar. Als ik een wifi verbinding heb, zal ik eens gaan googlen.

De SSB heb ik nog niet door. Ik vind de ontvangst slecht. Maar dat komt vooral omdat ik geen SSB net heb kunnen ontvangen. Op AM stand heb ik wel een aantal stations kunnen ontvangen met heel goede kwaliteit, daarmee heb ik geconstateerd dat de antenne het dus wel doet. Tjsa, ik verwacht in de Canarische Eilanden wel wat mensen te ontmoeten die mij een korte cursus kunnen geven.

Vandaag zijn we naar het Piscine Municipal gegaan. Het gemeente zwembad. Je waant je in de jaren 60. Gescheiden moesten we omkleden. Heren links, dames rechts. En natuurlijk kun je niet zwemmen zonder bonette (zwemmuts). Stel je voor zeg dat je met een ontbloot hoofd zwemt. Blijkbaar lopen die Fransen daar  continue rond met vlooien en hoofdluis. Anders kan ik het niet verklaren. Tassen mochten niet mee in het zwembad en flippers en duikbrillen zijn natuurlijk verboden. Zwembrilletjes mochten weer wel, begrijp ik het? Natuurlijk dat het zwembad om 12:30 dicht voor de lunch. Tjsa, dan ben je er snel weer uit (als je om 11:45 aankomt). Voordeel was wel dat jet maar 2 euro kost (met zijn vieren). O ja, en natuurlijk 4 euro voor de bonettes, waar je trouwens een fikse koppijn van krijgt, zo strak zaten die kl%te dingen.