Om half tien roept de Seraphim ons op: “ Zijn we klaar om te gaan?”  Hoezo?, blijkbaar had John gedacht dat hij afgesproken had om de brug van 11 uur in Simson Baai te nemen. John had het kennelijk de avond ervoor tussen neus en lippen gezegd en Isabelle dacht dat het een geintje was. Ik had het niet eens meegekregen. Een check in de pilot boek gaf inderdaad aan dat de brug om 11:30 draait en om 17:30. Dat laatste is veel te laat want dan is de zon al bijna onder en ankeren wordt dan lastiger. Dus gaan we snel de boot gereed maken en snellen we naar Simson Baai.

We komen om 11 uur aan en de brug draait voor het uitgaande verkeer. We hopen nog dat we mee kunnen naar binnen maar het is veel en veel te druk. Zo druk zelfs dat de brug langer open moet en het verkeer op het eiland geheel tot stilstand brengt. De brug gaat daardoor voor het ingaande verkeer pas om 11:45 open en we kunnen dus pas na een lange wachtijd naar binnen.

Simson Baai is een goed beschermde baai die wel wat doet denken aan het Ijsselmeer. Vies en groen water, groot en druk. Alleen missen we nog de Duitse jachten die voor willen kruipen bij de brug of sluis. We gaan voor anker in een prachtige plek, vlak voor de grote jachthavens en tussen alle superjacht berths. In dit gebied is SeaWalk maar een kleintje.

’s Nachts krijgen we nog een flinke schrik, het anker alarm gaat af. We sprinten uit bed. Samen kijken we om ons heen en proberen ons te orienteren. Het lijkt op een vals alarm en ik ga een plas doen. Maar voor ik daar aan toe kom, meldt Isabelle dat we toch echt langzaam achteruit gaan.

We starten de motor en gaan anker op. Het licht in de cockpit verblindt Isabelle en leidt tot wat verwarring. Met het licht uit gaat het beter en zoeken we een geschikte plek om opnieuw te ankeren. Na een goede anker manoeuvre zitten we kort daarna alweer met een kop thee in de kuip. We willen eerst een tijdje de boot in de gaten te houden voordat we voldoende vertrouwen hebben dat we nu goed liggen en niet te dicht bij een andere boot zwaaien.

We vermoeden dat de Sophie (een Duitse (!) Hallberg Rassy die we nog kennen van de ARC) ons anker eruit getrokken heeft. De Sophie is gistermiddag erg vlak bij ons komen liggen. Vlak voor het ankeren is de wind 90 graden gedraaid maar met weinig kracht. Als je gaat ankeren en de wind is alsmaar vanuit dezelfde positie, weet je ongeveer wel waar alle ankers moeten liggen. Maar als opeens de wind draait, kan dit wat verwarring geven, waardoor Sophie met haar anker boven op ons anker gegooid heeft. We lagen dus alleen op de ketting. ’s Nachts is het fiks gaan waaien en daardoor is ons anker vermoedelijk gaan glijden.

Een Fortress is een super anker maar het moet er wel goed ingevaren worden. Als het een steen of een kabel tegenkomt, kan het niet meer ingegraven.  Onze nieuwe locatie leidt ’s morgens tot verwarring bij John die niet snapt waarom we ineens bakboord van hem liggen in plaats van stuur boord.

Simson Baai is erg leuk. De kroegen zijn erg Nederlands, zeker met de Heineken Regatta en dat is wel leuk om eens mee te maken. ’s Avonds is er een Wet T-Shirt wedstrijd en dat moeten John en ik maar eens gaan bekijken. Het begint om acht uur met een uitreiking van Mount Gay (Rum) Caps en T-shirts en die willen we zeker hebben.

De kroeg heeft een hoog mannen gehalte en dan ook nog veel jonger. John vindt inmiddels dat mijn verjaardag al is begonnen. De drankjes gaan er goed in maar we houden ons in. Morgenochtend zijn de kinderen er vast wel vroeg bij. Na een paar uur horen we dat er pas 4 dames zich aangemeld hebben voor het wet T-shirt contest. We hadden dat iets anders voorgesteld, modellen en zo. Dat zat er dus niet in. En daar komt  nog eens bij dat de wedstrijd pas om 12:45 begint. Daar gaan we dus niet op wachten. Duidelijk het bewijs dat we oud aan het worden zijn. Om 12:10 lig ik in mijn bed. Morgen jarig!

Isabelle laat me uitslapen omdat ze vermoedt dat ik flink de beest heb uitgehangen en erg laat naar bed ben gegaan. Katie wordt ook erg laat wakker en Alec maakt van de gelegenheid gebruik om nog een mooie tekening te maken. Om 9:30 mag ik uit bed en wordt ik stront verwend met cadeaus.

Ik krijg de pilot boek van de ICW, een prachtige zonnehoed en mijn grootste wens een zitkussen met inwendig frame waardoor je er ook gewoon mee op het dek kan zitten. En het zit als een koning. Ik ben er erg blij mee. Sheraphim heeft ook flink uitgehaald met tekeningen van Jack en James maar vooral met een prachtig waterverf schilderij van English Harbour, Antigua. John heeft ook nog een flitslicht voor de dinghy. Die komt goed van pas want de mijne is overleden.

De verjaardag is erg leuk en wordt afgesloten met een bezoek aan de speeltuin in de McDonalds en de Heineken Bar bij de brug. Het voelt als Muiden op een zondag. Lekker kijken hoe iedereen zich door de sluis gaat, in ons geval de brug. Het publiek is erg Hollands en een beetje ballerig. Ondanks slecht internet kan ik toch mail downloaden en het is erg leuk om de lieve mails van familie en vrienden te ontvangen, dank jullie wel.

De volgende dag ga ik een grote aankoop doen. We hebben er dagen over gesproken. Onze geliefde en vertrouwde YAM260Sti  dinghy is aan vervanging toe. We hadden gehoopt dat hij het nog wel twee seizoenen zou uithouden maar door de hitte hier is de lijm veranderd in een soort honing. En honing is niet zo geschikt om onderdelen bij elkaar te houden. Als we gas geven valt de achterplank met de buitenboordmotor bijna uit de dinghy.

Na dagen discussie accepteren we het onvermijdelijke. Er moet een nieuwe dinghy komen. Maar ja, welke dan. Een tweedehands is hier niet te kopen. Nergens trouwens! Dus moet er een nieuwe komen. Onze huidige dinghy is erg nat in de hoge golven van de Trade Winds en een iets grotere zou ook van pas komen. Er zijn een aantal merken die in aanmerking komen maar ze zijn erg duur. Maar... St Maarten is tax free en in dollars, dus als we er toch een gaan kopen dan moet het hier gebeuren.

We kiezen uiteindelijk voor een 2,90 meter dinghy van AB met een harde V-bodem. De dinghy is enorm mede dankzij zijn breedte en vaste, platte bodem. De AB’s hebben een hoge voorkant waardoor je erg droog (relatief J ) blijft. De V-bodem zorgt ervoor dat planeren makkelijker gaat. Helaas hebben we maar 5 pk dus planeren kan alleen met 1 volwassen en 1 kind. Volle bak gaat niet zo snel. Hoe dan ook, we zijn super blij met onze nieuwe dinghy die we “Little Walker” hebben gedoopt.

De Nederlandse boten hebben zich inmiddels gemeld. Saefthinge lag er al want daar was familie van overgekomen, maar nu liggen ook de Walrus en Laaxum hier buiten in de baai. We proberen een bijeenkomst te organiseren in de Heineken kroeg op zondag (laatste dag van de Regatta en erg gezellig). Leuk om dan iedereen weer eens te zien. Vooral Alec is door het dolle om Evan en Dante weer te zien en ziet er erg naar uit om weer met Ties en Gijs te spelen.

Vandaag hebben de kinderen heerlijk gezwommen in een zwembad. Gisteren hadden ze nieuwe duikbrillen, snorkels en zwemvliezen (alleen Kaite, Alec had al mooie) en die moesten natuurlijk geprobeerd worden. De lagoon is te vies om in te zwemmen. Na het zwemmen zijn we naar een Nederlandse snackbar gegaan en daar hebben we kroketten, patatjes oorlog en frikandellen speciaal gegeten. Heerlijk! Dat hadden we bijna 2 jaar niet meer geproefd en het ging erin als koek, jammie.

Links en rechts: plezier in het zwembad

Links: pelicanen  vliegen aan en af, rechts: met zijn allen in de dinghy van Seraphim

Even poseren voor de nieuwe camera van Isabelle

Frikandellen! Een ware traktatie