Afgelopen maandag zijn we aangekomen in Gibraltar. De hoop op wind werd snel de kop ingedrukt. Na een paar uur zeilen viel de wind weg en bleef weg. Niet eens genoeg om te motorzeilen. De zeilen moesten naar beneden. Gelukkig stond er geen noemenswaardige swell dus ondanks de motor was het een prettige tocht. Omdat we veel stroom tegen verwachte rekende we met 5 knopen snelheid over de grond. En dat viel niet tegen.

De nachtwacht was voor mijn rekening en om zes uur nam Isabelle het over. Dichtbij Gibraltar begon het flink te misten en heeft Belle mij uit bed gehaald. Inmiddels was zij ook al opgeroepen door een tanker die voor anker lag. De AIS gaf een aanvaringsalarm, dus bij hem waarschijnlijk ook. Isabelle zag het schip echter duidelijk en er was nooit enig gevaar. Maar om de tanker gerust te stellen, zijn we achterom gegaan.

Zodra we voorbij de Rots van Gibraltar voeren, was ook de mist weg. Het aanleggen in de Queensway Quay Marina ging probleemloos, we liggen in een mooie beschermde plek en kunnen daar blijven tot 30 september. Gezien de ontwikkelingen op de Atlantische Oceaan en specifiek bij de Canarische Eilanden zal het ook wel tot die tijd duren voor we afvaren. De wind staat Zuid. Normaal gesproken staat de altijd Noord en dan kun je lekker downwind zeilen. We wachten dus maar weer eens op een weatherwindow.

Zoals eerder vermeld was onze marifoon (merk Sailor, nooit meer kopen!) eindelijk overleden. In Amerika een nieuwe besteld en zo waar, het lag klaar bij de douane om te importeren. Na wat gehannes met formulieren kon ik hem meenemen. Dezelfde dag was hij geïnstalleerd. Alle bedradingen lagen er natuurlijk al, maar het vinden van een plaatsje was lastig. Deze marifoon heeft ook een draadloze handset zodat je overal op de boot bereikbaar bent. Erg handig.

Ook het raam is in middels aan boord. Het raam hadden we in Januari al besteld bij Jeanneau, het werd uiteindelijk in April geleverd in Gibraltar en daar heeft het al die tijd gelegen. In de Canarische Eilanden ga ik dat raam plaatsen.

Vandaag hebben we een andere ARC boot ontmoet, een Duitse familie op een Amel. Leuk voor Katie omdat zij ook een dochtertje van 2 jaar hebben. En Duits en Nederlands verschillen op die leeftijd niet zo veel vermoed ik. Morgen gaan we maar eens verder kennis maken want vandaag moesten we kennismaking iets korter houden omdat we met zijn allen naar de kapper zijn geweest. Alec en ik zijn flink kort geknipt (sorry Mam!), maar Belle en Katie hebben alleen de pony bijgewerkt.

Gek genoeg kijk ik uit naar de overtocht naar de Canarische Eilanden. De tocht is 550 mijl, met weinig wind kan dat wel 5-7 dagen duren. Het is een goede generale repetitie voor de transatlantische overtocht ondanks dat we dan de luxe hebben van een vijfde bemanningslid.

Foto impressie:

Patricia en Reinout getrouwd!

Zeeschuimers in nette kleren

Nederland is 1 groot feest

En ja, daar sta je dan, vliegtuig gemist!

Het entertainment team van Viva Tropic Resort

Gorilla’s in Viva Tropic

De kids in hun element, Alec had bedacht dat hij een Modderrol pak wilde hebben die dan beschilderd moet worden in Superalec kleuren. Dus heeft Pappa een schilderoveral gekocht. Meester Knustel moet daar tijdens de oversteek een mooi pak van maken. Uiteraard kreeg Katie er ook een.

Katie onder de Waterpokken

Landmark in Almeria: een antieke overslag voor mineralen