Vanavond heb ik Isabelle en haar moeder afgezet op het vliegveld. Zij gaat terug naar Nederland. Alec zat in de auto op de terugweg en zei dat hij haar zou missen. Katie riep steeds om haar moeder. Ik geloof niet dat zij begrijpt wat er gaande is.

Het speelde eigenlijk al een hele tijd. Maar het was toch een hele schok voor mij. In de auto voelde ik een gemis. Eigenlijk heel raar, Isabelle was nog geen 15 minuten weg en toch miste ik haar al. We waren niet compleet, in de auto zaten slechts 3 mensen, niet vier.

Gelukkig komt ze snel weer terug, ze is naar Nederland om enkele zaken af te ronden, iets wat al heel lang speelt. 8 november komt ze weer terug. Dan gaan we weer verder varen.

Katie mist vooral mamma. Zij begrijpt het niet en ik kan het haar niet uitleggen. Wel kan ik haar lekker verwennen met een McFlurry bij McDonalds. Eigenlijk is zo’n ijsje te groot voor haar. Ik krijg zelfs pijn van het koude ijs, maar Katie kan het niet deren, heerlijk vindt ze het.

Alec snapt het wel en accepteert dat mamma weer terug komt. Hij mist vooral zijn oma. Die heeft hem natuurlijk ontzettend verwend dat afgelopen tien dagen. Iedere dag ijs en vaak ook ijs dat hij helemaal niet mag vanwege zijn melk en suikerallergie. Gelukkig is hij er minder vatbaar voor dan vroeger. Toch merk ik dat zijn neus meer dicht zit ’s nachts.

Alec vroeg mij vanavond bij het naar bed gaan of we weer in het oude huis konden gaan wonen als we niet meer op de boot wonen.

Sergej:           “Mag het ook een nieuw huis zijn?”

Alec:               “Tuurlijk, maar mag ik dan helpen met bouwen, ik wil een houten bed met een glijbaan en een trap!”

Sergej:           “Wil je dan ook een glijpaal?”

Alec:               “JA, maar dan moeten we het huis wel bouwen van sterke bakstenen!”

Af en toe vraag je je af waar Alec die wijsheid vandaan haalt. Hij wordt al zo groot. Verbaal wordt hij steeds sterker en klinkt af en toe als een ouwe lul. Waarschijnlijk komt dat omdat hij veel met oudere mensen en kinderen omgaat. Dat hoor je vaker van cruisers kids. Je kunt nu ook veel betere afspraken maken met hem. En hij begint serieus zijn zusje te beschermen. Hij zorgt ervoor dat zij geen dingen doet die zij niet mag doen en hij houdt haar bij zich. Samen hebben ze zoveel lol.

Katie kan echt met grote ogen kijken hoe Alec iets doet en dan herhaalt zij dat met veel plezier. Ook Katie wordt al groot. Motorisch is zij super. Verbaal is ze lui, ze begrijpt heel veel, maar beperkt zich tot enkelvoudige woorden. Het mooiste is al Alec en Katie hand in hand samen lopen en dan maken ze van tijd tot tijd een dansje. Geweldig om te zien.

De auto is ingeleverd. Althans, ik hoop het, want de afspraken zijn we vaag. Ik heb de auto op dezelfde plek gezet en de sleutels heb ik hier aan boord. De Renault Scenic was geweldig. Heerlijk om zo snel overal te zijn.

Gisteren zijn we naar Monchique gereden, een bergdorpje met een Spa die 300 jaar geleden gebouwd is voor een koningin (van Portugal waarschijnlijk). Het was leuk om eens weg te zijn van de kust en door de landerijen van Portugal te toeren. Gelukkig hadden ze ook een kasteel zodat Alec en ik lekker op de kantelen naar de omgeving konden loeren.

Ik ben benieuwd hoe de kinderen gaan reageren op de afwezigheid van Isabelle. Eigenlijk ben ik ook benieuwd hoe ik ga reageren. Ik mis haar eigenlijk nu al. Wordt vervolgd.