9-8-7

Toch naar Trebeurden. Ongepland, ongedacht, maar ja een zeiltocht laat zich niet altijd plannen. Wederom is het weerbericht niet conform de situatie buiten. We varen de rivier nog niet uit en we stuiteren de baai binnen. Het water slaat over dek en in de kuip. Iedereen die wel eens met ons mee gevaren heeft, weet dat onze boot bijna geen water maakt. We zitten aardig hoog en droog in de achterkuip. Blijkbaar is dat geen garantie. Nu zijn we ook iets zwaarder dan normaal en dat zal er ook wel iets mee te maken hebben. Toch is het bijzonder.

In de rivier hadden we niets van gemerkt. Waarschijnlijk omdat we 6 mijl in het binnenland lagen. Heerlijk. We hebben daar twee dagen lekker gewandeld en gewinkeld. En natuurlijk de was gedaan. Trequier is een mooie oude stad met veel kathedralen en kloosters. En steile straatjes waar het een goede oefening is om twee kinderen en een wandelwagen naar boven te krijgen.

Maar we moesten verder, we willen ook nog wat tijd in Portugal doorbrengen. Op naar Primel of Bloscon om daar  te ankeren en verder te varen naar L’Aber Wrac’h. Dus niet. Bij het verlaten van de rivier Le Jaudy belanden we in een wasmachine. Meters hoge golven en harde wind (18-22 knopen). Om op volle zee te komen moesten we een zigzag koers tussen rotsen varen, op zich een erg leuke zicht navigatie oefening.

De kinderen vonden het duidelijk minder en beiden werden zeeziek. Kort overleg, wat te doen, terug naar Trequier? Of door… Zodra we buiten zijn, kunnen we de koers ruimer leggen en dan zou het rustiger worden. En de wind zou toch moeten afnemen? Is dit weer een kaap effect?

We zetten door en inderdaad op de ruimere koers liggen we iets rustiger. De boot giert als van achteren de golven schuin in komen. Je moet je constant vasthouden. Isabelle heeft de kinderen in de kuip gehaald. Katie ligt stilletjes in de kuipopening  bij het trapgat op het aankleedkussen en ligt daar behoorlijk stabiel. Van tijd tot tijd slaapt ze.

Alec zit stilletjes naast mamma en lijkt zich aardig te houden. Om de tijd te doden, hebben we Alec een van de kadootjes gegeven, een zakje met zeedieren (walvissen, haaien en een zeehond). Dat valt in goede aarde en er wordt driftig meegespeeld. Maar dan begint Alec te verkleuren (wit gezicht met groene gloed), een bakje wordt als voorzorg in de buurt gehouden. Isabelle zegt nog: “Alec gaat overgeven” (Alec noemt het zelf “Hikken” en dan … Te laat. De eerste golf gaat over de kleding en deken, de rest gaat in het bakje.

We hebben een koers dicht langs de kust gekozen. Daarom komen we in de lij van “Le Sept Iles” en dat geeft veel verlichting. Beide ankerplaatsen zijn vanuit het noorden geheel onbeschermd en we hebben geen zin om de hele nacht te stuiteren op de golven. Dus gaan we naar Trebeurden, een dure maar erg leuke haven. Geheel beshermd door eilanden en een soort sluis (een Sill, een flap die omhoog gaat om het water in de haven te houden als het tij te laag wordt).

De ligplaats is erg krap en met 20 knopen schuin van achteren een moeilijke manoeuvre. Aan beide zijde zat slechts 30 centimeter, de dikte van een stootwil. En zowaar, ik vaar hem er prachtig in. Vervolgens zijn we een half uur bezig om een net van weven om te zorgen dat we een Bavaria niet tegen de steiger kraken. Door de wind worden we flink tegenaan gezet en met een paar lijnen houden we haar af.

En dan liggen we. In Trebeurden. Een korte wandeling geeft een heerlijk beeld, een hoefijzervormig strand beschermd tegen de wind en golven met strandpubliek, een draaimolen (met een Bliksem McQueen auto) en eettentjes. Dank aan Maarten en Thea die ons deze tip gaven.

En een wasmachine. Alweer. Van de wasmachine in Trequier, naar de wasmachine in de Baai (de boot zelf) naar de wasmachine in Trebeurden om de zeeziekte uit te wassen. De laveries in Frankrijk zijn prima en snel. Binnen een uur is alles gewassen en gedroogd.

Nu zitten we heerlijk in de kuip. Katie heeft de hele nacht doorgeslapen vanaf 18:45 tot 08:00, Isabelle heeft heerlijk pancakes gemaakt voor het ontbijt. Vanmiddag gaan we naar het strand om een zandkastelen wedstrijd te houden. Alec en mamma tegen Katie en pappa. Ook gaan we met de duikbrillen krabbetjes vangen en natuurlijk een lekker ijsje.

Er staat een straffe wind van 2 knopen. De weersvoorspelling zei Noord West 4, klopt dus weer niet. De weerkaarten die we binnenhalen op de SSB bevestigen wel dat het rustig weer moet zijn. Heerlijk om zo over weerkaarten te beschikken. Internet is dun gezaaid langs deze kust en communicatie is moeilijk. Met de SSB kunt je net zoveel informatie binnenkrijgen als wilt met een 120 uurs prognose.

Onze ervaring is dat we meer vertrouwen op de weerkaarten dan de gribfiles. Die geven steevast te weinig aan. BBC geeft een bovenkant gericht op de engelse kust. Dus die moet je ook met wantrouwen bekijken. France Meteo meet de wind en geeft dan een voorspelling met terugwerkende kracht. Daar schiet je dus ook niets mee op.

Isabelle heeft zich voorgenomen een studie te maken van de weerskaarten. We hebben de nodige boeken aan boord, dus dat moet goed komen.

Morgen hopen we verder te trekken. We moeten langs een beruchte kaap (Iles de Batz) waar het bijzonder kan spoken, vooral met wind tegen tij. Als het redelijk waait, doen we het in twee etappes. Eerst gaan we ankeren onder kaap in Port de Bloscon en daarna door naar L’Abeer Wrac’h omdat het tij niet gunstig is en de totale afstand 50 mijl bedraagd. Met weinig wind gaan we in 1 keer op de motor door.

We zien wel.