Charleston: Hurricane Ida zit ons dwars
Het ging zo goed, in enkele dagen konden we in
Florida zijn om Thanksgiving te vieren met famillie maar we zitten opgesloten
in Charleston voor de komende week. Ida is aan land gekomen bij New Orleans en
de restanten gaan bij ons weer de oceaan op. En dat veroorzaakt de komende week
Oosten wind met flinke zeegang. Geen condities om vrijwillig in uit te gaan
varen. Niet dat het echt verschrikkelijk slecht wordt, maar wel erg onnodig
oncomfortabel. Dus blijven we voorlopig in Charleston. We liggen op een goede
ankerplek met twee ankers (Bahamian Mooring, er staat ruim 2-3 knopen stroom)
en gaan nergens heen. We zijn al twee keer naar het kindermuseum
gegaan, dat was als vanouds erg leuk. De laatste keer waren we hier met de
Saefthinge (Erik en Gazalli). Gek om te weten dat zij nu in Nederland zijn. Het
kindermuseum in Charleston is erg leuk omdat het een indoor kasteel heeft.
Katie kan eindelijk haar prinsessenrol helemaal voluit spelen. Papa mocht
Koning zijn. Voor een republikein is dat een bijzondere rol. Gelukkig is het
tijdelijk. De 11de om 06:00h werden we ruw
gewekt. Een squall vond zijn weg de ankerplaats in. Het duurde ongeveer een
half uur en het leek wel of SeaWalk onder een waterval stond. De combinatie met
de harde wind gaf genoeg reden om maar even op te blijven en een en ander in de
gaten te houden. Het was sowieso een gebroken nacht met veel buien en wind. Ik
denk dat ik er wel 6 keer uitgegaan ben om even te kijken of alles wel goed
ging. De avond ervoor heb ik een andere boot moeten
weg sturen. Die hadden hun anker wel heel erg dicht bij mijn tweede anker
gelegd (vlak achter SeaWalk). Dat betekende dat ik in vol ornaat de regen in
mocht om hen dat te vertellen. Een beetje dom van ze, want ze lagen al een dag
hier in de ankerplaats en hadden kunnen zien dat ik op twee ankers lig. Maar ze
hadden die avond besloten om te verplaatsen omdat ze te dicht bij een andere
(motor)boot lagen en hadden al drie pogingen gewaagd. Nu moesten ze van mij dus
een vijfde poging doen in de stromende regen. Ida is inmiddels slechts een depressie maar
zij komt wel vlak langs, het weer bericht verandert iedere dag. Nu valt het in
Charleston relatief nog wel mee (maximaal 35 knopen wind, gemiddeld 20-25
knopen), andere plaatsen krijgen veel meer wind. We hoeven niet uit te wijken
naar een marina, denken we. Wel hebben we continue ankerwacht. Overdag kunnen
we niet van de boot vanwege de harde wind en ’s nachts gaan we er
ongewild zeker 5 keer uit om het anker te controleren in een sterke windstoot.
Erg vermoeiend en onrustig. Gek eigenlijk, na 1 dag is wel duidelijk dat
beide ankers goed houden en het weer is niet slechter dan de eerste dag (maar
ook niet beter). Maar toch knaagt het. Het vertrouwen is er niet. Daar komt bij
dat Charleston een beruchte ankerplaats is. Er staat hier erg veel stroming en
dat levert een extra druk op het anker . Rond om ons is er altijd per dag wel 1
boot die zijn anker opnieuw moet uitgooien. Blijkbaar heeft hun anker gekrabt?
Dus blijven we paranoide. Ik zal blij zijn als we weer mogen varen.
Vooralsnog lijkt er een opening te zijn op zaterdag en / of zondag maar zoals
gezegd verandert het weerbericht iedere dag. |