We hebben St Maarten achter ons gelaten. Na bijna twee weken in een vieze (relatief) lagoon zijn we weer op schoon water en kunnen we ook de watermaker weer draaien. Het niet kunnen draaien van de watermaker betekende ook dat er een strenge waterdiscipline heerste aan boord. Niet douchen! Maar ook opletten bij het handenwassen. De kids vinden dat heel gewoon.

St Maarten zal een belangrijke herinnering worden. Niet vanwege het eiland, het eiland is nietszeggend. Het is wel een eiland waar je gemakkelijk werk kan vinden, veel bedrijvigheid. Misschien doen we dat ooit nog wel eens.

Nee, St Maarten is bijzonder voor ons omdat Alec hier zijn eerste echte vriendinnetje aan de haak heeft geslagen: Isa. Isa vaart op de Tyche en is 7 jaar. Ze hadden elkaar al eerder ontmoet maar nu heeft Cupido toegeslagen. Alec heeft zijn eerste liefdesbrief gekregen en ze lopen hand in hand en regelmatig vinden we ze in een omarming. Prachtig op te zien.

In de tussentijd zijn Isabelle en ik aardig druk geweest. St Maarten is voorlopig de laatste kans om grote inkopen te doen en onderdelen voor de boot te krijgen. De boot is aardig vol met voorraden en ook ik heb flink uitgehaald in de scheepswinkels.

We hebben afscheid moeten nemen van onze dinghy, hij was al 7 jaar oud en dat is behoorlijk bejaard voor een PVC dinghy. We hebben hem proberen te verkopen op het cruisersnet (VHF 14) en dat lukt zowaar.

John had dat gedaan omdat het net al om 07:30h is en dan slaap ik meestal nog. Om 9 uur komt er een Duitser voorbij die de dinghy voor de vraagprijs wilde hebben. Dat kan. Tien minuten later is de deal gesloten en vaart hij tevreden weg. Uiteraard had ik duidelijk gemaakt dat hij in een wat mindere staat was.

Even later wordt ik opgeroepen op de VHF en dat blijkt de persoon te zijn aan wie John de dinghy had verkocht. Die Duitser had dus stiekem voorgedrongen. Mij maakt dat niet uit maar netjes is het niet. Maar wat schertst onze verbazing, een Duitser biedt zijn dinghy  gratis aan omdat de achterkant eruit is gevallen. Wij vermoeden dan ook sterk dat dat onze dinghy was omdat de omschrijving  en model als onze oude dinghy was en onze achterkant er inderdaad aan het uitvallen was, hetgeen ik ook heb laten zien aan de koper. Zoals we in de Caribean zeggen “Boontje komt om zijn loontje”.