We liggen in Lagos. In de duurste marina tot nu toe. In ieder geval krijgen we waar voor ons geld, de marina is erg mooi en uitgebreid. Morgen gaan we de achterstallige was maar eens weg werken, de kasten zijn leger en de wasmanden puilen uit. We hebben tenslotte bijna een week voor anker gelegen in Sines en Baleeira zonder enige faciliteiten. Ook moeten we onze verse voorraden bijvullen. De koelkast is leeg!

We hebben ook eindelijk weer eens internet en het is fijn om weer eens met het thuisfront te skypen. Voor de geïnteresseerden, ons skype adres is voornaam {DOT} achternaam {CHANGE TO AT} skype {DOT} com, vul mijn naam in bij voornaam.achternaam.

Gisteravond zijn we voor het eerst in een half jaar weer eens samen uit eten gegaan. Darren en Vicky hebben gebabysit. En dat hebben ze geweten! Katie weigerde te gaan slapen en dus hebben ze beide boefjes tot half twaalf wakker gehouden. Tot groot plezier van de kinderen. En tot onze verbazing. Het was heerlijk om samen eens rustig te praten en te genieten van een maaltijd.

Onze avondmalen zijn altijd een genot, maar dan vooral omdat je dan als gezin samen bent en de ervaringen van de dag kan laten passeren. Maar het is vooral een tijd voor en met de kinderen. Samen uit eten betekent vooral tijd voor elkaar. Ondanks dat de gesprekken ook veel over de kids gaan J.

De tijd voor anker heeft ons goed gedaan. Isabelle riep wel 3 keer per dag hoezeer zij aan het genieten was. We hebben nog steeds fantastisch weer, iedere dag ca. 25 graden en veel zon. De wind is er nauwelijks ondanks een nacht met 30 knopen, maar ach, dan laadt de windgenerator eens lekker.

Qua stroom voorziening zijn we voor anker prima in balans. Zelfs met de watermaker aan komen we niets te kort. Je merkt wel dat de zon minder kracht heeft, de zonnepanelen leveren veel minder ampères dan ze kunnen. Maar goed, we moeten toch de motor even draaien voor warm water en dat compenseert het geheel. Wel luxe hoor, het maakt voor ons eigenlijk niet uit of we in een marina of voor anker liggen. Darren en Vicky moesten het doen met een zoutwaterdouche in de kuip. Maar met kleine kinderen is die luxe eigenlijk voor nodig, vinden wij althans.

Ik heb ook eindelijk de tijd gevonden om de SSB (lange golf zender waarmee je ook contact met Nederland kan hebben, of gratis weerkaarten binnenhalen) te repareren. De SSB gaf geen zendvermogen. Door alles opnieuw te installeren en een nieuwe antennekabel te gebruiken is het eindelijk gelukt om een goed signaal te krijgen. Voor de techneuten, ik het nu een SWR (Standing Wave Ratio) van 1 en dat is optimaal. De volgende stap is kijken naar de software filters om de ruis weg te filteren. Zo blijf je lekker bezig.

Morgen gaan we lekker naar het zwembad bij de Marina Club. De kinderen gaan daar zeker van genieten. Ik mag helaas een paar dagen niet zwemmen omdat ik gisteren de zool van mijn grote teen los gescheurd heb. Regel 1 op de boot is tijdens het zeil opgaan: schoenen aan. Maar mijn schoenen zaten vol met zand en dat wilde ik niet overal op de boot hebben. Stom want ik stapte op een scherp uitsteeksel en haalde daarmee mijn voet goed open. Isabelle heeft het goed uitgewassen met Dettol en daarna teruggeplakt en afgetaped. Ik moet maar even wachten tot het weer is aangegroeid. De bijnaam van SeaWalk is BOB (boat of pain) en zij heeft haar naam weer eer aangedaan.

We hebben voor het eerst in tijden weer eens gezeild. De swell was weg, het water was vlak, een lekker zonnetje en een beetje wind.  Beter dan dit wordt het niet. Na het anker op gaan, hebben tot de laatste 3 mijl alles gezeild, er stond niet veel wind en de snelheid kwam regelmatig onder de 3 knopen. Toen de wind helemaal weg viel, hebben we na een klein uurtje toch maar de motor gestart.