Isabelle neemt net de wacht over en ik lig net in bed. Dan vraagt ze me om toch even boven te komen. “Heb je wel eens dolfijnen ’s nachts gezien?” Dat is werkelijk surreëel. In het water zitten fluorescerende algen,  die zie je als er met de  boot doorheen vaart en dan licht het water op.

De dolfijnen springen en duiken langs de boot. Boven water is het net als overdag. Maar onder water lijken het wel geesten. Je ziet de dolfijnen zelf niet, maar wel de contouren van de luchtbelletjes en lichtgevende algen. Alsof je zo in een boek van Harry Potter gestapt bent. Werkelijk adembenemend.

De dolfijnen zijn nog gebleven tot 23:00h, ik ben van wacht en moet dus slapen. Het is nog een lange reis. De boot draait alle kanten op door de Atlantische swell die ergens tussen de 2 en de 3 meter ligt. De wind is beperkt en de swell komt schuin van achteren in. Niet echt comfortabel dus.

De trip naar Lissabon is circa 170 mijl en daar doen wij 24 uur over. En dan hebben wij nog het voordeel van een snelle boot, wij rekenen met 7 knopen, terwijl de Balchis het moet doen met 5,5 knoop.

Porto was leuk maar de haven was erg vies. Iets verderop staat een petrochemische centrale die de laatste paar dagen zijn vieze rook over de marina heen blies. Gecombineerd met harde wind waardoor het zand van het strand eveneens de marina in geblazen werd, geeft dat een vieze kleverige smurrie. Niet alleen op het dek maar ook in de rigging. In Lissabon moeten we dat maar eens grondig schoonmaken.

Voor het eerst zijn we op planning. Ooit hadden we gedacht om twee weken te liggen in Lissabon om daarna de oversteek te maken naar de Canarische eilanden. Die oversteek zou gepland zijn rond eind september. In ieder geval zijn we straks eind september in Lissabon. Dat is al heel wat.