Overdag is dat met de kinderen niet echt mogelijk. We zijn met zijn allen naar de stad Porto gegaan. De tram / metro werkt hier uitstekend, voor 2 euro zit je in een half uur in de binnenstad. We hebben heerlijk geslenterd door de oude stad en op een terrasje gelunched. Wat je erg sterk merkt, is het verval. De stad is in verval en de mensen zijn erg arm. Dit is in schril contrast tot het binnenland / havens. Daar lijkt het allemaal veel rijker en meer Europees.

De stad zelf is leuk om te zien, de foto impressie geeft een aardig beeld.

Je begint nu te merken dat het zomer seizoen voorbij is omdat de nachten aardig fris worden. De Portugese trades beginnen te verdwijnen en dan krijgen we meer zuid-westerlijke winden. Het begint tijd te worden om verder naar beneden te gaan. De bemanning heeft te lijden onder het constante verplaatsen. Katie krijgt waarschijnlijk een paar kiezen erbij en is al een week huilerig, Isabelle en ik zijn erg moe. Alleen Alec heeft schijnbaar nergens last van.

Alec is in een periode waarbij hij gefascineerd is door de dood. Hij wil niet ouder worden omdat hij anders dood gaat, en wij mogen ook al niet dood gaan. 5 jaar wil hij nog wel worden want dan mag hij zonder zwemvest naar voren (in de haven of voor anker). Gevoel voor tijd heeft hij ook nog niet want hij vraagt steeds hoeveel nachtjes voordat hij 5 wordt. 200 nachtjes, zeg ik, maar dat is te veel voor hem. “Is dat 5 of 6 nachtjes?”.

Impressie van Porto:

Apart heb ik nog een paar leuke foto’s van Alec en Katie en Isabelle.