Moeder, wat is het koud. Vannacht deze eerste koude nacht meegemaakt. Wij zijn gewend om de luiken open te hebben ’s nachts. Lekker frisse lucht, maar nu niet meer. Het is koud in de rivier, we missen het relatief warme water van de Atlantic.

Overdag is het nog steeds lekker warm, we zijn vandaag voor anker gegaan bij een heel klein dorpje. Zo klein dat er niet eens een winkel is. De wegen zijn stoffig en het restaurant is gesloten. Een echt “ghost town”. De mannen zijn aan boord gebleven om te kijken of de boot wel op zijn plek bleef en de meiden zijn lekker gaan wandelen. Een paar Duitsers liggen hier al 2½ jaar voor anker. Wat moet je hier?

Wel zijn we even naar Spanje gegaan met de bijboot om een heuveltje te beklimmen, daarbij hebben we verse granaatappels en sinasappels geplukt. Jammie, super vers en heerlijk. De prijs die we moesten betalen was een vieze bijboot en modder op de schoenen en kleding. Om aan land te gaan, moesten we over stenen in de modder lopen en dat gaat niet altijd goed als jee twee kleine kinderen moet dragen.

We moeten maar snel terug naar het warme water.

Ankeren is een aparte belevenis, het water stroomt met ruim 3-5 knopen, als dat geen vertrouwen geeft in het anker. In Nederland zouden we dat nooit gedaan hebben, en nu lig je er heerlijk bij te slapen. Wel staat het anker krab alarm aan. Lang leve de techniek.