Er is veel gebeurd de laatste paar dagen. Om bij het belangrijkste te beginnen: 7 jaar getrouwd. En dus 13 jaar bij elkaar. Pas vanmiddag beseften we beide dat het 4 augustus is. Wat een romantiek, hé. De dagen worden niet meer door de kalender bepaald, maar door de plaatsen. Een horloge draag ik al lang niet meer. En zelfs mijn trouwring heb ik van Isabelle moeten afdoen in verband met de boot handelingen.

We zouden vanavond wat gezelligs gaan doen met z’n tweeen als de kids in bed liggen, maar… Isabelle slaapt al op de bank. Niets doen is ontzettend vermoeiend. Nou ja, niets doen… onze dag is continue gevuld. Soms met heel huiselijke dingen, soms met specifieke (speciale) boot dingen.

De afgelopen dagen is zo’n stroom versnelling voor de boot. Letterlijk en figuurlijk. Letterlijk omdat we door de Race van Alderney zijn gegaan met 6 knopen stroom mee, gelukkig. Figuurlijk omdat de afgelopen dagen een aaneenschakeling van nieuwe ervaringen zijn.

In Cherbourg ben ik onder de boot gedoken met mijn duikuitrusting. Tot mijn frustratie loopt de boot niet zo snel als we gewend zijn en ik gaf de nieuwe klapschroef te schuld. Maar ook onder zeil loopt Seawalk niet zo snel meer als vroeger. Aan de wind met 12 knopen liepen we al snel 6 knopen. Nou, nu niet meer, met moeite perst ze er 5 knopen uit.

Zou ze gewoon zwaar beladen zijn? Zwaar beladen is ze zeker. Maar zou dit ook het snelheid verlies kunnen verklaren. Mijn duikavontuur gaf een prima werkende klapschroef aan. Daar ligt het dus niet aan, we moeten ons er maar mee vereenzelvigen, snel varen aan de wind met licht weer zit er niet bij. Laat die passaat maar komen.

We liggen al drie dagen achter ons eigen anker. En daarmee zijn we eindelijk verlost van het verplichte haventjes hoppen met bijbehorende kosten. Vanaf nu zijn er veel mogelijke ankerplaatsen en die gaan we ten volle benutten. Het geeft mij een echt vrij gevoel. Nu liggen we helemaal op eigen verantwoording en we hoeven niemand ergens voor te betalen.

Ankeren moeten we nog wel leren. In Havelet Bay hebben we wel 4 pogingen gedaan. En dan zie je anderen het anker uitgooien en klaar. Mhhh, leuk voor je. De eerste keer pakte we een wierkolonie. De tweede keer bleef de ankerboeilijn hangen waardoor het anker niet eens de grond raakte. Dat merkte we pas toen de boot naar achter bleef gaan, ha ha. De derde poging ging perfect, maar de uiteindelijke locatie was wel erg dicht bij een stalen tweemaster van 20 meter. Mhhh, na het eten maar even verleggen. En daar ging het wel in 1 keer goed. En daar liggen we nog.

Kosten hebben we trouwens genoeg gemaakt de afgelopen dagen. De computer van de stuurautomaat was onbetrouwbaar geworden en die moest vervangen worden. Gelukkig zit er een Jeanneau dealer in Cherbourg en die heeft het heel snel en vakkundig opgelost. Voor 1550 euro! Even internetten gaf aan dat het nog best een goede deal was. In Nederland zouden we meer kwijt zijn.

De stuurautomaat is een belangrijk instrument voor ons. Immers, een van ons is altijd bezig met de kinderen en dergelijke. Dus er is veel minder tijd om met het zeilen een goede afwisseling te vinden. Als er dan ook nog gestuurd moet worden, is het einde zoek. Het kan natuurlijk wel, maar dan liever in de vorm van een fall-back scenario.

Bij het uitvaren in Cherbourg kregen we de schrik om het hart. De stuurautomaat doet gek. Stik, het zal toch niet. Nee, gelukkig niet, deze stuurautomaat heeft meer mogelijkheden en door op de Display knop te drukken, zagen we de oude vertrouwde data. Pfff.

Op naar Guernsey. Een belevenis op zich. De locals gaven aan om HW -2 te vertrekken, dan heb je nog even stroom tegen bij Cherbourg maar bij de Kaap kom je dan goed uit. Ook moest je twee mijl uit de kust blijven. Nou dat was een duidelijk tip. Er ontstaat namelijk een mega grote draaikolk achter de kaap die tot Cherbourg loopt. Als je onder de kust vaart, heb je dus stroom mee, terwijl er verder op buiten de kust een flinke stroom tegen staat.

Dus, wij iets minder dan twee mijl uit de kust blijven om die stroom mee te pakken. Er stond namelijk zo weinig wind dat de golven erg lief waren. Uiteraard was de wind tegen en hebben we 15 graden aan de wind met de motor bij gevaren. Hier moet ik ook een correctie maken ten opzichte van mijn vorige logging. De fok stond niet bij op 15 graden aan de wind, alleen het grootzeil. Laat onverlet dat de fok veel beter aan de wind komt met de strakgetrokken voorstag.

Vlak bij de kaap liepen we 10 knopen over de grond (SOG) en ontstonden er grote kruiszeeën. Daar heb ik afgevallen om meer buiten de kust te komen en dat maakte inderdaad een verschil. Na de kaap moest je nog een tijd Alderney aanhouden om niet over enkele beruchte stroomrafelingen te komen. En daarna…. Draaide de wind! Echt waar. Niet te geloven. Pal aan de wind (10 graden). En hij bleef draaien. We zijn wel 5 keer ongemerkt overstag gegaan (met alleen het grootzeil bij op de motor).

Over de grond ging het lekker snel en in 4,5 uur waren we in Guernsey. Daar is het nog listig. Overal rotsen en stroomrafelingen. In “Little Russel” (het kanaal naar de haven) liepen we nog even 9,5 knoop SOG. En dan gaat de wereld snel aan je voorbij.

De havengelden in Guernsey zijn zeer hoog, ze rekenen in ponden alsof het guldens zijn. Naast de haven ligt een mooie baai die beschut is vanuit het zuiden, westen en noorden. Havelet Bay. En daar liggen we nu.

Vandaag hebben we heerlijk gewandeld in St Peter’s Port. Het was een bloedhete zomerse dag. Zou het dan toch zomer worden? In ieder geval hebben we genoten. Morgen gaan we waarschijnlijk naar Port Blanc (een onoogelijk baaitje in Noord-Brittany om te hoppen naar Camaret (via Roscoff en L’Aber Wrac’h).