Vandaag zijn we naar Key West gegaan, het meest Zuidelijke stukje Amerika. We hadden eerste gepland om hier met de boot naartoe te varen maar het weer zit al tijden niet mee. Onze boot heeft een te diepe kiel om binnendoor te kunnen varen en daarom moeten we buitenom. Maar dat betekent ook dat we nauwelijks goede ankerplaatsen kunnen vinden omdat je dan dus naar binnen moet. En de Keys zijn erg ondiep.

Maar we hadden de auto en zijn er dus naartoe gereden. Dat is nog wel een flinke afstand, zo’n 250 kilometer over een enkelevoudige snelweg. Hoe dan ook, het gaat veel sneller dan met de boot. De omgeving valt behoorlijk tegen. In de brochures worden de Keys aangegeven als Tropisch Paradijs. Dat mag dan zo zijn, maar onderweg zien wij niets anders dan Magrove moerassen. Geen prachtige stranden, leuke dorpjes en melkblauwe lagune vergezichten. Het water is overwegend bruin.

Na 3 uurtjes rijden komen we aan in Key West. De stad is behoorlijk gegroeid sinds Mam daar het laatst was. We parkeren in het Historische Centrum en genieten van een lekkere lunch met mosselen, kreeft, krab en andere heerlijkheden. De kinderen speelden lekker met Alec’s zijn step op het plein. Het weer is koud, dus de jassen blijven aan.

Na de lunch zijn we een paar uurtjes gaan wandelen om alles goed te bekijken. Dit is niet de stad waar wij een paar weken willen liggen met de boot. Het is zo duidelijk gericht op dagjes toeristen. En vandaag, waarschijnlijk vanwege het weer is Key West niet de gezellige drukke plaats die hadden voorgesteld. De straat artiesten zijn wel erg leuk en Alec moet naar voren komen om een artiest te helpen. Iedere dag blijf ik verbaasd over zijn beheersing van zijn Engels.

Om ½ 5 gaan we weer op pad terug. Blij dat we dit gedaan hebben. Dan weten we tenminste zeker dat we niet die kant op hoeven met de boot. Eind van de week vertrekken we naar de Bahama’s.