Eergisteren hadden we radiocontact met de Walrus. Zij vertrokken net uit Conception Island toen wij er net aankwamen. Nu hebben we ze ingehaald. De reunie met de Walrus is erg leuk en duurt tot diep in de avond.

Alec heeft zijn vriendjes Gijs en Ties niet vergeten en is door het dolle heen. Hij gaat snel aan boord bij de Walrus en eigenlijk zien we hem de hele dag niet meer. Meike en Katie zijn elkaar ook niet vergeten en Meike komt lekker aan boord bij ons. Katie en Meike doen allerlei meiden spelletjes, verkleden als princes, kokkerellen en rollenspelen. Heerlijk om die kinderen zo bezig te zien.

Voor mij is het een zware dag. Allereerst moeten er allerlei klussen op de boot gedaan worden in afwachting van de Seraphim. Die hebben flink wat stress aan boord. De watermaker is kapot en moet gerepareerd worden. Dat duurt de hele ochtend.

Tijdens de lunch gaan John, zijn gezin en ik aan land om in te klaren. Dat duurt even. Customs blijkt een erg onvriendelijke dame te zijn die ons snel 300 dollar p.p.  afhandig maakt. Voor dat geld kan er toch wel een glimlach af?

Daarna gaan we op zoek naar het gebouw van Immigrations. Dat wordt nog even zweten. De officier geeft aan dat het hele gezin moet komen. Oeps. Alec zit op de Walrus en Isabelle kan niet lopen. Ik geef aan dat mijn vrouw moeilijk ter been is en niet zomaar aan land kan komen. De seniore officier wordt erbij gehaald en die is allervriendelijkst. Ik mag het deze keer zelf doen.

Een uurtje later zijn we ingeklaard en gaan we boodschappen doen. Isabelle heeft een lijstje meegegeven en ik ga op zoek naar die dingen. Goed opletten op de prijs want de Bahama’s is erg duur, zeker in de kleine dorpjes. Na het boodschappen doen, ga ik diesel halen. Dat betekent reserve tankjes verzamelen en één voor één vullen bij een normaal tankstation aan de weg en weer vol terug slepen naar de dinghy. Één voor één moeten de tankjes in de dieseltank gegooid worden.

Om ½ 6 ’s avonds kan ik eindelijk gaan zitten. Ik duik even in het water om af te koelen. Eigenlijk is het te laat om te gaan zwemmen, na 4 uur sta je niet meer boven aan de voedselketen. En ja hoor, vlak onder de boot zie ik een grote schaduw. Een haai? Ik schiet gauw uit het water. Vanaf de boot zie ik wat het is, een grote Tarpon. Voor de mens ongevaarlijk maar met een grootte van een dikke meter toch niet iets waar je graag naast zwemt.

Wij willen hier weg en dat leidt tot een kleine discussie met Seraphim. Zij moeten nog wat boodschappen doen en hebben ook diesel nodig. Gelukkig heb ik nog wat diesel over en dat is genoeg voor hen. Dus alleen boodschappen. De winkel is vlak naast de dinghy dock en John neemt Isabelle mee om de andere dingen te halen die ik vergeten ben.

Zij is helemaal blij dat ze eindelijk weer eens even van de boot is. In de winkel krijgt ze veel bekijks en ditto hulp. Volgens Isabelle gaat ze iedere keer dat ze bootschappen gaat doen, haar enkel intapen. Dat maakt het boodschappen doen veel sneller en relaxter!

Bij het opruimen van de boot ’s avonds val ik keihard op de railing en kneus mijn ribben. Het leek aanvankelijk wel mee te vallen, maar na een dag is het ademhalen en het slapen best pijnlijk . Het draaien aan de lieren is niet iets om aan te bevelen met gekneusde ribben. Maar ja, Isabelle kan het nu ook niet doen. We zijn een mooi stel.