Ook op regenachtige dagen vermaken de kinderen zich wel, maar het vergt iets meer creativiteit van de ouders. Dus maken we een kerststalletje van Lego en wordt er gekliedert met klei of gekleid met klieder.

Uiteraard zijn we de Rots opgegaan om de aapjes te gaan kijken. Vanwege de harde wind was het niet mogelijk om met de kabelbaan te gaan, maar hebben we een tour in een minibus gedaan.

 Eerst naar de Pilaren van Hercules. De pilaren van Hercules zijn volgens de mythologie de twee plaatsen waar Hercules Europa van Africa heeft gescheiden met z’n blote handen toen hij met zijn boot niet verder kon. Sterk staaltje. Altijd handig zulke krachten. Hadden we ook niet om hoeven te varen, maar bij Biaritz Spanje van Frankrijk kunnen scheiden, om daarna direct de Med in te gaan. Of het Engelse kanaal na ons dicht kunnen gooien. De locaties van de pilaren zijn Gibraltar en Ceuta. Dus gaan we naar de beide pilaren.

Daarna zijn we naar de Grotten waar ze een reserve ziekenhuis in hebben gebouwd in de 2^de WO, later is de grot weer in ere hersteld. Ook hebben ze bij het herstel muurschildering gevonden van ca. 10-14.000 jaar geleden. De grotten lopen honderden meters diep de rots in. Een mythe is dat zij oneindig doorloopt. De grotten zijn prachtig verlicht, tegenwoordig worden er ook concerten in gegeven.

De Great Siege tunnels zijn rond 1780 met de hand vervaardigd, toen de Britten belegerd werden door de Spanjaarden nadat ze met behulp van de Nederlanders Gibraltar hebben veroverd. Die belegering heeft jaren geduurd en al die tijd woonden de soldaten in de rotstunnel terwijl er continue geschoten werd.

Hier kijkt Katie over een van de kanonen in de tunnel, daarnaast het uitzicht. Zichtbaar is de landingsbaan die dwars over het eiland en over de enige weg richting het centrum van Gibraltar loopt. De vliegtuigen hebben gelukkig voorrang op het andere verkeer, wat helaas wel grote wachttijden opleverd bij het vertrekken naar Spanje. Terwijl we daar stonden, steeg er net een vliegtuig op tot groot plezier van Alec (en van mij).

Alec staat hier naast een pop in het uniform dat in die periode werd gedragen. Ik denk dat in deze tunnels veel bloed, zweet en tranen zijn gevallen. Als je kijkt naar de grootte van de begraafplaats (zie foto met uitzicht op vliegveld), dan is die m.i. niet in verhouding met de grootte van het schiereiland. Daar zullen vast wel wat militairen liggen.

Het is grappig om nu eindelijk in een stad te zijn waar de kerstsfeer meer voelbaar is. Natuurlijk regende het de hele tijd. Eigenlijk was iedereen daar wel blij mee want het heeft in Zuid-Spanje al heel lang niet geregend en als het niet fiks gaat regenen, ontstaat er een groot probleem de komende zomer.

Toch was er zeker een kerstsfeer voelbaar. Ook was het erg leuk om in een engels-talig gebied te zijn waardoor je veel gemakkelijker met de lokale bevolking contact kan maken.

Kerst op de boot is echt heel anders dan vroeger in NL. Toen keek je uit naar de vrije dagen en de gezelligheid in huis met een kerstboom en versiering. Familiebezoek en kerstdaagse activiteiten. Op een boot zijn alle dagen gelijk, eigenlijk is het iedere dag kerst. Je hebt dus geen vakantiegevoel. Jammer is ook dat de havens vaak ver weg gestopt zijn van de stadscentra waardoor je niet midden in hun dagelijkse leven staat. We hopen in Ceuta wel iets meer kerstsfeer mee te pakken dan in het saaie Barbate.

De mast is inmiddels omgedoopt tot “het Zwaard van Damocles”. Wanneer breekt het touwtje, in ons geval, de mastvoetbox? Enerzijds is het een domper op de feestvreugde, anderszijds trekken we ons er niets van aan en gaan door met ons leven. Tegenslag hoort er bij, we vonden toch al dat we iets te bevoorrecht waren. Het universum bestaat uit kracht en tegenkracht. Zonder de een krijg je niet het ander.

Nu waren we al luie zeilers met licht weer voorkeuren, maar nu zijn we voorlopig we een motorboot met een kiel en een hele lange vlaggenmast!