We hebben twee dagen over de banken gevaren om van Bimini naar Nassau te komen en nu zijn we er. Nassau betekent voor ons het begin van het genieten in de Bahamas. Vanaf nu hebben we geen grote afstanden meer en kunnen we met halve dagzeiltochtjes van ankerplaats naar ankerplaats gaan.

Nassau zelf is niet zo mooi maar wel gemakkelijk omdat we hier even kunnen tanken en de laatste proviand aan boord kunnen halen. Er komt nog een front over en dat wachten we hier even af voordat we verder de Bahamas induiken. We hebben veel andere boten ontmoet in Key Biscayne and Bimini waardoor het erg gezellig is. Gisteravond hebben we zelfs twee keer geborreld. Één keer met Kinvara en één keer met Just Limin.

De overtocht was super. Het spannendste stuk was in het begin. Er stond nog wel een aardige swell en we moesten met half tij door het kanaal van Bimini. Slingerend en zwaaiend kropen we met 1 knoop door het kanaal. Er stond veel stroming vanuit allerlei richtingen dus lastig. Maar eindelijk waren we dan in diep water.

De eerste dag ging zonder problemen. Met zeven knopen knalden we over de Great Bahama bank met slechts 2 meter onder de kiel. Het water is hier zo helder dat het veel ondieper lijkt maar je moet vertrouwen op de kaart en de diepte meter. Omdat we 70 mijl moesten doen, moesten we flink doorvaren. Het is tenslotte al om 17:50 donker hier en we waren pas om half negen vertrokken.

Uiteindelijk haalden we de ankerplaats net niet, op een half uurtje na maar de schemer zette al in en we moesten een ankerplaats vinden met zand. Als je namelijk je anker in koraal gooit, maak je ten eerste het koraal kapot maar loop je ook het risico dat je ’s morgens je anker er niet meer uit krijgt.

Isabelle vond het maar niks zo open op de banken. De hele nacht heeft ze rond gekeken en om twee uur maakte ze mij zelfs wakker omdat er een trawler aankwam. Die bleef netjes in het kanaal en voer op een halve mijl langs ons. Niemand had ons trouwens niet kunnen zien want we waren verlicht als een kerstboom.  Maar goed, beter iets te voorzichtig.

De volgende ochtend zijn we om 8 uur vertrokken voor de laatste 50 mijl naar Nassau. Na een twee uurtjes op de de banken konden we eindelijk naar dieper water, genaamd Tong van de Oceaan. Daar heb ik een paar vislijnen overboord gegooid om de avondmaaltijd veilig te stellen. Op de banken is de kans namelijk vrijwel nul, onderwater lijkt het daar meer op een woestijn.

Na een kwartier trok er wat aan een van de lijnen. Dat leek zo weinig dat ik vermoedde dat er wat wier in moest zitten. Hand over hand haalde ik de lijn met gemak binnen. Maar vlakbij gekomen bleek er toch een heel behoorlijke blauwe tonijn aan de lijn te zitten. Zonder enige voorbereiding zat er niets op dan de tonijn maar gewoon aan de haak over de railing te tillen. Inmiddels waren Alec en Katie er ook bijgekomen.

Tot hun grote vreugde mochten zij de tonijn ook even vasthouden. Het slachten is altijd wat bloederig maar dat stoort niemand meer aan boord. Vier prachtige steaks werden overhandigd aan de kok die inmiddels al de kookboeken was ingedoken.

Even later kwam Katie met haar pop aanzetten en een plastic mesje. De baby popje moest ook (alsof) gefileerd worden en als snel werden de armen en benen afgesneden. Het hoofd volgde en daarna werd de buik opgesneden. Pappa moest erbij komen om te kijken naar de botten en ingewanden van de baby. Een beetje luguber maar wel erg grappig. Ik ben benieuwd hoe zoiets in een reguliere omgeving zou worden ontvangen.

De aankomst in Nassua was zonder problemen en met een dubbel anker gingen we op onze oude plek liggen.

Zonsopgang op de Great Bahama Bank