Pfff, wat is deze haven duur. Gelukkig is er een mooie ankerplaats binnen de havenhoofden. Dus lekker ankeren. Nou ja, lekker. ZES pogingen. Je gelooft het gewoon niet. Meestal gaat hij er bij de eerste drop al lekker in en liggen we vast. Een modderkluit met taaie begroeiing was de eerste boosdoener, een kabel, een visfuik, gewoon niet ingraven en het grote onbekende. Maar eindelijk bij de zesde pogingen lagen we.

’s Nacht natuurlijk niet lekker op een oor, zelfs met het anker alarm erbij. Na zo’n ervaring vertrouw je het dus niet. Maar goed uiteindelijk hebben we er twee nachten prima gelegen met fikse wind. En rotsvast natuurlijk. De tweede dag zijn Alec, Katie en ik lekker naar het strand gegaan (op tweede paasdag) en heerlijk met zand en water gespeeld. Totdat de wind 180 graden draaide en knetterhard werd. Zelfs met de dinghy in een afgesloten kom kwamen we niet droog terug op de boot, stuiteren. Katie vond het niet leuk.

Het ankeralarm was inderdaad al afgegaan. Hij stond lekker krap om bij het minste af te gaan en 180 graden draaien betekent 2 keer de lengte van de ketting en dus alarm. Maar er was gelukkig niets aan de hand en we lagen nog steeds rotsvast.