Na een onrustige tocht van wel 10 mijl (!), uiteraard met 20 knopen wind tegen, zijn we voor anker gegaan in Big Majors Spot. Na 6 weken kunnen we eindelijk eens een beetje boodschappen doen. Daar moet je niet te veel van voor stellen. Eieren, brood, appels, wat broccoli en langhoudbare melk. Toch is dat al geweldig. Je normen worden steeds weer bijgesteld op een boot. Ook hebben we propaan en bezine kunnen regelen. We kunnen het weer even uithouden. Dat moet ook wel wat het duurt nog wel even voordat we naar Georgetown gaan waar we kunnen inslaan.

Volgende week is het Pasen en in het stadje Blackpoint wordt een groot feest gehouden met Junkaroo, eieren zoeken, barbeque en andere leuke dingen. Ook kunnen we daar de was doen. Dat is ook al 6 weken geleden. Alles moet met de hand en dat is prima voor de kleine dingen maar het beddegoed moet nodig gewassen worden.

In Big Majors is het erg leuk. Er leven Wilde Varkens op het strand die naar de Dinghy zwemmen.

 Maar het hoogtepunt is zonder meer de grot van James Bond, Thunderbolt Grotto. De eerste dag wilde Katie alleen zonder duikbril, ze is bang voor dieper water en durft dan niet te kijken.

Alec maakt zich nergens druk om en duikt diep onder water op jacht naar de tropische vissen. Het is fantastisch om te zien hoe Alec kan zwemmen en onder kan duiken. Ik herinner me nog als gisteren toen we hier waren met de Walrus en de Seraphim. John maakte toen een grapje over een haai in de grot en Alec weigerde de grot in te gaan. Uiteindelijk na een half uur inpraten ging hij toch. Wat een verschil met nu, hij gaat zelfs alleen de grot in. Omdat we laat waren, stond er een fikse stroming in de grot. Ik kwam er met twee kinderen op mijn rug niet tegenin. Dus zwom Alec zelf de grot in. Wow.

De volgende dag wilden ze weer naar de grot. Katie weigerde weer om haar duikbril op te doen. Uiteindelijk hebben we haar overtuigd om de bril op te doen, ze hoefde niet onder water te kijken maar na één minuutje deed ze dat toch en tot haar grote plezier. Ze genoot van al die prachtige vissen. Echt een enorme overwinning voor haar.

Als klap op de vuurpijl deed ze een perfecte schoolslag, arm en benen! Natuurlijk had ze haar zwemhulpje aan, maar toch. Ze begint een echt waterratje te worden. Heerlijk. Als beloning kregen de kinderen ‘s avonds heerlijk Vanille ijs met chocolade na een echt Hollandse maaltijd: Broccoli, Aardappelen en Vissticks.

Nou ja, misschien zijn vissticks niet helemaal puur Hollands, maar het komt toch aardig dichtbij.

Gisteren zijn  de plannen voor de soep uitgesteld omdat er een Bake-Off op het strand was  van een lokale kerkgenootschap ter ondersteuning van een lokale school. Alle cruisers zijn daar, wij dus ook. Het wordt erg gezellig en we leren veel nieuwe mensen kennen. Om half acht vluchten we echter naar de boot. De muggen komen in grote getalen op ons af en in weinig tijd worden we lek gestoken.

Op zich niet zo erg, we hebben nu al een week iedere dag een feestje. Het wordt tijd om wat rust te nemen.

Vandaag hebben we de kreeftensoep gepland. Chris heeft de soep gemaakt samen met verse brood en biscuits. Isabelle zou eigenlijk helpen maar ’s middags ontmoetten we een Nederlandse boot.

De Brandaan, met aan boord Toine, Mira en hun kinderen Eline en Marinthe, doet een Atlantisch rondje in stijl. Naast de standaard eilanden hebben ze ook Gambia, Suriname en Cuba op hun programma gezet. We horen mooie verhalen. Er zijn veel Nederlandse familieboten in de Carieb maar die gaan we niet ontmoeten. Zij steken over vanaf de BVI’s terug naar Nederland.

Dat is op zich wel logisch maar daardoor missen ze wel de parel van de Carieb: de Bahamas. Als we terug zijn in Nederland, moeten we daar op de vertrekkersbijeenkomst eens over praten. Dit gebied is zo mooi dat het de moeite waard is om de extra mijlen voor te maken. Amerika mogen ze overslaan.

De Brandaan vaart de volgende dag snel weer door,  ze willen Disneyland, de Chesapeak (ze konden onze Chesapeak kaarten hiervoor goed gebruiken) en New York zien en in Juni al oversteken naar Nederland. En dan moet je wel doorvaren. We wensen ze Behouden Vaart en varen snel naar SeaWalk voor de kreeftensoep. Heerlijk!

30-03-10 Big Majors: Speervissen, verpleegsterhaaien en “Conch Fritters  a la Belle”

Vandaag ben ik gaan speervissen met Tom en niet geheel zonder succes. Na een uurtje zoeken sla ik twee papagaaivissen aan de speer en en passant zie ik twee prachtige conch schelpen liggen. Daar was ik al een tijdje naar op zoek om mee te kunnen nemen naar Nederland.

Met een beetje hulp van een lokaal Bahama’s kookboek maakt Isabelle prachtige Conch Fritters. Die zijn zo goed gelukt dat dit vanaf nu mijn favoriete maaltijd is! Werkelijk delicieus. 

De papagaai vissen worden schoongemaakt en dat levert al snel bezoek op. Twee grote verpleegsterhaaien cirkelen de boot. Per ongeluk laat ik bij het schoonmaken één vis vallen in het water. Ik steek maar niet mijn hand in het water en laat de vis aan de haaien. Gelukkig was het de kleinste van de twee. De andere gaat in de vriezer voor een andere dag. We gaan nog wel even lokaal advies inwinnen over de beste manier om deze soldaat te maken.

Vanacht is het nogal onrustig geworden, er kwam weer eens een front over en we lagen op een ongunstige ankerplaats, geheel open naar het Westen. En dat hebben we geweten. De boot liep te bokken als een boos paard. Het duurde de hele nacht, dus veel geslapen hebben we niet. Nou ja, de kinderen wel hoor, die slapen overal doorheen. Echte bootkinderen.

De oudjes hebben vandaag een dutje gedaan om een beetje bij te slapen. Het front is voorbij en de komende week ziet er erg mooi uit. Daar moeten we dan maar eens van gaan genieten.