Drie dingen houden ons uit onze slaap. Het belangrijkste is dat Katie een cadeau uit NL heeft meegenomen t.w. de waterpokken. Ze heeft er niet zo heel veel last van maar ’s nachts is het lastig om te slapen als je huid zo jeukt. En dus slapen wij ook slecht. Wel fijn dat ze het nu krijgt, dan is ze er vanaf.

Het tweede item dat mij vooral uit de slaap houdt, is de ongelofelijk harde wind in Torrevieja. Werkelijk, ik was blij dat ik alle windvangers (windscoops) neer had gehaald. Maar dan nog, de windgenerator draaide zich helemaal gek. Genoeg electra, dat wel. Maar om vijf uur ’s nachts heb ik hem maar stil gezet. Daarvoor had ik al 4 uur ankerwacht gelopen. Het ankeralarm stond wel aan, maar ik vertrouwde het gewoon niet. Dus heb ik wakker gelegen in de kajuit, luisterend naar de huilende wind. Echter, zodra ik de windmolen uitgezet had, viel prompt de wind weg en heb ik nog heerlijk geslapen, wel 4 hele uurtjes. Met dank aan de kinderen en Isabelle die extra stil waren ’s morgens. Bij het anker op gaan in Torrevieja bleek mijn angst ongegrond te zijn, dat anker zat zo vast in de modder dat we hem er bijna niet uitkregen.

Het derde item dat ons uit onze slaap is het weerbericht voor geen meter klopt. In plaats van wind mee hebben we 20 knopen tegen. Pal tegen! En dat precies in de nacht passage rond een belangrijke kaap. In plaats van de geplande wacht zijn we allebei op. Isabelle probeert wel wat te slapen in de kuip maar veel is het niet. Ik blijf op tot na de kaap, daarna valt de wind langzaam weg en kunnen we zelfs zeilen. Ik krijg nog 2 uur slaap voordat we aankomen in Almeria. En dan voel je wel dat je geen 18 meer bent.

Na het tanken ga ik naar de scheepwinkel om een machinekamerventilator te kopen. Die is namelijk kapot gegaan. Tijdelijk heb ik de motor vervangen door de motor van een gewone ventilator met superglue. MacGyver is er niets bij. In Almeria is geen ventilator te vinden, ook niet als ik met Katie ’s middags helemaal naar de andere kant van de beroepshaven ben gelopen.

Na het vruchteloze shoppen gaan we voor anker tussen de pieren. Daar liggen we goed beschermd m.u.v. het Zuiden. De wind zou West moeten zijn, dus dat moet goed gaan. Nou nee dus.

Katie is wakker van 12 tot 3 uur en ten einde raad stoppen we haar even in bad, lezen haar voor en Isabelle haalt de gehele medicijnkast te voorschijn. Drie soorten melk tegen kriebel speciaal bij waterpokken worden te voorschijn gehaald. Katie lijkt wel Cleopatra, lekker in de melk badderen en verwend worden. Twee paracetamols en bij ons in bed valt ze eindelijk in slaap en wij dus ook.

Om 5 uur rollen we uit ons bed. De wind staat verkeerd en de swell dendert de ankerplaats in. De boot gaat van links naar rechts. Om half zeven zijn we anker op en onderweg. Ongepland, dat wel. Maar ja, aan boord van een schip zijn plannen geschreven in was. We zijn op weg naar Adra.

Eigenlijk heel jammer omdat we super internet hadden en we het grote kasteel in Almeria nog wilde bekijken. Zo is het leven.