Toch maar niet… vrijdagavond nog via de satelliet telefoon de laatste weerinformatie opgehaald, de depressie blijft de Golf van Biscaje bezighouden. Het kan wel, maar dan moeten we vlak langs de kust blijven en dientengevolge veel extra mijlen maken. De wind is ongunstig voor zo’n expeditie, west 4-6. Halve wind, dus.

Dus maar niet. En nu, liggen we in Bourgenay, een haventje naast Les Sable d’Olonnes. Het is hier een gigantisch vakantiepark van Pierre et Vacances. En dat lijkt erg leuk. Ze hebben zelfs een zwembad, die gaan we maar eens bezoeken als het weer het toestaat.

Gisteravond zijn we aangekomen met nauwelijks wind. In de haven was het WARM, heerlijk. Eindelijk was het zo warm dat de bimini wel op moest en dan nog een extra zeiltje erbij om tijdens het eten niet in de ondergaande zon te zitten broeien.

Inmiddels regent het, dus de warmte was van korte duur, maar goed, hoop doet leven.

De reis was memorabel. Om ½ 12 vertrokken met nul wind. Op de motor door de Raz du Seine, wederom een beruchte kaap met veel stroom. Maar nu niet, goed berekend gingen we met de kentering erdoor en zelfs dan ontstaat een rommelig zeetje. Ik zou daar niet met stroom tegen wind willen zitten.

De hele dag motorzeilen met weinig wind, zelfs minder dan de grip files aangaven zij het ietsje. ’s Avonds kwam de wind zoals verwacht. Met 14-18 knopen halve wind lekker opschieten, eindelijk die motor uit en dan nog 7,5 knoop door het water.

Halverwege de nacht trok het verder aan (20-22 knopen) en kwam de wind meer voorlijk zodat we in de nacht slechts op de fok liepen om meer rust voor de bemanning te creëren. En dan liepen we nog 5,5 tot 6 knopen. Om half twaalf heb ik de wacht van Isabelle overgenomen tot half vijf. De maan was er in het derde kwartier en geen wolkje te zien. Behalve dan dat je de melkweg uitstekend kon zien. En dat lijkt dan net een wolk, zo ontzettend mooi.

Als je op je rug ligt, omhoog naar de mast kijkend waar bovenin een klein toplichtje brand, dan lijkt het net of dat toplichtje onderdeel is van de sterrenhemel. Verder werd ik (en later Isabelle) nog getrakteerd op meteorieten. Zo wil ik wel doorzeilen naar Spanje.

Maar helaas, verderop in de baai is het een stuk ruiger. Dat hebben we dus maar niet gedaan. Los van wat zeilhandelingen (zeil erop, nee toch maar weer reven want de wind neemt toch weer aan) en koersonvaste vissers ging het prima.

Tot Isabelle mij na 2 uurtjes slaap weer wakker moest maken. MIST! En ik weet uit ervaring (reis naar Whitby) dat alleen in de kuip met mist niet leuk is. Het radarscherm staat binnen en om goed te luisteren moet je weer buiten zitten.

Maar de mist was om 10 uur verdwenen met dank aan de zon. Onmiddellijk zijn we omringd door vissersbootjes bij Ile d’Yeu en is de wind weer weg nadat ik eerst het derde rif gezet heb, daarna de 2^de, het eerste en vervolgens het hele grootzeil gezet. Pfff, krijg je wel sterke armen van, zo in je eentje.  Dan maar de motor bij. Oeps, tjsa, dan wordt Isabelle natuurlijk ook wakker.

Dus ook Isabelle heeft maar 2 uurtjes slaap gehad vanacht. Los van alle handelingen wilde Katie vanacht ook niet slapen. Dus heeft Isabelle gepoogd om te slapen met Katie in haar armen. Geen succes.

Al met al een vermoeiende nacht. Dommelen in de kuip overdag is lastig met twee energieke kinderen, eigenlijk moet je naar je bed gaan. Een les voor de volgende trip. Maar het stukje Ile d’Yeu – Bourgenay (35 mijl) is erg druk, dus terwijl de een met de kids bezig is, moet de ander opletten.

Volgens mij hebben we wel een 24-uurs record met SeaWalk gehaald. Ruim 150 mijl in 24 uur. Uiteindelijk 180 mijl in 29 uur, niet slecht. Alhoewel een deel natuurlijk met motor bij is geweest, denk ik dat het nog sneller moet kunnen. SeaWalk loopt namelijk sneller onder zeil dan op de motor.

We blijven een paar dagen hier in Bourgenay in afwachting van een gunstige wind. En dan vertrekken we direct naar Gijon (330 mijl, Spanje) met een uitwijk naar Santander (290 mijl). Beide havens moeten in 1 nacht te doen zijn zeker als de noordoosten wind er staat zoals die hier gemiddeld genomen ook staat.

Maar ja, het hele seizoen houdt zich niet aan de statistieken. Geen wind is ook goed, dan motoren we wel. In ieder geval hebben we nu nog maar te maken met 1 weersysteem (het Spaanse Finisterre) en niet twee!

Frankrijk heeft namelijk ook een Finisterre, die eigenwijze Fransen in de 17^de (?) eeuw vonden dat de wereld (terre) ten westen van Brest eindigde. Terwijl de Spaanse kaap westelijker ligt dan Brest en dus met meer recht Finisterre mag heten. Wel verwarrend want de Franse meteo heeft het over Finisterre als ze het over Brest hebben. En dat moet je wel weten.