De illusie dat ik klaar was met klussen is doorbroken. Natuurlijk zijn we het eerste deel van de week bezig geweest met het her-inrichten van de boot en alles weer zijn plek te laten vinden. Maar het tweede deel van de week heeft veel klusjes gekend. Deels gepland zoals de loopplank en de inmiddels aangekomen zonnepaneel. Maar ook veel andere klusjes die dan toch weer opduiken nu je weer op de boot woont. Bijvoorbeeld, de kamer van de kinderen had nog geen goed ventilatie dus heb ik een luchthapper gemonteerd.

Omdat de vloer nu prachtig in de lak staat, heb ik door geduwd dat we een vloerkleedje hebben gekocht. De kinderen vinden dat prachtig en het geeft extra warmte als je op de vloer speelt. Vooral vallend speelgoed van de speelbox was een belangrijke oorzaak van beschadigingen en dat wordt nu grotendeels tegen gegaan.

Het ritme van het leven gaat langzaam terug naar vanouds. Alec heeft ’s morgens school en dan gaan Katie en ik lekker wandelen. Gisteren (zaterdag) zijn we naar de markt gegaan en hebben daar eindelijk de “change of the guard” gezien. Dat is een klein spektakel waar de wisseling van de wacht bij de oude poort wordt nagespeeld. Wij wilden dat al heel lang bekijken maar ja, nooit op het juiste moment aan gedacht. En nu, bij toeval waren we op de juiste plek op het juiste moment.

’s Middags gaat Isabelle vaak wandelen met de kinderen. Vrijdag hadden ze weer een picknick met locals (deze keer alleen Karen met aanhang) in een speeltuin aan de zee. Dat geeft mij de mogelijkheid om de klussen te doen.

Alec is erg sterk geworden in handenarbeid. Eergisteren heeft hij van een doosje een prachtig huisje gemaakt met schaar en plakband. Prachtig om te zien. Hij is dan zo geconcentreerd bezig dat je hem een uur niet hoort. Ook het tekenen gaat hem steeds beter af. Voor school moest hij een boek maken en iedere dag een bladzijde maken. Nou, in een uur had hij een geheel verhaal gemaakt op vijf bladzijden, Pappa moest de tekst toevoegen. Het ziet er prachtig uit en werd trots aan Darren en Mamma getoond.

Natuurlijk is Lego bouwen nog steeds favoriet. De kerstkadeaus van Oma en Opa zijn ook aangekomen en dat geeft de mogelijkheid om nog grotere projecten te maken. Vandaag hebben we een grote boot gemaakt. Zodra Pappa de basis heeft gemaakt, maakt Alec en soms Katie de rest wel af.

Valentijnsdag is niet ongemerkt voorbij gegaan, De kinderen hadden twee prachtige kaarten gemaakt voor Mamma. En die vielen in goede aarde. Bijzonder want Pappa deed nooit iets met Valentijnsdag, altijd de dag erna of ervoor. Commerciële flauwekul, als je van elkaar houdt, moet je dat regelmatig laten blijken, niet alleen op 14 februari.

Katie heeft door dat ze een “Scooby Snack” krijgt als ze een plasje of poepje doet op de WC. Dus roept ze regelmatig “Poepie!” en dan racen wij met Katie naar de WC en warempel doet ze altijd een plasje of zelfs poepje. Ongelofelijk snel voor een 2-jarige. Ze vindt het niet meer eng op de WC. Soms als wij het voorstellen, weigert ze maar even later als Alec naar de WC is geweest, moet zij ook. Mooi om te zien.