We liggen in Martinique. Al sinds 30 december omdat we Nieuwjaar zeker niet wilden vieren in de haven van St Lucia. Ondanks dat we een geweldige tijd daar hebben gehad, voelde het niet alsof we in de Cariben waren. De haven was net als een haven in Europa maar dan lekker warm. Het regent momenteel wel heel veel, maar ja het is dan ook regen seizoen in de Caribe. In februari wordt het droger.

De dag dat we zouden vertrekken zag er goed uit. Oost en 15 knopen. Nou dat werd anders. Noord –oost met 30 knopen. Daar moesten we nou net heen en dat betekende dat we 30 graden aan de wind moesten. Dat was dus niet te zeilen. De ene na de andere squall kwam over. Seraphim voer met ons mee en bleef stug onder zeil. Ik had het al snel gezien. Deze 25 mijl gaan we doen met de motor bij en alleen een 2^de rif in het grootzeil. De windhoek was zo slecht. Na een behoorlijke squall en daarmee gepaard een aantal golven in kuip, besloot de Seraphim ons voorbeeld te volgen en ook te gaan motoren. Andere boten hebben alles gezeild maar hebben daarna nog 2 uur vol in de wind moeten motoren. Wij hebben voor relatieve comfort gekozen. Zo snel mogelijk uit de wasmachine was ons motto.

Bij vertrek dachten we alle ramen goed hadden gecontroleerd, omdat we veel water over kregen. Helaas bleek dat het voorste luik niet goed was gesloten en dat we veel water hadden binnengekregen. Alles was nat! We hebben toen maar alles aan dek gelegd inclusief de kussens in vele squalls en regen die we nog overkregen. Dit was de enige manier om het zeewater van de kussens afgespoeld te krijgen en daarna werd alles meteen droog gewaaid.

In Martinique ligt een diepe mangrove baai waarbinnen de stad Le Marin ligt. Daar zijn we naartoe gevaren om in te klaren. Aangekomen zijn we voor anker gegaan. Omdat customs na 12:30u niet meer aanwezig zijn, zijn we de volgende ochtend gaan inklaren.

De baai zelf is niet zo leuk en een beetje modderig, gek hé voor een moeras. Daarom zijn we Saint Anne gevaren, dat is een strand iets buiten de baai van Le Marin en daar zijn we voor anker gegaan voor het strand van Club Med. Eindelijk kon  ik in het water van  de Cariben duiken vanaf onze boot. Alec was door het dolle heen en wilde de hele dag rond de boot zwemmen. Uiteraard wilde hij dat alleen in een zwembroek doen en dus zonder zwemhulpjes. Dus moest Pappa ook in het water blijven, wat een straf!

Omdat het die dag oudejaar was, is Seraphim aangemeerd bij SeaWalk en hebben we ons eigen ponton gemaakt. Omdat het toch nog stevig waaide en we natuurlijk alleen op het superanker van SeaWalk lagen, heb ik 60 meter ketting gestoken en 20 kilo extra gewicht aan de lijn. En daar hebben we met twee jachten heerlijk aan gelegen, zelfs met 30 knopen wind in een squall.

´s Avonds hebben we heerlijk samen Oudejaaravond gevierd. Nieuwjaar hebben we wel 4 keer gevierd. Eerst natuurlijk het Nederlandse Nieuwjaar om 7 uur. Een uurtje later hebben we de Engelse versie gevierd met de Seraphims. Daarna even wachten tot 12 uur en het Caribische Nieuwjaar, dit keer met vuurwerk. Ondertussen werd er natuurlijk steevast een nieuwe fles Cava geopend. Ten slotte moest ook Miami Nieuwjaar gevierd worden om 1 uur. Rond ½ 3 was de koek wel op en zijn we gaan slapen, vermoeiend hoor, al die jaarovergangen.

De volgende dag (Met ietwat zware oogleden) zijn we naar het strand gegaan met John, Jack en James. Alec heeft duidelijk zijn vriendje gevonden.  Samen met Jack werd de branding onderzocht op koraal en schelpen. Natuurlijk moest er gezwommen worden. Even later kwamen Björn en Eva  (Tatt Av Vinde) ook op het strand en ging Alec zwemmen met Eva. De borstcrawl en de schoolslag gaan hem steeds beter af.

Omdat er ook boodschappen gedaan moesten worden en de fok gerepareerd, zijn we gisteren weer terug gegaan in de baai van Le Marin. Daar hebben Alec en ik in de dinghy de Mangroven verkent samen met de dinghy van Seraphim. Duizenden krabben en prachtige witte reigers. Erg mooi om te zien. Alec wilde natuurlijk sturen en gas geven. Dat betekende wel dat ik mij soms erg goed moest vasthouden, Alec vindt het heerlijk om vol gas te gaan en dan heel scherp de bocht om te gaan. In het mangrove moeras moest ik sturen, dat vond hij toch nog iets te eng.

Uiteraard blijven de klussen zich opstapelen. Een typische (nou ja) dag op een boot:

1. ´s avonds vlak voor het eten roept Isabelle mij, de WC lekt. Gelukkig bij de aanvoer maar toch. Nu had ik in St Lucia al de impeller vervangen dus we dachten dat de WC eindelijk goed was. Toch niet dus. Een eerste inspectie liet zien dat de motor behuizing gebroken was. 
2. De watermaker was ook nog steeds niet goed en hier in de scheepswinkel verkochten ze membranen. Dus nog maar eens een poging wagen.

Na het ophalen van het membraan en het wegsturen van Isabelle en de kinderen begin ik aan mijn klussen. Eerst de WC, die is het meest belangrijk. Eerst alles uit elkaar halen. Pfff, heerlijke geur en natuurlijk is het bloedheet in de kleinste kamer. Het probleem is snel gevonden. Een pakking is kapot. Met sikkaflex heb ik een nieuwe gemaakt en het monteren kan beginnen. Een uurtje later is de WC operationeel, nog wel even de badkamer schoonmaken. Isabelle doet het even later nog grondig over.

De watermater staat vervolgens op de lijst. Nu heb ik dat vervloekte membraan al drie keer gemonteerd, dus dat gaat soepel. Het nieuwe membraan is niet van dezelfde fabrikant dus dat geeft wat twijfel. De maten zijn echter exact gelijk dus toch maar proberen. Het kost ten slotte maar 311 (!) euro. Het monteren gaat soepel en de watermater kan gestart worden. In de gebruiksaanwijzing staat dat het water van het eerste uur direct weggegooid moet worden. Dus het duurt minimaal een uur voordat we de letterlijk proef op de som kunnen nemen. En….. het water is niet meer zout. Zou het dan gelukt zijn? Na 1 jaar ellende! Maar dan betekent ook dat het membraan dat door Schenker zelf naar Mallorca is gestuurd ook niet goed was! Heerlijk, Italiaanse kwaliteit. Niet meer kopen dus!

De ankerlier was de volgende grote klus. Af en toe hapert hij bij het neerlaten van de ketting. Een braam op een plaat blijkt de boosdoener te zijn. Uiteraard zie je dat pas als de lier uit elkaar ligt. Weer wat geleerd. Braam wegvijlen en monteren maar. En ja, weer een klus geklaard.

Even nog de ventilator van de kinderen repareren want de wieken vallen er steeds vanaf. Superglue erop en klus geklaard. Inmiddels zijn de kinderen weer op de boot en moet de gereedschap snel opgeborgen worden. Drie keer de handen wassen (WC repareren) en een douche beurt en de dag is weer voorbij.

Morgen ga ik naar de zeilmaker om te overleggen hoe de fok gerepareerd moet worden. Het zijn maar kleine scheurtjes dus dat is makkelijk maar we willen ook UV beschermende stof op de fok laten zetten. Dat zat er nog niet op. En dat moet wel hier in de Tropen. Ook moet ik nu op zoek gaan naar mineralen die we in het water kunnen toevoegen. Water uit de watermaker heeft geen mineralen en daardoor smaakt het water wat vlak. Isabelle gaat de grote was (beddengoed) doen en daarna gaan we zo snel mogelijk weer voor anker voor Club Med.

Het wachten is nu op een Noord Oosten wind met niet meer dan 20 knopen zodat we in redelijk comfort naar Barbados kunnen varen. Daar moeten we een visum voor de USA aanvragen. Het lijkt erop dat de 9^de of iets later er een Weather Window is. Wordt vervolgd.

Extra foto’s volgen.