Ja, ja, het is zo ver. Ongelooflijk dat Alec alweer 4 is. Hij is natuurlijk al eind april 4 geworden, maar in combinatie met het naar school gaan geeft er een extra dimensie aan. Je realiseert je dan meteen dat je kind al zo groot is!

Ik heb uiteraard vele keren de verhalen gehoord over de eerste schooldag van kinderen van vrienden, collega’s en familie. Je kleed je kindje aan (liefst in z’n nieuwste outfit zodat hij een goede indruk maakt op z’n nieuwe omgeving cq vriendjes, juffen en de rest van de schoolgemeenschap), je maakt z’n boterhammetjes (indien hij overblijft) en fietst of rijdt je stoere knul of dochter naar school. Daar aangekomen zie je je kindje met z’n stoere rugzak op z’n rug het schoolplein oplopen.  Hij leek zo groot, maar tussen al die grotere kinderen, is hij eigenlijk nog zo klein. Vaak krijgen ouders een brok in hun keel als hun kindje het toch te spannend blijkt te vinden en huilend vragen of ze toch nog maar mee terug mogen naar huis. Lekker nog even je kleintje knuffelen en dan is het toch echt tijd om afscheid te nemen.

Dit hebben wij (nog) niet hoeven meemaken. Dit blijft ons vooralsnog een (paar) jaar bespaard. Wij (of eigenlijk ik) heb het enorme grote voorrecht mijn eigen kind zelf les te mogen geven het komende jaar (of jaren).

We maken er wel een leuke show van om Alec toch echt het gevoel van “naar school toegaan” te geven. Ik maak ’s morgens z’n rugzak of piratenkoffertje klaar met daarin wat drinken en eten (meestal koekjes, aangezien Alec een enorm koekie monster is). Sergej (of soms ik) “brengt” Alec dan naar school. Indien mogelijk, gaan we dan van boord en lopen de steiger af en draaien dan om. Ik heb me ondertussen“verkleed” als juf dmv een schort om te doen. Vanaf dat moment ben ik dan ook juf en niet meer mammie. Sergej probeert dan wat met Katie te gaan doen zodat we de boot de komende 1,5-2 uur voor onszelf hebben.

Het grappige is dat Alec het gehele spel meespeelt. Heerlijk vindt ie het. Toen Sergej weg was de 2^e dag, vroeg Alec aan me waar z’n mammie en pappie waren. Ik zei dat ze met z’n zus boodschappen aan het doen waren. Alec: “nou, dat is goed hoor. Als ze me maar allebei op komen halen. Dat vind ik gezellig! Verder kwam Alec de eerste dag verkleed als een of andere superman. Hij vroeg meteen: Juf, wat vind je van mijn verkleedkleren en mijn tattoo (die had ik hem de dag ervoor geholpen op z’n arm te doen!). Ik natuurlijk ohhh en ahhh roepen! Prachtig, toch!

Het les geven doe ik vooral volgens het schema vermeld in de map welke ik van de Wereld school heb gekregen. Vooral in het begin, volgde ik het op de letter. Maar je merkt toch dat het wel wat improvisatie vergt. Niet alles is zo uit te voeren zoals vermeld (zeker op een boot), dus je doet wat je kan. Soms stop ik wat eerder met de lessen en neem ik wat ik vandaag niet heb gedaan, morgen weer mee. Of als we varen en het gaat te veel te keer, laten we het voor wat het is en doen gewoon de volgende dag de lessen van de vorige dag of verspreidt de gemiste dag over de komende of volgende week. Heerlijk dat dit kan!

Alec probeert natuurlijk wel af en toe gebruik te maken van de mogelijkheid lessen de skippen of uit te stellen. Ik geef hem groot gelijk daarin (zou ik ook doen J). Maar het is wel belangrijk dat hij school serieus neemt en begrijpt dat hij net zoals andere kindjes z’n lessen moet volgen. Ik val dan terug op de tijd dat hij op de peuterspeelzaal zat en leg hem uit dat hij toen bv ook niet zomaar de kring kon uitlopen als hij dat wilde. De juffen vonden dat toen ook niet goed, dus moet hij nu ook gewoon naar de juf luisteren en de lessen volgen zoals aangegeven. Het is fijn dat hij in ieder geval wat discipline in het “luisteren en doen wat de juffen zeggen ”heeft meegekregen op de peuterspeelzaal! Dit maakt het lesgeven voor mij zeker wat gemakkelijker.

Elke avond neem ik door wat we de volgende dag moeten doen. Dit houdt in b.v. spulletjes klaarleggen, liedjes uit je hoofd leren, verhaaltjes en of versjes doorlezen. Ik merk dat het wel belangrijk is dat ik dit doe. Als je zelf enthousiast bent en lijkt alsof je weet wat je doet, kun je dit enthousiasme veel beter overbrengen. Alec is sowieso een jongen die je moet blijven uitdagen anders verliest hij gauw z’n interesse.

Maar het geweldige van dit  alles is dat je z’n ontwikkeling in alle facetten mag meemaken. Ik moet zeggen dat ik het nog leuker vindt dan ik zelf ooit had verwacht. Alec is een leergierige, vrolijke lieve jongen die ook mij veel leert. Vooral geduld hebben! Verder verrast hij me vaak met z’n uitspraken en vragen, die dan ook van mij weer improvisatie talent en fantasie vereist. Nogmaals, ik vind het een enorm voorrecht dit te mogen meemaken!