We zetten de wekker om 6:30h en varen om 7:00h dieper de kreek in. Met de diepte gaat het prima, we hebben 60 centimeter extra en die hebben we niet nodig, lijkt het. Totdat we de haven invaren. Ik leg achteruit aan en de dieptemeter duikt weer naar beneden. Met tien centimeter onder de kiel leg ik de boot aan de zijsteiger. Dat wordt lekker rustig met laag water.  De landvasten worden uit de kast gehaald en we weven een mooi netje. Ik voel met net een spinnetje.

SeaWalk gaat inmiddels lekker de modder in en beweegt de hele dag niet meer. Gek gevoel, hoor! De haven is perfect en de crew erg professioneel. Dat ziet er goed uit. De zeilmaker komt vandaag al langs om wat stiksels te vernieuwen dus ik ga snel aan het werk. Het is windstil en dus een prima dag om de zeilen eraf te halen. Ook de bimini en buiskap gaan eraf voor reparatie. Seawalk ziet eruit alsof ze kaal geschoren is.

Inmiddels liggen de kinderen prinsheerlijk in het zwembad. Die vermaken zich wel. Op het heetst van de dag doen we allemaal een dutje. Het is dan te heet om iets te doen, om 19:00h ’s avonds is het nog 34 graden aan boord. En dat voelt als een “relatieve” koelte.

Mijn grootste klus zit erop en nu kunnen we ons concentreren op de vele kleinere klussen die horen bij het “winterklaar” maken van een boot. In principe moet ze in staat zijn om een orkaan te doorstaan zonder verdere opruimacties. Mocht een orkaan komen, dan takelt de haven SeaWalk op het land en zet haar vast. Isabelle gaat het erg druk krijgen.

Vandaag zijn we trouwens ook nog eens 9 jaar getrouwd. Echt vieren doen we het niet. We gaan lekker lunchen tussen de klussen door. Geeft niet, wij vieren het feit dat we getrouwd zijn iedere dag en genieten iedere dag van onze kinderen en van elkaar. Bijna iedere dag kijk ik met ongeloof naar de pracht van onze kinderen en de manier waarop ze opgroeien. Wonderbaarlijk.