9-9-7

Vivero is heerlijk. De afgelopen dagen zijn fantastisch geweest. We hebben ontzettend veel lol en ook nog veel dingen gedaan.

De boot is uit het water gehaald om de schroef te vervangen door de originele schroef. Ik wilde het al in Cherbourg doen maar toen was er geen mogelijkheid. Hier wel, en super professioneel. Die gasten weten wat ze doen. En doen het voor de helft van de prijs. Perfect. De tocht van de kraan naar de box ging zo veel sneller en remmen dat die schroef doet, heerlijk. Als we dan toch moeten motoren, dan maar een stuk sneller. Of een stuk zuiniger. We nemen de snelheidsverliezen tijdens het zeilen dan maar voor lief. Ik neem binnenkort nog wel eens contact op met De Gier om te kijken of we niet iets met deze klapschroef kunnen doen.

Vandaag hebben we een zgn “Pot Luck” georganiseerd, een picknick waarbij iedereen zelf eten en drinken meeneemt. En het leuke is dat je maar moet kijken wat er op tafel komt te staan. Uiteraard is het veel te veel, maar wel lekker. Het plan was om deze pot luck uit te voeren op het strand, maar de zon liet het een beetje afweten. Vlakbij is echter een park met picknick tafels, speeltuin en boulevard. Ideaal. Veilig voor de kinderen, dus 100% toezicht is niet nodig. Het toestel in de speeltuin was geen gevaar voor Katie. Lekker laten struinen dus. Heerlijk voor de kinderen en heerlijk voor ons.

Afgelopen week heeft Alec een paar rolschaatsen gekregen en daar is hij helemaal gek op. Vandaag in het park heeft hij dus ook mogen rolschaatsen. Jaap heeft hem lekker meegenomen op de boulevard, samen met Katie. Wat een fantastische opa. En als Jaap niet erbij was, dan stonden Caroline, Diana en Trevor wel klaar. Zo is het wel makkelijk om pappa te zijn. Gelukkig worden pappa en mamma er ook bij getrokken om te jeu de boulen (in Spanje!, nog niet in Frankrijk gedaan) of verstoppertje spelen.

Verstoppertje spelen geschiet erg leuk (en makkelijk), Alec vertelt waar hij zich gaat verstoppen en dan moet je hem dus daar zoeken, als het te lang duurt , gaat hij je roepen. Dus wordt hij altijd gevonden, tot zijn grote genoegen.

Alec weet ook prima de Engelstalige en Nederlandstalige bij zijn spel te betrekken en als hij het niet weet duidelijk te maken, wordt pappa als tolk ingeschakeld. Zijn verlegenheid voor anderen wordt beduidend minder en hij vind in iedereen wel een potentiële speelkameraad.

Katie blijft mij verbazen, zij kan zo goed lopen en klauteren. En op een relatief veilige manier, sommige ouders begeleiden hun kinderen nog op vier jarige leefdtijd op de speeltoestellen. Ik denk niet dat wij Katie over een paar maanden nog moeten begeleiden.

De tijd vliegt voorbij. Isabelle is druk met school en dat kost 2-3 uur per dag. Katie en ik zijn dan lekker op stap en hebben de tijd om de stad te bekijken en vooral veel tijd te spenderen op de speeltuinen en parken van Vivero. Isabelle is daardoor wel veel op de boot en kan niet zoveel zien van de plaatsen waar we komen. Daarentegen heeft zij wel veel contact met Alec en heeft zij een bijzondere plaats ingenomen.

Alec kan prima onderscheid maken tussen mamma en Juf Isabelle. Vandaag bijvoorbeeld waren we vergeten om een snack mee te geven aan Alec voor de pauze op school. Juf Isabelle had wel een mini donut. “Oh” zegt Alec “ik weet niet of ik deze wel mag van mijn mamma. Juf, kun je niet even mamma zijn dan kan ik het even vragen” Uiteraard wordt er dan serieus gevraagd aan mamma of het mag, uiteraard mag het en daarna vertelt Alec trots aan de Juf dat het mag. Heerlijk, zo’n inlevensvermogen.

De steiger waaraan we liggen is perfect. We merken niets van de storm die buiten de rio aan het woeden is, geen wind en geen golven. Alleen van tijd tot tijd komt er een valwind over de bergen heen zetten en dan gaat het ook goed te keer.  De kosten in deze haven zijn de helft van wat we gewend zijn.

Sociaal gezien is de steiger helemaal leuk. We hebben veel contact met Barchis (Caroline en Trevor) en Kiara (Jaap en Diana). Zo leuk zelfs dat het mij niet frustreert dat het de komende week blijft waaien.

We liggen nu al een week verwaaid en daar komt nog een week bij. Pas komende donderdag lijkt er een goede opklaring te komen. Maar goed, dat dachten we van komende maandag ook en dat lijkt er niet op. Een paar boten denken erover om de run naar La Coruna te maken en nemen dat de 20 knopen wind voor lief, mits de golven het toelaten (iets waar dit gebied berucht om is).

Voor ons heeft dat helemaal geen zin. La Coruna is maar 50 mijl en we moeten veel verder. Daar komt bij dat La Coruna bekend staat als vies en duur. Als donderdag het weer het toelaat, gaan we waarschijnlijk weer een lange haal maken (150-180 mijl). Hopelijk kunnen we direct Finisterre omzeilen en hup de baai van Bayonne in. De tijd wordt krapper, dus moeten we meer leuke plaatsen skippen. We zien wel.

Ondertussen zijn we echt aan het genieten!