Wow, wat een rit. De ankerplaats waar we nu liggen, is net een groot zoutwatermeer. Bij eb stroomt het water met grote kracht uit de ingang. Het water er omheen is berucht om zijn stroomravelingen. Natuurlijk kwamen wij aan bij halftij. Op het hoogste van de stroom. Sukkels die we waren. Niet eerst even kijken in de pilot of er nog bijzonderheden waren. Gelukkig was het net na “neap”.

Het binnenvaren was een bijzondere ervaring. De stroming veroorzaakte een aantal staande golven. Een staande golf is een golf die niet van plaats veranderd. En wij moesten er doorheen. De golven waren 1.5 meter hoog en heel veel stroming. Alsof ik weer op mijn surfplankje stond in de branding van scheveningen. Alleen nu met een jacht van 14 meter, dat voelt toch anders.

De motor stond bijna voluit en toch gingen we maar 3,5 knopen, dat betekent vier knopen stroom tegen en soms van opzij. Met de hand sturend probeerde ik de boot recht te houden. Gaaf. Of stom, want we hadden natuurlijk twee uur later moeten aankomen, dan is het water kalm. In ieder geval was het enerverend.

O ja, er stond ook nog 26 knopen wind. Van opzij. Altijd fijn. Voordeel was wel dat de zeiltocht hierna toe erg snel ging. Ruim 7 knopen, 8 over de grond. Het was lang geleden dat we zo lekker hebben gezeild. Cruising met weinig wind en een lekkere zon is niet te versmaden, maar met 26 knopen bakstagwind is erg leuk.

Het scheelde Alec een knutselles, die wilde ik geven tijdens het zeilen, maar daarvoor ging het te hard. In de haven van Vila Moura had ik de Genua 1 voorbereid, maar buiten toch maar besloten om de high aspect fok erop te zetten.

In de haven had ik ook de was gedaan en opgehangen in de kuip. Niet alles was al droog bij vertrek. Dus heb ik maar even laten staan, we moesten toch nog eerst naar de receptie. Lastig varen hoor, zonder zicht naar voren. Vooral aanleggen bij de receptie was leuk, Isabelle moest aanwijzingen geven omdat ik niets zag. Aan de kant hoorde ik veel gelach. Blijkbaar was het een leuk gezicht, zo’n Chinese wasboot.

Ile de Culatra: zonsondergang

Bij het ankeren waaide het nog steeds hard. Goed om te zien dat het anker zich perfect ingroef. De boot waaide dwars weg bij het ankeren, 10 meter ketting eruit en stjang, de ketting strak en de boot lag stil. Voor de zekerheid 40 meter ketting eruit en nog even de motor in zijn achteruit. Lekker stil. Ankeren met 20 knopen wind is beter dan in een marina. Dan loopt de boot steeds te stoten in de box. Achter het anker ligt ze als een huis, nou ja, een schommelend huis (voor zover die bestaan). Het was een goed weerzien in de ankerplaats, de Kiara, Balchis en Nocturne waren er al en iedereen kwam gezellig bij ons op het achterdek borrelen.

Tot mijn verbazing hadden we vandaag een perfecte internet verbinding, dat gaf de mogelijkheid om wat zaken te regelen. Grappig, in Vila Moura en andere havens is er nauwelijks een goede verbinding te vinden en nu liggen we in niemandsland en hup, een snelle stabiel verbinding. Het enig nadeel is dat de computer stroom vreet en onze verlengkabel niet lang genoeg is.

Woordjes die Katie al kent: Ni is veranderd in een echte NEE!, Rugzak, Maan (dankzij het maanliedje kent ze nu ook de echte maan) en natuurlijk Boot.

Bijdrage van Isabelle (onderdeel van een mail):

“Het is niet zoals iedereen denkt een lange vakantie. Je bent constant in de weer. Ik ben in tijden niet in zo'n goede vorm geweest. Alle kilo's van de zwangerschap zijn eraf en ik kan gelukkig alle korte broeken, van voor de zwangerschap gekocht, weer aan. Scheelt weer! Je bent dagelijks fysiek bezig ipv mentaal. Fysiek als in: kinderen van en op de boot tillen, zeilen hijsen, boot  handling, wandelen naar de shops, speeltuin etc. De benenwagen wordt zeer veel gebruikt. Maar het is inderdaad gek niet dagelijks je bezig te hoeven houden met plannen, wat ik in het verleden alleen maar moest doen. Dat is wel erg lekker.

We hebben de laatste dagen veel voor anker gelegen. Dat is voor mij wel het summum. Het geeft mij echt het gevoel vrij te zijn. Vandaag liggen we bv weer in een marina omdat we boodschappen moeten doen en de was. (Ja, ja het gewone leven gaat door). Ik merk dat het ingebouwd liggen tussen andere jachten me een beklemmend gevoel geeft. Eindelijk heb ik het gevoel dat ik begin te chillen en deze nieuwe manier van leven echt heerlijk vindt. “