We zijn in Shroud Cay en het begint nu flink te waaien. De ankerplaats is prima en comfortabel maar met de dinghy wordt het altijd wel een nat ritje. De temperatuur is zodanig dat het eigenlijk wel lekker is, zo’n zoute douche. De watermaker draait overuren met al dat nadouchen met vers water. Gelukkig draait hij zonder problemen en de Honda generator tuft de batterijen lekker vol.

In Shroud Cay zijn we met drie andere boten (Ohana, Chasseur en Stolen Hour) de mangrove moerassen ingetrokken. Onze dinghy is slechts 5 pk en de twee mijl duurt dan ruim een half uur. De anderen vertrekken later, de luxe van grote buitenboord motoren. Maar ook met onze tuf tuf komen we er. We spelen even op het strand in afwachting van twee andere dinghy die op jacht zijn geweest.

Met hun snelle motoren zijn ze buiten het park gevaren en hebben naar Conch gezocht. En dat is gelukt, en hoe! 24 grote schelpen hebben ze meegenomen, voor iedere boot 6. De dames zijn al meteen recepten aan het overleggen.

De tocht door het moeras is erg leuk, het is wel opletten om te zorgen dat we niet met de bijboot vastlopen in de ondieptes. Al snel komen we bij de Atlantische kant, Camp Driftwood. Dat valt een beetje tegen. Er is in het geheel geen drijfhout te vinden, het strand is super schoon. Alsof het net is opgeruimd. Mooi is de baai wel en de kinderen weten er toch een feest van te maken.

Alec en Katie zwemmen in het water alsof ze niets anders weten en met de andere grote kinderen wordt een zandkasteel gemaakt. Maar na een half uur moeten we al weer weg. Het vloed tij loopt op z’n eind en we willen niet met laag water in de mangrove vast komen te zitten.

Terug aan boord worden de Conch verdeeld. De volgende dag gaan we met zijn allen naar een droogvallende zandbank. Een werkelijk gigantische zandbank. De mannen gaan de Conch schoonmaken en kinderen gaan spelen op de zandbank. De grote kinderen zijn al snel zo ver dat we ze bijna niet kunnen zien. Onze kinderen zijn beduidend kleiner en vinden het helemaal niets. Zij blijven bij mij.

Ik doe nog een poging na het schoonmaken om met ze te gaan wandelen maar al snel geef ik het op. We gaan terug naar de dinghy om naar een nabij gelegen strand te gaan waar ze lekker in het water kunnen ravotten. Dat doen we zeker twee uur. De zon komt al wat lager te staan en met de kinderen achter de dinghy op het boogieboard varen we terug.

s’Avonds genieten we aan boord van Ohana van de verschillende Conch gerechten. Heerlijk! Conch is absoluut mijn favoriete voedsel. Uiteindelijk liggen de kinderen er om 10 uur in. Weer een heerlijke dag. Alec slaapt na zo’n avond meestal wel uit tot 9 uur maar Katie heeft een ingebouwde klok. Om half acht staat ze op. ’s Middags laten we haar dan maar even slapen.