In mijn vorige posting ben ik nog 2 dagen vergeten te vermelden:

Cala Santa Caldana is een prachtige baai die erg populair is bij alle charterboten. Wat een heerlijk gezicht om al die boten te zien ankeren. De meesten gooien het anker op de bodem en dumpen daar direct 20 meter ketting bovenop en gaan lekker zwemmen. Gelukkig voor hen was de wind onder de 5 knopen en lag iedereen op zijn ketting. De baai is omsloten door hoge rotsen en die hield de wind weg. Bloedheet!

Omdat de charterboten ’s nachts vaak terug keren naar de marina’s in de buurt en dat ruimt om 5 uur lekker op. Dus hebben we een  betere plek gepakt dichterbij het strand en met wat minder swell. Minder, maar niet weinig. Twee nachten hebben we lopen rollen in ons bed. Nu waren we wel wat gewend in Cala Blanes dus de nachtrust was er niet minder om.

Tijdens de reis naar Cala Santa Caldana bleek de bakboord schootlier te weigeren. Shit. Het onderhoud van die lieren stond al vanaf NL op mijn lijst. Dus moest ik er aan geloven. Pff, dat viel erg mee. Niets kapot en alle lagers waren nog in prima conditie. Hulde aan Harken, de leverancier. Maar het was nog steeds een goede klus, alles onvetten, droogmaken en opnieuw invetten en opnieuw monteren. Soms hield ik een onderdeel over en dan was het kijken naar de andere lier wat er nu verkeerd was gegaan. Maar na 5 uur waren alle lieren gereed. Trots als een pauw omdat ik weer een mysterie van de boot ontrafeld heb.

Isabelle heeft ondertussen de kinderen in het zwembad van een hotel bezig gehouden en voor enkele euro’s 10 kilo was gedaan in 1 slag.

De volgende dag hebben we een expeditie op stapel gezet. Een prachtig bos tussen de rotsen wordt een “vossenbos” en dat laat de fantasie van de kinderen vrij lopen. Alec baalt als we weer uit het bos komen. Lekker met stokken over bospaden lopen vonden Alec en Katie prachtig.