Tjonge, wat een dag. Het begon meteen al om 3 uur ’s morgens. Ik lag lekker te slapen tot ik wakker werd met een voorgevoel. Wellicht dat ik iets gehoord moet hebben, maar ik wist zeker dat ik onze positie in de ankerplaats moest controleren. En ja hoor, vlak achter ons lagen twee boten aan elkaar. Pogingen om de schippers wakker te maken, mislukten. Even ging bij één het licht aan maar dat ging direct weer uit. Doordat ze aan elkaar lagen, lagen wij ook akelig dichtbij en besloten we om anker op te gaan.

De ankerplaats was aardig vol en doordat het tij aan het wisselen was, was het moeilijk om een goede plaats te vinden. Er restte ons twee alternatieven. Of we gaan aanleggen aan het citydock. Of we vervroegen onze plannen.

Ons plan was namelijk de wekker om 6 uur te zetten, het weerbericht te beluisten en dan over te steken naar Wrightville Beach. De dagen hierna zou het te slecht zijn en dan moeten we binnendoor, een omweg van circa 25 mijl. Al rond motorend controleerde Isabelle het weer bericht on-line. Dat gaf niet echt een duidelijk beeld maar het was in ieder geval de juiste richting.

En dus gingen we midden in de nacht op weg vanuit Beaufort. Best nog wel tricky om door het kanaal te varen daar. Gelukkig deed de GPS het goed en konden we de positie goed controleren met de verschillende onverlichte boeien.

Het vertrek ging gepaard met gezonde tegenzin. We hadden de dag ervoor al een heel lange tocht gehad van Belhaven naar Beaufort, zo’n 65 mijl. Op zich ging dat wel heel snel met een gemiddelde van 7 knopen. Delen hebben we zelfs gezeild met de motor bij. Maar ondanks een gunstige wind vinden we het te gevaarlijk om in de kanalen en kreken het zeil bij te hebben.

Er zijn twee gevaren, de diepte is soms erg uitdagend en met de motor kun je dan snel stoppen. Dat gaat niet zo gemakkelijk met het grootzeil bij. De kanalen zijn soms zo smal dat je niet eens in de wind kunt draaien om te stoppen. Ten tweede kom je grote barges tegen in de kanalen. Die nemen de gehele breedte van het kanaal in beslag en je kunt dan niets anders dan opzij gaan in de hoop dat je niet vastloopt.

Belhaven was een prima ankerplaats. We zijn niet eens aan land gegaan. We wilden er eerst 1 dag blijven maar dankzij het slechte weer, met name de regen, zijn we er uiteindelijk drie nachten blijven liggen. We lagen goed beschermd, dat wel.

Dolfijnen in de ankerplaats, dat zie je niet zo vaak.

In Wrightsville Beach gaan we wat langer blijven liggen. Het weer wordt er niet beter op maar de ankerplaats daar is erg goed. Er is ook veel te doen. Daarna gaan we door naar Charleston en dan zijn we al halverwege onze tocht naar het warme Florida. Ik kan bijna niet wachten om weer eens buiten te zijn zonder muts en handschoenen. Vooralsnog is het koukleumen.