Big Majors Spot: Wilde Varkens & grot duiken
Na een onrustige tocht van wel 10 mijl (!),
uiteraard met 20 knopen wind tegen, zijn we voor anker gegaan in Big Majors
Spot. Na 6 weken kunnen we eindelijk eens een beetje boodschappen doen. Daar
moet je niet te veel van voor stellen. Eieren, brood, appels, wat broccoli en
langhoudbare melk. Toch is dat al geweldig. Je normen worden steeds weer
bijgesteld op een boot. Ook hebben we propaan en bezine kunnen regelen. We
kunnen het weer even uithouden. Dat moet ook wel wat het duurt nog wel even
voordat we naar Georgetown gaan waar we kunnen inslaan. Volgende week is het Pasen en in het stadje
Blackpoint wordt een groot feest gehouden met Junkaroo, eieren zoeken, barbeque
en andere leuke dingen. Ook kunnen we daar de was doen. Dat is ook al 6 weken
geleden. Alles moet met de hand en dat is prima voor de kleine dingen maar het
beddegoed moet nodig gewassen worden. In Big Majors is het erg leuk. Er leven Wilde
Varkens op het strand die naar de Dinghy zwemmen. Maar het hoogtepunt is zonder meer de grot
van James Bond, Thunderbolt Grotto. De eerste dag wilde Katie alleen zonder
duikbril, ze is bang voor dieper water en durft dan niet te kijken. Alec maakt zich nergens druk om en duikt diep
onder water op jacht naar de tropische vissen. Het is fantastisch om te zien
hoe Alec kan zwemmen en onder kan duiken. Ik herinner me nog als gisteren toen
we hier waren met de Walrus en de Seraphim. John maakte toen een grapje over
een haai in de grot en Alec weigerde de grot in te gaan. Uiteindelijk na een
half uur inpraten ging hij toch. Wat een verschil met nu, hij gaat zelfs alleen
de grot in. Omdat we laat waren, stond er een fikse stroming in de grot. Ik
kwam er met twee kinderen op mijn rug niet tegenin. Dus zwom Alec zelf de grot
in. Wow. De volgende dag wilden ze weer naar de grot.
Katie weigerde weer om haar duikbril op te doen. Uiteindelijk hebben we haar
overtuigd om de bril op te doen, ze hoefde niet onder water te kijken maar na
één minuutje deed ze dat toch en tot haar grote plezier. Ze genoot van al die
prachtige vissen. Echt een enorme overwinning voor haar. Als klap op de vuurpijl deed ze een perfecte
schoolslag, arm en benen! Natuurlijk had ze haar zwemhulpje aan, maar toch. Ze
begint een echt waterratje te worden. Heerlijk. Als beloning kregen de kinderen
‘s avonds heerlijk Vanille ijs met chocolade na een echt Hollandse
maaltijd: Broccoli, Aardappelen en Vissticks. Nou ja, misschien zijn vissticks niet helemaal
puur Hollands, maar het komt toch aardig dichtbij. Gisteren zijn de plannen voor de soep
uitgesteld omdat er een Bake-Off op het strand was van een lokale
kerkgenootschap ter ondersteuning van een lokale school. Alle cruisers zijn
daar, wij dus ook. Het wordt erg gezellig en we leren veel nieuwe mensen
kennen. Om half acht vluchten we echter naar de boot. De muggen komen in grote
getalen op ons af en in weinig tijd worden we lek gestoken. Op zich niet zo erg, we hebben nu al een week
iedere dag een feestje. Het wordt tijd om wat rust te nemen. Vandaag hebben we de kreeftensoep gepland.
Chris heeft de soep gemaakt samen met verse brood en biscuits. Isabelle zou
eigenlijk helpen maar ’s middags ontmoetten we een Nederlandse boot. De Brandaan, met aan boord Toine, Mira en hun
kinderen Eline en Marinthe, doet een Atlantisch rondje in stijl. Naast de
standaard eilanden hebben ze ook Gambia, Suriname en Cuba op hun programma
gezet. We horen mooie verhalen. Er zijn veel Nederlandse familieboten in de
Carieb maar die gaan we niet ontmoeten. Zij steken over vanaf de BVI’s
terug naar Nederland. Dat is op zich wel logisch maar daardoor
missen ze wel de parel van de Carieb: de Bahamas. Als we terug zijn in
Nederland, moeten we daar op de vertrekkersbijeenkomst eens over praten. Dit
gebied is zo mooi dat het de moeite waard is om de extra mijlen voor te maken.
Amerika mogen ze overslaan. De Brandaan vaart de volgende dag snel weer
door, ze willen Disneyland, de Chesapeak (ze konden onze Chesapeak kaarten
hiervoor goed gebruiken) en New York zien en in Juni al oversteken naar
Nederland. En dan moet je wel doorvaren. We wensen ze Behouden Vaart en varen
snel naar SeaWalk voor de kreeftensoep. Heerlijk! 30-03-10 Big Majors: Speervissen,
verpleegsterhaaien en “Conch Fritters a la Belle” Vandaag ben ik gaan speervissen met Tom en
niet geheel zonder succes. Na een uurtje zoeken sla ik twee papagaaivissen aan
de speer en en passant zie ik twee prachtige conch schelpen liggen. Daar was ik
al een tijdje naar op zoek om mee te kunnen nemen naar Nederland. Met een beetje hulp van een lokaal
Bahama’s kookboek maakt Isabelle prachtige Conch Fritters. Die zijn zo
goed gelukt dat dit vanaf nu mijn favoriete maaltijd is! Werkelijk delicieus. De papagaai vissen worden schoongemaakt en dat
levert al snel bezoek op. Twee grote verpleegsterhaaien cirkelen de boot. Per
ongeluk laat ik bij het schoonmaken één vis vallen in het water. Ik steek maar
niet mijn hand in het water en laat de vis aan de haaien. Gelukkig was het de
kleinste van de twee. De andere gaat in de vriezer voor een andere dag. We gaan
nog wel even lokaal advies inwinnen over de beste manier om deze soldaat te
maken. Vanacht is het nogal onrustig geworden, er
kwam weer eens een front over en we lagen op een ongunstige ankerplaats, geheel
open naar het Westen. En dat hebben we geweten. De boot liep te bokken als een
boos paard. Het duurde de hele nacht, dus veel geslapen hebben we niet. Nou ja,
de kinderen wel hoor, die slapen overal doorheen. Echte bootkinderen. De oudjes hebben vandaag een dutje gedaan om
een beetje bij te slapen. Het front is voorbij en de komende week ziet er erg
mooi uit. Daar moeten we dan maar eens van gaan genieten. |