!! Wij wensen iedereen heel fijne feestdagen !!

Het heeft even geduurd voordat ik in de gelegenheid was om mijn blog weer bij te werken. Bijslapen, bijpraten, feesten, opruimen en schoon maken. Druk druk druk. Ik ben blij dat de ARC eindelijk afgelopen is. Nu komt er weer wat regelmaat en rust in de boot. Yannick heeft gisteren de boot ook verlaten dus hebben we de boot weer voor ons zelf. Veel veranderingen dus.

De laatste dag op zee was ook meteen de slechtste. De golven maakten de tocht erg vervelend en natuurlijk wilden we niets liever dan er zijn. Maar ja, 100 mijl lijkt heel weinig maar duurt toch nog echt bijna een volle dag. En zoals de meeste die mij kennen zullen bevestigen, is geduld niet mijn sterkste kant. Isabelle had het iets zwaarder dan ik, zij wilde er nu dan toch echt aankomen.

De laatste 20 mijl gingen gelukkig erg snel. Niet qua fysieke snelheid want we hadden alleen de Genoa op. Eigenlijk zouden we het grootzeil erbij moeten zetten maar we waren te lui om iets te veranderen. De wind was de laatste 20 mijl meer naar het Noorden gaan blazen zodat de passaat zeilen niet meer op konden blijven.

En ach, of je nu 5 of 6 knopen vaart. Op 20 mijl scheelt dat maar een paar kwartier. Mhhh, ben ik dan toch verandert? In Nederland herinner ik mijn gemiddelde snelheid op de snelweg nog. Op een tripje naar Friesland kon ik door flink door te jakkeren ruim een kwartier besparen. Misschien ga ik ooit nog wel eens Prius rijden.

In ieder geval gingen de laatste mijlen snel voorbij. Navigatie hield ons bezig en het nalezen van de aankomst procedure en natuurlijk het klaar maken van de boot om weer aan te leggen. Op 5 en 2 mijl afstand moesten we ons melden bij de Finish Lijn. Pas vlakbij de Finish lijn kregen we ook daadwerkelijk contact met de ARC Finish lijn. Een magisch moment! Om 23:09h op 15 december 2008 gingen we over de Finish lijn.

Snel hebben we het niet gedaan, we zijn 14^de in onze klasse geworden (dat betekent dat er 3 boten nog langzamer waren van onze 43 – 46 voet klasse) en over-all zijn we 168^ste geworden. En laat nou onze start nummer ook 168 zijn! Dat betekent dat we precies in onze handicap gezeild hebben, niet sneller maar ook niet langzamer.

Niet slecht als je bedenkt dat onze eerste week erg langzaam was. Vooral de laatste week hebben we heel veel jachten ingehaald. Als voorbeeld, onze vrienden op de Tatt Av Vinde (een Jeanneau SO 44) lagen nog 80 mijl voor op ons na twee weken. Uiteindelijk hebben we  ze ingehaald en 20 mijl voor ze gefinisht. Waarom SeaWalk in eens zo snel is gaan lopen, weten we niet. Maar het heeft misschien iets te maken met het feit dat de diesel voorraad op het achterplecht in de tank is gedaan waardoor de kont iets hoger is gekomen.

We zijn dus ’s nachts gefinisht terwijl er een geweldig feest aan de gang was. De binnenkomst was fantastisch, iedereen was aan het juichen en veel boten gebruikten de scheepstoeter. En tot onze verbazing was er ook nog een receptie op de ponton. Rum Punch, een fruitmand en de bemanning van de Seraphim, John en Nicola.

Nicola en John hebben hun boot naar Martinique laten verschepen en hadden beloofd dat ze onze lijnen zouden komen aanpakken in St Lucia. En dat hebben ze inderdaad gedaan. Geweldig. Zij hebben onze positie rapporten bijgehouden en de VHF uitgeluisterd. Een prachtige aankomst! Uiteindelijk hebben we nog tot 4 uur ’s nachts een klein feestje gehouden op de steiger. Alec was de hele tijd wakker, we wilden hem de aankomst niet onthouden.

De volgende morgen was Katie natuurlijk erg vroeg wakker. Ik was ook klaar wakker, als je gewend bent om iedere vier uur wakker te worden is dat niet zo gek. Om 06:30h ben ik maar de steiger opgegaan met Katie en daar was Björn en Eva van de Tatt Av Vinde, net aangekomen en nog helemaal hyper.

Katie stond met grote ogen te kijken dat ze aan land was en ze was erg blij. Vooral toen ze haar vriendinnen weer zag. Natuurlijk zijn we meteen naar het zwembad gegaan met een aantal Nederlandse kinderen. Alec en Katie hadden het meteen ontzettend naar hun zin. Alle vrienden waren er weer: Lars, Jort, Eva, Julia, Amadee, Evan, Dante en Ruben.

De rest van de dagen waren erg druk. Feesten, formaliteiten enzovoort. Tot ’s avonds laat waren we druk bezig. Maar wel met allemaal leuke dingen. We hebben een strand feest met de Nederlanders gedaan, Yannick en ik hebben gedoken bij de Pitons, een World Heritage Site en met zijn allen hebben we een Island tour gedaan.

Yannick is gisteren met het vliegtuig vertrokken naar Londen. Al met al is Yannick een fantastisch bemanningslid gebleken. Hij heeft zich goed aangepast maar heeft zeker ook de stemming verhoogd met zijn aanwezigheid. Hij is iemand die gemakkelijk mengt met mensen en vrienden maakt.

De laatste drie dagen heeft hij in de hangmat buiten geslapen. Op een klein buitje na was dat prima te doen. Het is namelijk heerlijk warm. Overdag is het gemakkelijk  30 graden en ’s nachts wordt het niet kouder dan 20. En heel verschil bijvoorbeeld met Londen, het had gesneeuwd daar de dag dat Yannick daarheen vertrok. Dat zal wel een fikse schok zijn voor hem.

Nu de ARC afgelopen is en Yannick vertrokken is, hebben de boot weer voor ons zelf. Heerlijk! We blijven in St Lucia voor de kerst (en misschien Nieuwjaar) maar vertrekken dan naar Martinique voor een paar dagen. Van daaruit vertrekken we naar Barbados om een US visum te regelen. Dat is nog wel een vervelend tochtje omdat we hoog aan de wind moeten. Maar als we dat eenmaal hebben, kunnen we langzaam naar het Noorden varen en alle eilanden op ons gemak bezoeken. De zomer willen we doorbrengen in de USA, in ieder geval naar Isabelle´s broer in Miami en wellicht met de boot naar New York, dat lijkt me een geweldige ervaring.

Maar zoals altijd, plannen aan boord zijn geschreven met potlood en zijn onderhevig aan verandering.

Foto impressie:

SeaWalk over de startlijn in Las Palmas

Katie helpt met het hijsen van de Genaker. Rechts een ontmoeting met de Off Spring Mid Atlantic

Alle kids die de Atlantic overgevaren zijn SeaWalk wint ook een prijs, zelfde nummer bij

kregen ook een prijs!                                         aankomst en start net als Waterman

Plezier in een vulkanisch bad                             De Drive-In vulkaan van St. Lucia

St Lucia heeft een uitgebreid regenwoud

Lokaal eten met Seraphim/Tatt Av Vinde World Heritage Site: de Pitons

Snake Man                                                      Bananen plantage

Nederlandse beach party: vuurtje stoken is van alle leeftijden

Duiken bij de Pitons met Yannick

Onderwater: Sergej en Yannick

Feestjes genoeg met de ARC, natuurlijk een Steel Band