We hebben vier heerlijke dagen achter ons anker gehad. Prachtig weer in een mooie baai. Het water was zo helder dat je je eigen anker kon zien liggen in al zijn details. En als je dan ziet dat het anker goed is ingegraven in zand, dan slaap je een stuk beter.

Knutselen: een bloemenwei                              Balchis voor anker in Palma Nova

Maar zelfs dan blijft het altijd knagen. Blijft het anker wel goed liggen bij een windshift? Een aardig voorbeeld is de Balchis, zij zijn hier ook en dat is erg gezellig. Omdat hun zoon en de ouders van Carolyn hier zijn, zijn ze regelmatig van boord. Wij passen dan een beetje op hun boot. De wind verandert hier snel.

In de ochtend heeft Trevor een kleine uitleg gegeven hoe ik zijn boot moet starten en het anker moet bedienen. En dat is maar goed ook, want ’s middags komt er een paar hele grote golven van een speedcat of ferry. De Balchis bokt heftig, de angel (een ankerketting gewicht) komt een meter uit het water, terwijl hij wel 2 meter onder water hoort te hangen. Nadat de Balchis tot rust komt, blijkt ze 10 meter naar achteren te zijn gekomen. Ze ligt nu nog maar 20 meter van de rotsen. Iets te dichtbij om comfortabel te liggen en dus besluiten we om zijn boot iets te verplaatsen.

Ongetwijfeld zal het goed gegaan zijn voor een paar uur in afwachting van de terugkeer van Carolyn en Trevor, maar aan boord bij ons geldt een gouden regel: Als je denkt dat je iets binnenkort moet doen, doe het dan maar meteen. Isabelle en ik gaan met Bully (Alec’s nieuwe naam voor de bijboot) naar de Balchis. Een vreemde boot is wel lastiger om op te werken maar het ging prima. We leggen haar iets verder van de kant en gooien nog eens 15 meter extra uit (totaal 35 meter in 4 meter water). Ik blijft ankerwacht houden, terwijl Isabelle met de kinderen gaat zwemmen.

De laatste avond voor ons vertrek richting Alcudia komen Trevor en Carolyn lekker langs gekomen om te borrelen en mee te eten. Het wordt een gezellige avond.

Katie besluit om dan aan de diarree te gaan. Het lekt al langs haar luier op de schone lakens van de speelbox. Veroorzaakt door een beetje bloed van een doorkomende kies? Of gewoon iets opgepakt in het zwembad? Wie weet. Het is in ieder geval een smeerboel. Een paar uur later meldt Carolyn dat Katie weer lekt. Dit keer druipt het op de vloer. Isabelle snelt haar naar de douche om schoon te maken. Maar omdat we al dagen voor anker liggen, hebben we geen warm water in de boiler. Die werkt alleen op walstroom of de motor. En de motor is al dagen niet aangeweest. We wassen met gekookt water en dat gaat prima. Maar nu hebben we snel warm water nodig. Om in de keuken te komen om water op te zetten,  moet ik echter eerst de vloer dweilen, de poep zat overal J. Katie doet alsof ze nergens last van heeft, dus dat is mooi. En Isabelle kon weer een wasje draaien.

De baai waar we liggen is een typische vakantieplaats. Er zijn allerhande winkels waar we goed inkopen kunnen doen. De gasflessen zijn weer gevuld en we hebben een portabel DVD speler gekocht. Katie heeft namelijk de DVD speler in de TV definitief gemold door er weer een extra DVD in te proppen. Slecht ontwerp van Lenco, maar we zitten er wel mee. De portabel DVD is okay en met een kabeltje naar de TV kunnen de kids weer DVD kijken.

We merken dat we moe zijn van het vele varen en zijn blij dat daar binnenkort een eind aan komt. Nog een klein stukje (90ZM) naar Alcudia en dan blijven we daar een paar weken. Het weer dreigt te veranderen met een Zuiderstorm. We moeten dus opschieten. Op vrijdag zijn we weer gaan varen. Het plan was Porto Petro. Een mooie baai die van alle kanten beschermd is. Tijdens het varen zien we in de pilot dat ankeren daar niet gratis is, dus varen we een baai verder, Cala D’Or, gouden baai. Daar zijn we met vakantie geweest, dus dat lijkt ons wel leuk om te ankeren. Daar aangekomen gaan we eerst tanken want de diesel is bijna op. Helaas werkt dat stomme apparaat niet en pas op maandag komt er een bediende. Daar kunnen we niet op wachten en morgen is het zondag. En op zondag kun je niet altijd vertrouwen op de openingstijden dus varen we weer verder naar Porto Colom.

Daar vinden we inderdaad een tankstation en na het tanken horen we dat de havenautoriteiten al naar huis zijn en pas maandag terugkomen. Nou, dan pakken we wel een mooring. De mooring zou gratis zijn, maar ja, je weet het maar nooit. Er zijn goede landingsplaatsen voor dinghy’s en Isabelle en de kinderen gaan even een stukje wandelen na de hele dag op de boot te zijn geweest. Er is weinig, maar de winkels die er zijn, zijn niet open. Daarna eten en de kindjes naar bed. We blijken goed internet te hebben en kunnen weer even chatten met het thuisfront. Daarna lekker slapen. Morgen weer een hele dag varen….

We liggen heerlijk rustig achter de mooring en hebben een goede nacht.