Isla Mujeres 16 februari 2017

Het weerzien met Isla Mujeres was fantastisch. Lekker zonnetje, heerlijk windje, stroom mee. 9.5 knopen op de klok als maximum snelheid. 

We waren ook wel toe aan wat lekker weer. De weg van San Pedro naar Cozumel was zwaar. Overdag ging het prima, wel alles scherp aan de wind en een aantal slagen moeten maken. Om 6 uur wordt het hier donker, dus dan gaan de wachten in. Peter zou de eerste 2 uur pakken, Lineke ging slapen, was niet lekker. Ik ging ook slapen, voelde me prima. 

Direct in zijn eerste wacht op de Lonely Planet, krijgen we een squal over ons heen. Stortregen, 30 knopen wind. We hadden gereefd voor 25 knopen, er moest dus zeil af. Peter stond te schuilen onder de buiskap, maar daar moesten we echt onderuit. Ik in onderbroek en zwemvest. Samen zeilen deels binnen gehaald, een zware klus. Alle twee drijfnat.

Daarna bleef het wat te hard waaien, steeds boven de 20 knopen, maar we hoefden geen slagen meer te maken. Wel alles scherp aan de wind, met de daarbij horende harde klappen.

Dat bleef zo tot Cozumel, daar een ankerplaats gezocht om uit te rusten en te eten. Prima plekje. Lineke knapte gelukkig weer op.

's Nachts om 3 uur met frisse moed verder. Heerlijk weer. Om een uur of 11 kwamen we in Isla Mujeres aan.

De volgende dag ingeklaard, De vorige keer dat Mathilde en ik hier waren moest je daar een agent voor inschakelen die tussen de 100 en 200 US dollar rekenden. Nu hoeft dat alleen in het weekend. 

We waren om 8.30 bij de Port Captain, werden vriendelijk geholpen, hij zou de arts die ons moest onderzoeken bellen en wij konden de ongeveer 80 benodigde copieën gaan maken. Lineke was op de boot gebleven omdat ze net door haar rug gegaan was, maar Peter moest haar op gaan halen voor het geneeskundige onderzoek. Temperatuur opgenomen (gelukkig achter het oor) en lange vragenlijsten ingevuld.

Daarna met al onze kopieën naar de immigratie, en vervolgens weer terug naar de port captain, waar landbouw en custums zouden komen. Die kwamen na geruime tijd. Na 5 uren waren we ingeklaard, tussendoor ook nog naar de bank om de bij het inklaren horende betalingen te doen.

De dag daarop zouden Peter en Lineke naar Chizen Itza gaan. Ik heb ze om 6.00 uur weggebracht met de dinghy en kreeg vervolgens om 8.00 uur een berichtje dat ze niet opgehaald waren. Foutje van de touroperator. Ze hebben zich die dag vermaakt met een golfkarretje.

Vandaag hebben we de snorkeltour naar de onderwater beeldentuin gedaan. Veel vissen gezien, het erg koud gehad, en de beelden waren niet echt goed te zien. Ze staan vrij diep en het water was niet super helder. Ik mocht er niet naar toe duiken: zwemvest verplicht. Ook niet overbodig: het was ruw water en het was een groep van 20 man, niet zo gemakkelijk te overzien voor de gidsen. En we waren op dat moment één van de 5 groepen die de beelden bezochten. Lastig om bij je groep te blijven, op een gegeven moment waren we  Lineke kwijt. De gids wist vrij snel dat ze zich nu in een andere groep bevond.

Op de terugweg een heerlijke lunch met gegrilde kingfish. Ondanks de kou (alles bij elkaar ruim 1,5 uur in het water) een erg leuk uitje, Erg aardige mensen ontmoet.

Morgen uitklaren en boodschappen doen. Als de weersverwachting niet verandert zaterdag richting Cuba

Bij de foto's

Tijd om Belize te verlaten, de vlag is aan zijn eind

Hard ging het wel, niet steeds aangenaam. 9,5 knopen als topsnelheid.

De skyline van Cancun

Op weg naar de onderwaterbeelden.

Een voorproefje van de beelden, er komt nog een video (als het wil lukken) van de grote groepen.

Opwarmen met een Pinacolada. Heel in de verte de Lonely Planet.

De lunch wordt bereid. Kingfish.

Niet een rookpot, maar een hele kamer.

Onze gidsen bereiden de salade etc.

Een voor ons nieuwe sport: hangen onder de ballonfok.

Op deze boten gaan zo'n 50 man voor een dagje zeilen.

Wij gaan ons voorbereiden op de tocht naar Cuba.

Zoekplaatje: wie is wie.