Atlantische Oceaan
Lonely-Planet
Mathilde en Wim
Tue 26 Jan 2010 16:42
|
17:34.35N 48:53.39W
Dag 18. 26 januari 2010
Trip 107 mijl. Eerst het grootste deel van de dag
stil gelegen. Geen wind. De diesel sparen we liever voor het geval we het echt
nodig hebben. Werd een hele leuke dag, vlakke zee, lekker weer, gelezen, muziek
gemaakt, lekker gegeten, prima. Later op de dag ging het wat regenen: de eerste
regen in 3 weken.
De wind werd daarna eerst wat vlagerig, het zou
windkracht 5 worden. Dat werd wat meer: steeds boven de 30 knopen wind
(windkracht 7) met uitschieters boven de 40 (een dikke windkracht 8). Met snel
opbouwende golven. Een heksenketel. En dan maar hopen dat alles heel
blijft: wat een geweld.
Het grootste deel van de tijd staat een van ons dan
in de kajuitingang: daar kun je alles mooi overzien, en je staat een beetje uit
de regen en de wind. Bij heftige buien gaat het bovendeurtje er ook in en gaat
het radar aan, en kun je binnen alles in de gaten houden en zonodig wat
bijsturen.Gereefd hadden we natuurlijk al flink.
We hadden al 3 dagen geen schip gezien en
uitgerekend nu kruist er een ons pad. Toch maar even buiten kijken. Ik leg het
bovendeurtje op zijn normaal veilige plek en speur de horizon af, over de
schuimkoppen heen. Niets te zien, wel een enorme klap. Bij een van de
vorstelijke schuivers die we maken is het deurtje de kajuit in gevallen.
Mathilde lag net even in bed en schrikt erg van het lawaai. Gelukkig alleen
wat houtschade. Vervolgens wordt Mathilde bij de volgende schuiver door de
kajuit gelanceerd, waarvan ik dacht: als dat maar geen inwendige bloedingen
worden. Behoorlijk blauw en pijnlijk maar verder alles gelukkig
heel.
Daarna een enorme klap tegen het schip. Net of we
ergens tegenaan varen. Niets te zien, ook geen lekkage. De volgende ochtend zie
ik een deel van de radar reflector op het dek liggen: die is uit de mast komen
zetten en was verantwoordelijk voor de klap.
Het is nu gelukkig wat
rustiger.
|