Cienfuegos, 2 maart 2011
Lonely-Planet
Mathilde en Wim
Wed 2 Mar 2011 18:40
|
Cuba, Cienfuegos, 2 maart 2011
Het scheelde niet veel of we hadden Cuba
vaarwel moeten zeggen en zouden we tot de groep behoord hebben,
die "het helemaal gehad heeft" met Cuba . We hadden voor 2 maanden een
verblijfsvergunning, maar nu bleek dat we die na 1 maand moesten
laten verlengen (en weer 50 dollar betalen). Wim ging gewapend met
paspoorten, drie kwartier lopen, naar de "immigratie" in het centrum. Er
waren 50 wachtenden en hier bleek dat hij eerst bij de bank (weer een
rij) zegels moest gaan kopen, die zij dan later weer op het formulier
gingen plakken.. Hij kwam maar weer terug: "ik probeer het later nog
wel eens". 's Middags ging hij weer op
pad. Na 2 uur wachten was hij eindelijk aan de beurt. De ambtenaar keek eens naar hem: "met een korte broek
aan, ga ik u niet helpen, kom morgen maar terug". Oh, wat was hij kwaad.
Met gezellig even internetten en een Cuba Libre in het hotel zakte de
frustratie wel weer. Vanmorgen een nieuwe poging gewaagd, met een vreselijk gekreukte lange
broek aan, die 1.5 jaar in een tas gezeten had, en een overhemd
en dichte schoenen ging hij opnieuw naar de "immigratie". Maar
verdacht snel was hij weer terug. Deze keer moest hij de polis van de ziekteverzekering laten zien en
hij had nog 2 dagen de tijd om het voor elkaar te
krijgen.
Nou, die polissen hebben we helemaal niet bij ons.
Na enig zoeken vonden we 2 pasjes van de Ohra, waar eigenlijk niet veel
bruikbaars op stond, geen polisnummer of einddatum . Een aardige
mevrouw loodste hem nu langs de wachtenden en god zij dank naar een andere
ambtenaar. Die slikte het BSN nummer als polisnummer. Over de looptijd deed
hij lastiger. Hij wist zonder datum niet of we de komende 30 dagen nog verzekerd
waren. Maar hij nam genoegen met het verhaal dat dankzij het socialisme in
Nederland iedereen zijn hele leven lang verzekerd is en er dus geen einddatum op
hoeft te staan
Het was nog even hachelijk toen Wim in de
gaten kreeg dat het BSN nummer, dat hij als polisnummer
aangewezen had, natuurlijk ook in je paspoort staat. Gelukkig was
de man zo afgeleid door zijn eigen verhaal ( wat vind je van de Amerikanen? Wim:
"nou, Bush vond ik niks, maar Obama kan ik waarderen". De
Cubaan moest niets van de Amerikanen hebben, want die beweerden
dat Cuba geen democratie was!") dat hij niet in de gaten had dat het
niet echt het polisnummer was dat hij opschreef. Goed, we mogen dus weer
een maand blijven.
Verder is het hier erg leuk!
We zijn druk bezig met de voorbereidingen voor
de zeer gewaarde komst van Bart en Leonie. De punt moet leeg en waar laten
we alles? In een jaar tijd is de troep natuurlijk niet minder geworden. Maar het
gaat lukken.
Voor zaterdag hopen we nog een dagje naar
Trinidad te gaan.
|