Cuba vervolg
Lonely-Planet
Mathilde en Wim
Sun 13 Mar 2011 03:40
|
21:37.34N 81:33.86W
Cuba, Cayo Largo del Sur, 12 maart
2011
We zijn al weer een week met Bart en Leonie op pad.
Ze beginnen inmiddels al wat bij te kleuren.
De boot hadden we in Cienfuegos laten liggen en
zijn met een huurauto naar Havanna gegaan. De eerste dagen samen hebben we
in Havanna doorgebracht. We hadden in de oude stad, een
werkelijk prachtig koloniaal hotel (Tejadillo), met de typische wel vier
meter hoge kamers, stenen vloeren, zwaar donker houten deuren en getraliede
even hoge ramen. De gerestaureerde koloniale gebouwen, Patrimonia, zoals
bijvoorbeeld, die het Plaza de Catedral
omgeven, zijn indrukwekkend, maar van de andere panden kun
je zien dat ze rijk en mooi geweest zijn, maar oh, wat is
alles verwaarloosd.
Het was nog niet zo gemakkelijk Havanna uit te
komen. De bewegwijzering is niet optimaal. Het verhaal gaat, dat mensen de
verkeersborden weggehaald hebben om er kookpannen van te maken. Na 1,5 uur
rijden, waren we terug op ons vertrekpunt.
Vanuit Cienfuegos hebben we met de
auto Trinidad bezocht en de Valle de los Ingenios, het Dal van de
Suikermolens. Trinidad is een pittoresk oud stadje met kleine
straatjes en kinderhoofdjes, pleinen en koloniale huizen. Vaqueros
(cowboys) met strohoed rijden door de straten. Erg
leuk om gezien te hebben. Op de weg, ook op de 6-baans
"snelweg" zijn paard en wagen, af en toe in de berm een vaquero te
paard met ter weerszijden een grote zak hooi en de ossenwagen, een
vertrouwd beeld.
Drie dagen geleden zijn we vanuit Cienfuegos met
zuid-oosten wind acht uur varen naar Cayo Guano del
Este vertrokken. Deze eerste zeiltocht viel Bart en
Leonie (en mij) nog niet mee. Een onrustige zee en ondanks
de gember een eensgezind kotsende crew. Alleen Wim was niet
zeeziek.
Van Cayo Guano del Este naar Cayo Sal
was een kort relaxed tochtje. Bij aankomst windstil, glashelder water, een rotseiland en
gezelschap van 2 andere boten. Lekker gesnorkeld en toen "de vijf in de
klok was" een Cuba Libretje. Nou, dat ging ons niet in de koude kleren zitten.
We werden overvallen door een Noorder storm van een kleine 40 knopen
(windkracht 9) en we lagen aan lager wal. De golven bouwden zich op, het
begon te schemeren, het kuiptafeltje stond er nog, de grootschoot zat nog aan de
reling. De motor stand by gezet. Al gauw waren we doorweekt en
koud. Zeilpakken aan (in één jaar niet meer voorgekomen). De boot dook zo
in de golven, dat het ankerbeslag verboog. Anker op en een gunstige koers
voor de kust gaan varen. Tante Ma met een te kort lijntje achter de boot, motor
niet vast, roeiriemen los in het bootje. Uiteindelijk zijn we in het
donker in 2 uur om het eiland heen gevaren en hebben we beschutting
gezocht achter het eiland, waar onze buurman catamaran ons,
"Lonely Pocket" (die houden we er in), over de marifoon welkom heette en, erg
aardig, informeerde hoe wij het er af gebracht hadden. Zij waren
behoorlijk in de problemen geweest, dichter onder de kust geankerd en één
defecte schroef, waardoor de boot slecht bestuurbaar was. In de haven van
Cayo Largo kwamen we naast onze andere buur te liggen, zij hadden hun anker
verspeeld.
De tocht naar Cayo Largo was heerlijk rustig, visje
gevangen, prachtig eiland, 20 km wit poeder strand, palmen,
delta-achtige invaart. Urenlange strandwandeling gemaakt, op
een alleenplekje kleren uit en lekker zwemmen. Het gaat goed met
ons.
|