Providencia Isla, Colombia, 19 mei 2013

Ja hoor, vrijdag is na 6 weken wachten eindelijk de stag  binnengekomen met de postboot,  die één maal per week komt. Er stond inderdaad  “priority” op, maar verder hebben we dat aan niets kunnen merken.   Na bijna 8 weken konden we ineens weg, maar dat ging ons toch iets te snel. We moesten even aan het idee wennen hier straks niet meer te zijn. De laatste weken hebben we veel met Texas Tony en Gail opgetrokken (zijn inmiddels al weer weg) en later met  Neville en Glenys, een Engels stel.  Erg prettig om wat aanspraak te hebben, anders was het wel eenzaam geworden met de spaarzame boten die nog deze kant op komen.

Eén mei wordt hier groots gevierd. Om half elf zou een bootrace starten vanaf de zuidelijkste punt van het eiland. Met Tony en Gail zijn we in alle vroegte op de scooter naar “Roland Roots Bar” gesneld, want het zou erg druk worden.  We waren de eersten en de race ging uiteindelijk om 3 uur van start. Evengoed een bijzondere race. Drie deelnemers, erg lange houten boten met alleen een grootzeil en zo instabiel dat de boten steeds water maakten en door een hele rij mannen overeind gehouden moesten worden.

Al vroeg waren mensen druk om in enorme kookpotten, waarin in het verleden de melasse uit rietsuiker bereid werd en waarin missionarissen gekookt werden,  soep te maken van groenten, yuca, aardappel, kip en varkensstaart. Soep is in Colombia erg populair. Een dagmenu bestaat uit soep, een hoofdschotel van rijst, vis of kip, bakbanaan en wat groente en een glas limonade en dat voor 13.000 pesos,  +/- 5 euro. We kregen laatst vissoep waar stukjes bot in zaten. Het leek op een schouderblad van een klein dier.  Ik vroeg aan Orvil, de lacherige kok (schuift bij je aan tafel als hij niets te doen heeft), wat hij erin gedaan had, rat of zo? Nee hoor, de vissoep was gemaakt van viskoppen en het stukje bot was een onderkaak.

Andere lekkernijen van het eiland zijn kreeft en conch, die hele grote mooie gedraaide schelpen, en cebiche, een salade van in zuur gegaarde vis of zeevruchten. Eeeerg lekker.

We zijn er (bijna) klaar voor.  Er is brood gebakken en een grote schaal nasi goreng gemaakt voor onderweg, iets simpels  valt het best.  Morgenochtend nog de zarpa/het uitvaartbewijs  bij Mister Bush ophalen (zien wat hij deze keer berekend), met een motor-taxi nog een gasfles laten vullen, het “weer ophalen” en een laatste stukje op het blog plaatsen en dan varen we. Het is 400 mijl naar de Bay Islands voor de kust van Honduras (3-4 dagen) en nog 200 (2 dagen) mijl naar de Rio Dulce in Guatemala.  De vlucht naar Nederland is geboekt op 17 juni, de 18^e komen Irene en Dick ons, heel luxe, van Schiphol halen en dan zitten we voor een half jaar op onze eigen woonboot in de Vecht en gaan we iedereen weer zien. We verheugen ons erop!   

Soep van kip en varkensstaarten

Koken van de missionarissen

Roland van Roland Roots Bar. Tijdens een uren durend interview, hevig gebarend met 2 vissen

Onze Texas vriendjes  Tony en Gail

Zeilboot race met boten die steeds dreigden om te gaan

Lief toeschouwertje